Микробиологиялық зертхана. Микроскоптар сабақтың мақсаты

ашытқыларда,   пішен   бацилласында   және   т.б.   микробтарда   кездеседі.   Қоректік   ортада   көмірсулардың

мөлшері көп болған жағдайда гликогеннің жиналуы байқалады. 

Гранулезаны бояу. Гранулеза-полисахарид, крахмал тәріздес зат. Олардың көп мөлшері жасушаның

ұрық түзуі алдында байқалады. Гликоген сияқты гранулеза да Люголь ерітіндісімен әрекеттескенде қара-көк

түске  боялады. Май қышқылды бактерияларда  гранулезалар  көп болады.  Гранулезаны табу үшін  картоп

ортасында   өсірілген   май   қышқылды   микробтардың   дақылдарының   тамшысына   сол   мөлшерде   Люголь

ерітіндісін   құйып,   жамылғы   шынысымен   жауып,   микроскоптың   иммерсионды   жүйесімен   қарағанда   көк

түске   боялған   ұршық   тәріздес   жасушаларды   көруге   болады.   Бұл   жасушаларды   көруге   болады.   Бұл

жасушалардың бір шетінде боялмаған ұрықтар орналасады. 

Майды   бояу.   Май   көптеген   микрорганизмдердің   жасушасында   (картоп   бацилласы,   ашытқылар)

болады. Микробтардың майын судан ІІІ-тің спирттегі ерітіндісімен бояйды (0,05г судан ІІІ + 100мл 96% этил

спирті).   Ол   үшін   өсінді   тамшысына   бояғыш   затты   қосып   араластырады.   Май   тамшылары   қызыл   түске

боялады, ал цитоплазма түссіз болып қалады.

Волютин   түйіршіктерін   бояу.  Волютин   микроб   клеткасында   гранула   түрінде   кездеседі.   Бұл

гранулалар полифосфаттар мен нуклеин қышқылдарына жақын заттардан тұрады. Препаратты Омелянский

тәсілімен бояу арқылы волютин гранулаларын табуға болады. 

Жалынның үстінде бекітілген жағындыны 30 секунд Циль фуксинімен бояйды. Препарат шайылған

соң   1%-ды   күкірт   қышқылының   ерітіндісімен   20-30   секунд   түссіздіндіріледі.   Сумен   қайта   шайылған

жағындыны   метилен   көгінің   әлсіз   ерітіндісімен   (1:40)   15-20   секунд   бояйды.   Микроскопиялық   көрініс:

валютин түйіршіктері қызыл, ал цитоплазма көк түсті. 

Әдебиеттер:

1 Бұлашев А.Қ., Сұраншиев Ж.А., Жұмабаев Х.Ж. Жалпы микробиология пәнінен ветеринариялық

медицина   факультетінде   оқитын   студенттердің   зертханалық   тәжірибе   сабақтарына   арналған   әдістемелік

нұсқауы.   Астана,   2005ж.   17-20   беттер.   2   Асонов   Н.Р.   Практикум   по   микробиологии   //   Москва,

«Агропромиздат».   1988.   С.   30-34.   3   Костенко   Т.С.,   Скаршевская   Е.И.,   Гительсон   С.С.   Практикум   по

ветеринарной микробиологии и иммунологии // Москва,  «Агропромиздат». 1989. С. 27-28.

Бақылау   сұрақтары:  1   Бактериялардың   спораларын   қандай   тәсілдермен   бояйды?   2

Микроорганизмдердің   спораларын,   капсулаларын   және   басқа   элементтерін   бояу   тәсілдері.   3   Қандай

сеБептерден бактерия споралары физикалық және химиялық факторларға төзімді болып келеді?

Бесінші зертханалық-тәжірибе сабағы

МИКРОБТАРДЫ ТІРІ КҮЙІНДЕ ЗЕРТТЕУ. МИКРОБТАРДЫҢ МӨЛШЕРІН АНЫҚТАУ

Сабақтың   мақсаты:  ет   пептон   сорпасында   өсірілген   топырақ   микробтардың   тәуліктік

өсінділерінен «аспа» және «қысылған» тамшыларды дайындау. Микробтардың тірі күйіндегі қозғалыстары

мен   жағдайларын   зерттеу.   Микробтардың   мөлшерін   анықтау   тәсілдерімен   танысу.   Алдыңғы   сабақтарда

дайындалған жағындылардағы микроб жасушаларының көлемін анықтау. 

Жабдықтар   мен   материалдар.  Топырақ   микробтарының   12-18   сағаттық   өсінділері   бар   шыны

түтіктер.   Микробиологиялық   ілмектер.   Физиологиялық   ерітінді.   Зат   және   жамылғы   шынылары.

Шұңқыршасы   бар   зат   шынысы.   Вазелин.   Шыны   таяқшалар.   Спирт   шамдары.   Микробтардың   көлемін

анықтау үшін алдыңғы сабақтарда жасалған жағындылар. Микроскоптар. Бал қарағай майы. Объектілі және

окулярлы микрометрлер. Кестелер.

Микробтарды тірі күйінде зерттеу. Көптеген микробтар тірі күйінде қозғала алады. Қозғалыстың

жылдамдығы   мен   сипаттамасы   өсіндінің   жасына,   қоршаған   ортаның   жағдайларына   және   микробтардың

түріне байланысты болады. Жас микроорганизмдердің жылжымалылығы жақсы байқалса, ал ескілерінің бұл

қасиеті әлсіздеген немесе тіптен байқалмайды. Микроорганизмдердің жылжымалылығы олардың тіршілік

әрекетінің,   өнімдерінің   қоректік   ортада   көбейген   уақытында   бәсеңдейді   де,   кейін   біржола   тоқтатылады.

Микробтардың түрін анықтау кезінде олардың жылжымалылығының бары немесе жоғы еске алынады.

Қозғалыс органдары – қыл аяқтар микроб жасушасының бетінде әр түрлі позицияда орналасады.

Қыл аяқтарының орналасуына байланысты бактериялар төрт топқа бөлінеді:  монотрихтер  – бір ған қыл

аяғы  бар   бактериялар  (1),  лофотрихтер  –  таяқшаның   бір  ұшында  бір  шоқ   қыл  аяқтар   орналасады   (2),

амфитрихтер  – екі полярлы орналасқан  қыл аяқтары бар бактериялар (3,4),  перитрихтер  – қыл аяқтар

бактерияның барлық денесінің бетінде орналасқан (5). Монотрихтер мен лофотрихтер үдемелі қозғалыспен

жылжиды. Амфитрихтер мен перитрихтер ретсіз қозғалыста болады.

Микробтардың қозғалуын анықтау үшін жас өсінділер алынады (12-24 сағаттық). Зерттеуді «аспа»

және «қысылған» тамшылардың препараттарын дайындау арқылы жүргізеді.

«Аспа»     тамшысын   шұнқыршасы   бар   зат   шынысында   дайындайды.   Шұңқыршаның   шетіне

вазелинді   жұқалап   жағады.   Микроорганизмдерді   жамылғы   шынысының   бетіне   тамызады.   Егер

микроорганизмдер сұйық қоректік ортада өсірілген болса, онда зерттеуге осындай өсіндінің бір тамшысы

алынады. Ал егер тығыз ортада өсірілсе, жамылғы шынысының бетіне әуелі физиологиялық ерітіндінің бір

тамшысын,   сонан   соң   оған   микроб   өсіндісін   тамызады.   Зат   шынысын   180°-қа   аударып,   жамылғы

шынысындағы тамшыны шұнқыршаны ортасына бағыттай отыра, төмен түсіреді. Сонан соң зат шынысын

бастапқы қалпына келтіреді. Мұндай препаратта тамшы жамылғы шынысының ішкі бетінде асылып тұрады,

басқаша   айтқанда,   тамшы   герметикалық   жабылған   дымқыл   камерада   ілініп   тұрады.   Бұл

препаратмикробтардың жылжымалылығын көп уақыт аралығында бақылауға   мүмкіндік береді. Препарат

шамалы қараңғыланған көз шалымында (диафрагманы тарылтады) зерттеледі. Бұл блялмаған формалардың

көрінісін айқындата түседі.

«Қысылған» тамшыны кәдімгі зат шынысының бетінде дайындайды. Бұл үшін оның микробтардың

бір   тамшысын   тамызып,   жамылғы   шынысымен   жабады.   Дайын     препарат   жоғарыда   аталғандай   көз

шалымында   тексеріледі.   Микробтардың   қозғалыс   реакциялары   (таксистері)   химиялық   заттармен

(хемотаксис), молекулалық оттегімен (аэротаксис), жарықпен (фототаксис), электр тоғымен (электротаксис),

сумен   (гидротаксис)   және   т.б.   бір   жақты   тітіркендіру   әсерінен   пайда   болады.   Оң   таксисте   қоғалыс

тітіркендіргіштерге бағытталады (жақындайды), теріс таксисте керісінше бағытта байқалады.

Микробтардың   жылжымалылығын   зерттегенде   нағыз   қозғалысты   микробтар   бір   орында   тұрып,

қоршаған   ортаның   молекулаларының   әсерінен   тербеліп   тұрады   немесе   сұйықтықтың   ағысы   бойынша

жылжиды. 

Микроорганизмдердің   мөлшерін   анықтау.  Халықаралық   бірліктер   жүйесі   бойынша   (СИ)

микробтардың өлшем бірлігі ретінде микрометр (мкм) бекітілген. 1 мкм 10

-6

 метрге тең. Жасушаны объектілі

және окулярлы микрометрлердің көмегімен өлшейді.

Объектілі микрометр.  Бұл 100 бөлшекке бөлінген 1 мм сызғышы бар зат шынысы (әр бөлік 10

-5

метрге   немесе   100   мкм-ге   тең).   Объектілі   микрометр   окулярлы   микрометрдің   бір   бөлігінің   мөлшерін

анықтау үшін қолданылады.

Окулярлы микрометр шкаласы бар дөңгелек табақтың формасындай болады. Шкаланың ұзындығы 5

мм. Ол 50 бөліктен  тұрады. Окулярлы  микрометр тікелей объектілердің  (микробтардың) мөлшерлерінен

анықтайды. Оны окулярдың линзаларының ортасына бөліктерімен төмен қарата орналастырады. Ол үшін

көз линзасы бұралып алынады. Объективті микрометрді зат үстелінің үстіне орналастырады да, фокусты

тауып,   микрометрлердің   шкалаларын   бір-біріне   сайма-сай   келтіреді.   Иммерсионды   жүйемен   істегенде

объективті миркометрге бал қарағайдың майын тамызады.

Окулярлы микрометрдің бір бөлігінің мөлшерін анықтау.  Мысал: объектілі микрометрдің 5 бөлігі

окулярлы микроскоптың 30 бөлігімен сайма-сай келеді. Окулярлы микрометрдің бір бөлігінің мөлшері 1,66

мкм-ге тең болады (5х10=50 және 50:30).

Әдебиеттер:

1 Бұлашев А.Қ., Сұраншиев Ж.А., Жұмабаев Х.Ж. Жалпы микробиология пәнінен ветеринариялық

медицина   факультетінде   оқитын   студенттердің   зертханалық   тәжірибе   сабақтарына   арналған   әдістемелік

нұсқауы.   Астана,   2005ж.   20-22   беттер.   2   Асонов   Н.Р.   Практикум   по   микробиологии   //   Москва,

«Агропромиздат».   1988.   С.   34-38.   3   Костенко   Т.С.,   Скаршевская   Е.И.,   Гительсон   С.С.   Практикум   по

ветеринарной микробиологии и иммунологии // Москва,  «Агропромиздат». 1989. С. 32-34.

Бақылау сұрақтары: 1 Бактериялардың жылжымалығын зерттеу тәсілдері. 2 Аспа және қысылған

тамшы әдістерінің айырмашылықтары. 3 Микроорганизмдердің өз бетімен жылжуының негізі.

Алтыншы зертханалық-тәжірибе сабағы

САҢЫРАУҚҰЛАҚТАРДЫҢ МОРФОЛОГИЯСЫ. ЗЕҢ САҢЫРАУҚҰЛАҚТАР

Сабақтың   мақсаты.  Зең   саңырауқұлақтардың   кейбір   өкілдерін:   мукорды   (х8   объектив),

аспергилланы (х8; х40 объектив), пеницилланы (х40 объектив) «қысылған» тамшы препаратының көмегімен

зерттеу. Саңырауқұлақтардың морфологиясымен танысып, олардың суреттерін салу.

Жабдықтар   мен   материалдар.   Тәуліктік   мукор   және   екі   тәуліктік   аспергилла   мен   пеницилла

өсінділері бар шыны түтіктер мен Петри шынылары. Физиологиялық ерітінді. Микробиологиялық ілмектер,

препарат инелері. Микроскоптар. Зат және жамылғы шынылары. Пинцеттер. Спирт шамдары. Кестелер.

Зең   саңырауқұлақтар.  Саңырауқұлақтар   хлорофилсіз   микроорганизмдер.   Олар   әр   түрлі

субстраттардың   бетінде   тіршілік   етеді.   Саңырауқұлақтар   жасушаларының   дифференциалды   ядросы

болғандықтан олар эукариоттар тобына жатады. Зең саңырауқұлақтар қоректік ортаға талғампаз емес, бірақ

олардың көп өкілдері ауада оттегінің болғанын қажет етеді. Олар төменгі температураға төзімді, сондықтан

тоңазытқыш камераларының ішінде де өсіп-өне береді. Саңырауқұлақтардың тобында сапрфиттермен қатар

паразиттер де болады. Саңырауқұлақтардың екі негізгі түрлері бар: төменгі және жоғарғы, бұл түрлері алты

кластан тұрады.

Төменгі түрдің саңырауқұлақтарына хитридиевтар, оомицеттер, зигомицеттер кластары жатады,

ал жоғарғы түрдің саңырауқұлақтарының құрамына аскомицеттер, базидиомицеттер, дейтеромицеттер,

жетілмеген саңырауқұлақтар кіреді.

Саңырауқұлақтардың  хлорофилі  болмағандықтан, олар  өздерінің  қоректенуіне  керекті  көміртегін

тек   қана   дайын   органикалық   қоспалардан   ала   алады,   демек   олар   –   гетеротрофтар.   Ашытқылар   мен