Е. Капилларлардың ҿткіздігіштігінің артуы II-III дҽрежелі.  ІІ. Орташа активті (II дәрежелі) ревматизм

359 
васкулитпен, иритпен, тері асты ревматикалық тҥйінмен, сақина (кольцо) тҽріздес 
эритемамен, тҧрақты артралгиялармен қосарланып байқалатын баяу (созылмалы) 
немесе жасырын ревмокардит. 
Б.
Рентгенологиялық тексермелердің кҿрсеткіштері аурудың клиникалық анатомиялық 
сипаттамаларына (алғашқы немесе қайталама ревмокардит, жҥрек ақауы бар, ия жоқ) 
байланысты, ревматизмге қарсы емнің ҽсері шамалы білінеді. 
В.
ЭКГ-де кардиосклероздың қалдықтарының белгісі байқалуы мҥмкін. ЭКГ жҽне ФКГ -
де негізінде ҿзгерістер аз, сонымен қатар емнің ҽсеріне байланысты динамикасы да ҿте 
аз болады. 
Г.
Қан кҿрсеткіштерінің ҿзгерістері онша анық болмайды, бірақ олардың емнің 
ҽсерінен ҿзгеруінің маңызы зор. ЭТЖ қалыпты немесе сҽл атрқан. С- реактивті белок 
болмайды немесе аз ғана (+) болады, α
2
, гамма глобулиндер мҿлшері немесе сҽл 
кҿбейеді. ДФА-реакциясы қалыпты кҿрсеткіштердің жоғарғы деңгейінде, серомукоид 
қалыпты немесе тҿмен болады. 
Д.
Серологиялық кҿрсеткіштер қалыпты кҿрсеткіштердің жоғарғы деңгейінде болады 
немесе сҽл артады. Бҧл кҿрсеткіштердің емнің барысында жҽне инфекциядан тыс 
кездегі ҿзгерімпаздығының маңызы ҥлкен. Титрлардың кей кезеңдерде артуы, ҽсіресе 
аздап болса да, жоғарылай беруі, ревматикалық процесстің активтілігін кҿрсетеді. 
Е.
Басқа себептерсіз капиллярлардың ҿткізгіштігінің І-ІІ дҽрежелі артуы. 
Активтілік сатысын анықтағаннан кейін патологиялық процесстің кҿлемін жҽне 
орналасқан жерін (топографиясын) анықтау керек: миоэндокардит, эндомиокардит, 
перикардит. 
Патологиялық процесстің таралу денгейін аныктаумен қатар, диагнозда қақпалық 
(аорталық, екі жармалы, ҥш жармалы) аппараттың зақымдалуын кҿрсету керек, алғашқы 
ревмокардитте ―ақау‖ деген емес – ‖зақымдалу‖ деген ҧғын қолданылуы керек. 
Мерзімінде дҧрыс емделген науқастарда ақау пайда болмайды, қақпақ аппаратының 
зақымдалуы (вальвулит) зардапсыз тарап кетеді. 
Жҥректе айқын ҿзгеріс болмайтын ревматизмдер тобына – хорея жҽне 
полиартриттер, жҽне басқа Кисель-Джонсон диагностикалық шектерімен қосарланған 
науқастар жатады. 
Аурудың дамуы науқастың реактивтілігімен анықталып, басталу жҽне даму 
ерекшеліктері, аурудың ҧзақтығы есепке алынады: 
Жедел ағымды
: клиникалық жҽне лабораториялық ҿзгерістер айқын, кҥрт дамиды да, 
2-3 ай ішінде жағдайы жақсарады, жҥрек ақауы сирек болады. Дамудың бҧл тҥрі кҿбіне 
алғашқы ревматизмде байқалады. 
Жеделдеу ағымы
: клиникалық белгілері жайлап дамиды, полисиндромдыққа 
бейімділігі байқалмайды. 2-6 айға созылады, ревматизмге қарсы емнің тиімділігі айқын, 
кҿбіне жҥрек ақауы пайда болады. 
Баяу (созылыңқы), енжар-торпидті ағымы
: ауру 4-6 ай бойына, айқын қайталанусыз 
жҽне толық сауығусыз (ремиссиясыз), созылады. Ҽдетте бҧлай орташа жҽне тҿмен активті 
ревмокардит дамиды. Жасалған емге қарамастан, кҿбіне жҥрек ақауы пайда болады.
Толассыз (үзіліссіз) қайталама (рецидивті) ағымы
: ревматизмнің ҿту барысының ең 
ауыр тҥрі. Ересек балаларда жиі кездеседі. Айқын қайталану белгілерімен, полисиндром-
дыққа бейімділікпен сипатталады. Емдеу барысында толық сауықпай (толық ремиссия 
байқалмай) жатып, жағдайы қайтадан ауырлап, ревматизмнің белгілері байқалады. 
Жасырын (бүркеме) ағымы
– ревматизмнің активтік белгілері бҧрында жҽне қазіргі 
ақауы, кҿбіне митральды (қос жармалы) қақпаның жетіспеушілігі анықталады. Бҧл жағ-
дайда науқастың шағымдарына жҽне кішкене белгілеріне (сҽл ғана тахикардия, себепсіз 
жалпы шаршағыштық, терінің бозаруы, мҧрнынан қан кету жҽне т.б.) кҿңіл аудару керек. 
40-КЕСТЕ 

жүктеу 10,77 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: