Әйел – әдепті,сыйлы келін,сүйікті жеңге

астарында да сол сый-құрмет ,өнеге жатыр.Келін қайын жұртының табалдырығын аттаумен бірге сол отбасының жастары күйеуінен кіші балалардың барлығыңа жеңге болып кетеді. Сөйтіп жеңге – қайын іні/ қайын сіңлі, ата /ене – келін, қайын аға/ апа – келін арасындағы қарым-қатынастар қалыптасады. Әйел тілінің гендерлк белгілері әсіресе жеңге мен қайын іні,қайын сіңлі арасындағы әзіл-қалжыны аралас сырласымды,сыйласымды қарым-қатынаста айқын көрінеді.

Сонымен бірге отбасында келіннің абысындарымен өзара татулығын және ел ішіндегі беделін ойлаған халқымыз Әдепті келін – аулдың көркі; Ағайын тату болса,ат көп,абысын тату болса,ас көп;Келін,келін,келін бақ,келмей жатып көзін бақ;Отқа барған қатынның отыз ауыз сөзі бар деп мақалдап,орынсыз сөзге әуес болмауын талап етеді.

Қазақ қауымында келінге қатысты қалыптасқан гендерлік таптаурын белгілері бейвербалды (тілдік емес) қатынаста да орын алған. Айталық,қайын ағаларын көргенде келіннің сонадайдан тоқтап тұрып,тізесін бүгіп,екі қолын оң тізесіне қойып ишарат білдіруі,қонаққа келген үлкен кісілердің табақ қайтқанда сәлем етуі қайын жұртына ілтипат ретінде қабылданады.Ым-ишара,мимика,сөйлеу қалпы – бейлингвистикалық қатынастын ажырамас бөлігі.Бұлар әдетте сөйлеу тіліне қосымша қолданылып,көптеген физиологиялық,психологиялық,ұлттық,әлеуметтік ерекшеліктерді тануға мүмкіндік береді.