7
Ескере кететін бір жайт, тарихи-салыстырмалы әдісті пайдаланғанда көптеген
әдіснамалық талаптарды орындау қажет. Деректердің бір түрі мен екінші түрін
салыстырғандаолардағы нақтылы фактілеріне назар аударған жөн. Өйткені
кейбір фактілердің формасы
ұқсас болғанмен, ішкі мазмұны басқаша болады.
Әртүрлі топтағы деректердісалыстыру мүмкіншілігі бар. Бір жағдайда
салыстыру әдісі арқылы олардың ұқсастығын анықтаймыз. Ал, екінші жағдайда
олардың айырмашылығын анықтаймыз. Әлбетте, бұл әдісті пайдаланғанда
тарихилық принципін ұмытпауымыз қажет. Өйткені, әртүрлі тарихи кезеңдерде
пайда болған құжаттардың ұқсастығы кейде зерттеушіні қателікке ұрындыра-
ды.
Тарихи-салыстыру әдісін басқа да әдістермен қатар жүргізу қажет. Сонда ғана
зерттеу жұмысы өз мақсатына жете алады. Әртекті деректерді барлығын бірдей
тек осы әдісті пайдалана отырып, шешуге болады деген де үлкен қателік. Бұл
әдістің өзінің диапазоны бар. Әсіресе, егер біз қоғамдық тарихи даму процесін
үлкен кеңістікте және кең хронологиялық шеңберде зерттейтін болсақ, бұл
әдістің пайдасы шаш етектен.
Деректану ғылымында кеңінен пайдаланылатын әдіс –
тарихи-типологиялық
әдіс. Өздеріңізге белгілі кез келген елдің тарихы бірнеше кезеңдерге,
дәуірлерге, белестерге бөлінеді. Әрбір кезең өзіне дейінгі, өзінен кейінгі
дәуірлерден кейбір ерекше белгілерге қарай бөлектенеді.Әрбір кезең өзіне тән
деректер тобын туғызады. Міне, осы белгілеріне қарай ұзын-сонар адамзат
тарихы жіктеледі. Әрбір кезеңді талдау, оның ерекшеліктерін анықтау ғылымда
топтау немесе типтеу деп аталады.
Тип деген терминді мен кейде қалып деген терминмен салыстырамын. Өйткені,
бір қалыпқа салынып тігілген етіктер бір-біріне өте ұқсас. Тарихи процесті
типтеу дегеніміз тарихи танымның нақтылы түрі. Типтеу деген терминмен
қатар ғылымда
классификация деген де термин бар. Типтеу сол
классификацияның бір түрі. Бірақ типтеу классификацияға қарағанда тарихи
процестің мәніне тереңірек үңіледі.
Тарихтан мысал келтірейік. Дәстүрлі қазақ қоғамында шаруалардың негізгі
кәсібі мал шаруашылығы мен егіншілік екені бәрімізге белгілі. Сондықтан да
қазақ шаруашылығын екі ғана топқа немесе классификацияға бөлеміз. Бірақ
малшылардың да, егіншілердің де шаруашылығы біркелкі емес. Бір топтың
ішіндегі шаруалар байлық жағынан, еңбек құрал жабдықтарына қатынасы жа-
ғынан
әртүрлі.
Олардың
ішінде
ірілері,
орташалары,
қоңсылары,
жалданбалылары тағы сол сияқты әртүрлі топтары бар. Бұларды талдап, жіктеп
әртүрлі топқа жатқызу үшін типологиялық әдісті пайдалану керек. Яғни, әрбір
топтың өзіне тән белгілері болады. Сол белгілерді анықтау типологиялық
әдістің міндеті.
Тарихи-жүйелілік әдісі. Соңғы кездері тарихшылардың пайдаланып жүрген
әдісі. Бұл әдіс те жаратылыстану ғылымынан келген әдіс. Жүйелілік әдісінің
объективті негізі болып қоғамдық өмірдің ішкі байланысының, тарихи
процестің ерекше және жалпы белгілерінің бірлігі. Адамзат тарихында болып
өткен құбылыстар бір жүйеге бағынады. Қоғамда болған құбылыстар ол жеке