сы, топ басы деген кісілер болуш ы еді. Ел арасындағы

Кайтпек. Оның әділ болмауына бұлтаң ж ол жоқ. Ал осЬі 
мінезден қ а з а қ т а р Абай зам ан ы кезінде неге айрылып 
қалды. Себебі, ендігі ж ерд е ел билігі ел басының қолын- 
да емес, орыс әкімдері қатысуымен ж оғары дан усыны- 
лып сайланатын болыстың қолында болып, Ддам ды ж а- 
залау, соттау т. б. азам атты қ істер орыс әкімдерінің 
еркіне қарады. Өзін-өзі басқаратын ел болмағандықтан 
қа за қ та р ға сайтандық ене бастаған. Сөз ұғар, сөзге то- 
сылар қауым азайдьг) Ел басы топ басының орнына 
садырауқұлақтай қаптап пысықтар, қу мен сұмдар пай- 
да болды. Мінез ұсақталды. Сондықтан намыс деген 
аруақты сөз жер болды, бұл қазір жойылған екінші мі- 
нез. Алайда, ат қойып аруақ шақырылған кезде,— дейді 
Абай, ағайын өкпе, аразды ққа қарамайды, жанын са- 
лады екен. Ол намысқорлық. Сондықтан д а халық 
«ағайынның азары болса да, безері болмайды»,— дейді. 
Міне, осы' екі мінездің замандастары арасында жойыла 
бастағанына ақын қатты қынжылады. Данышпанныд 
бұл ойына таң қаласыд, сол кезедде қазақты д терезесі 
дәл қазіргідей шайқалмаған заманда осы мінез болма- 
са, бүгінгі күні оларды еске алудыд өзі ж адалы қ, бүгін- 
гі ел басы, топ басы болып жүргендердіц көбісі, жоғары- 
дан бекітіліп, сайланған әкімдер. Өз даналығымен ха- 
лық мүддесін жақтап шыққандары шамалы. Үлттық 
намыс деген тіптен жоқ, одан айрылдық: «Ендігілердің 
достығы — бейіл емес, алдау, дұшпандығы — кейіс емес, 
не күндестік, не тыныш отыра алмағандық»,— дейді 
Абай.
СҮ Р А Қ ТА Р 

жүктеу

Достарыңызбен бөлісу: