(энцефалиттер, туберкулезді менингиттер, менингоэнцефалиттер, ми сифилисі және т.б.);
айқын білінетін жарыместік белгілері бар тұрақты алкоголизм;
айқын білінетін психомоторлық мазасыздығы жоқ және есінің өзгеру жай-күйінің ұзақ немесе
қайталанатын жарыместік белгілері жоқ қан-тамыр және сенильдік аурулар салдарынан стационар
жағдайында арнаулы әлеуметтік қызмет көрсетуге мұқтаж психоневрологиялық ауруы бар он сегіз
жастан асқан бірінші, екінші топтағы адамдардың.
Он сегіз жастан асқан адамдардың стационарлық үлгідегі ұйымдарда тұруына медициналық қарсы
көрсеткіштер:
белсенді процесс стадиясындағы туберкулездің, карантинді инфекциялардың, тері мен шаштың
жұқпалы ауруларының, венерологиялық аурулардың, ЖИТС-тің;
мамандандырылған медициналық ұйымдарда стационарлық емдеуді қажет ететін басқа да
аурулардың;
жіті және қатты стадиядағы психикалық аурулардың;
созылмалы психикалық аурудың асқыну жағдайының;
айқын білінетін психотиялық симптоматикамен, қызығушылығы мен мінез-құлқының өрескел
бұзылушылықтарымен сипатталатын, қамқорлық көрсетілетін адамның өзіне және
айналасындағыларға қауіпті психикалық аурулардың, атап айтқанда мамандандырылған
медициналық ұйымдарда стационарлық емдеуді талап ететін ұстамалы түрдегі немесе жиі өршімелі
немесе аурудың жиі декомпенсациялы қайталамасы бар прогредиендті өтетін кез келген
психикалық аурулардың;
эпилепсия және басқа этиологиядағы жиі ұстамалы (айына бес реттен артық), жиі ұстамаға,
эпилептикалық статусқа, ақыл-есі қарауытқан, дисфорияға бейім тырыспалы синдромның;
тұрақты алкоголизм, нашақорлық, тұрақты алкоголизмнен немесе нашақорлықтың кез келген
түрлерінен асқынған басқа да психикалық аурулардың;
түрлі генездегі айқын білінетін депрессиялық және қияли жай-күйлер, созылмалы реактивті жай-
күйлердің;
айқын білінетін психопатқа ұқсас синдромдар, эксплозивті, параноидті, паранояльдік, қояншық
ауруларының болуы болып табылады.
4) «Неке және отбасы туралы» Қазақстан Республикасының 1998 жылғы 17 желтоқсандағы
Заңының 131-бабы бойынша өздерінің ата-аналарын (жұбайын) асырап-бағуға және оларға
қамқорлық жасауға міндетті еңбекке жарамды кәмелетке толған балалары (жұбайы) жоқ немесе
объективті себептер бойынша (егде жасына, бірінші, екінші топтағы мүгедектігінің, онкологиялық,
психикалық ауруларының болуына, бас бостандығынан айыру орындарында отыруына, елден тыс
жерге тұрақты тұруға кетуіне байланысты) оларды тұрақты көмекпен және күтіммен қамтамасыз
ете алмайтын туыстары бар мүгедектер мен «Қазақстан Республикасында зейнетақымен
қамсыздандыру туралы» Қазақстан Республикасының 1997 жылғы 20 маусымдағы Заңының 9-бабы
1-тармағында белгіленген зейнеткерлік жасқа жеткен, өзіне-өзі күтім көрсете алмайтын және
денсаулығының жай-күйіне байланысты стационарлық жағдайда арнаулы әлеуметтік қызмет
көрсетуге мұқтаж қарттардың тәулік бойы тұрақты немесе уақытша (үш айға дейінгі мерзімге)
тұруына арналған.
Мүгедектер мен қарттардың стационарлық үлгідегі ұйымдарда тұруына:
ауру процесі белсенді сатыдағы туберкулездің;
психикалық аурулардың (соматикалық ауру кезіндегі невроздарды, неврозға ұқсас жай-күйлерді,
ақыл-ес кемшіндігі мен жеке басының айқын білінетін өзгеруі жоқ, сирек ұстамасы бар (2-3 айда бір
реттен артық емес) этиологиясы әртүрлі тырыспалы синдромдарды қоспағанда);
карантиндік инфекциялардың, тері мен шаш жұқпалы ауруларының, венерологиялық аурулардың,
ЖИТС-тің, сондай-ақ мамандандырылған медициналық ұйымдарда емдеуді қажет ететін
аурулардың болуы медициналық қарсы көрсеткіштер болып табылады.
7. Стационарлық үлгідегі ұйым заңды тұлға болып табылады, оны құрылтайшы құрады және өз
қызметін құрылтай құжаттарына, Қазақстан Республикасының қолданыстағы заңнамасына сәйкес
жүзеге асырады.
8. Стационарлық үлгідегі ұйымдар:
1) психоневрологиялық ауытқулары бар мүгедек балаларға арналған медициналық-әлеуметтік
мекеме (ұйым);
2) психоневрологиялық ауруы бар мүгедектерге арналған медициналық-әлеуметтік мекеме (ұйым);
3) қарттар мен мүгедектерге арналған медициналық-әлеуметтік мекеме (ұйым);
4) тірек-қимыл аппараты бұзылған мүгедек балаларға арналған медициналық-әлеуметтік мекеме
(ұйым);
5) тәулік бойы тұру жағдайында арнаулы әлеуметтік қызмет көрсетуге арналған өзге ұйымдар
түрінде құрылады.
2. Стационарлық үлгідегі ұйымдардың міндеттері мен функциялары
9. Стационарлық үлгідегі ұйымдардың негізгі міндеттері:
1) қызмет алушыларға үй жағдайына жақындатылған, жасы мен денсаулық жағдайына барынша
барабар тыныс-тіршілік жағдайын жасау;
2) стационар жағдайында арнаулы әлеуметтік қызметтерді осы стандартта белгіленген көлемге
сәйкес көрсету;
3) қызмет алушылардың жеке қажеттіліктерін ескере отырып, олардың жеке даму, әлеуметтену
және кірігу деңгейін арттыруға бағытталған арнаулы әлеуметтік қызметтерді көрсету;
4) көрсетілетін арнаулы әлеуметтік қызметтердің сапасы мен тиімділігін арттыру;
5) кемсітушіліктің барлық түрлерінен, физикалық және психикалық күш көрсетуден, қорлаудан,
дөрекіліктен қорғау болып табылады.
10. Стационарлық үлгідегі ұйымдардың негізгі функциялары:
1) қызмет алушыларды қабылдау және олардың ауруларын, жағдайының ауырлығын, жасын ескере
отырып орналастыру, оларды жаңа жағдайға бейімдеу бойынша іс-шаралар жүргізу;
2) қызмет алушылардың жеке басының қол сұғылмаушылығы мен қауіпсіздігін қамтамасыз ету;
3) стационарлық үлгідегі ұйымдарда қолайлы моральдық-психологиялық жағдай жасау;
4) осы стандартқа сәйкес сауықтыру және әлеуметтік-оңалту іс-шараларын жүргізуге бағытталған
қажетті арнаулы әлеуметтік қызметтер кешенін ұсыну арқылы қызмет алушыларға жан-жақты
көмек көрсету;
5) қызмет алушылардың тұру жағдайларын жақсарту, келушілерді қабылдау жағдайларын
қамтамасыз ету;
6) қызмет алушылардың жеке және құнды заттарының сақталуын қамтамасы ету;
