XIX Ғ. НЕМІС КЛАССИКАЛЫҚ ФИЛОСОФИЯСЫНЫҢ ЕРЕКШЕЛІГІ

1. XIX Ғ. НЕМІС КЛАССИКАЛЫҚ ФИЛОСОФИЯСЫНЫҢ ЕРЕКШЕЛІГІ

• Неміс классикалық философиясының көрнекті өкілі – ЛЮДВИГ ФЕЙЕРБАХ болды.

• Фейербах АНТРОПОЛОГИЯЛЫҚ МАТЕРИАЛИЗМНІҢ жүйесін қалыптастырды.
• Толық атеист ретінде Құдайдың жоқ екендігің және оны адамдардың ойдан шығарғанын, халықтың арман-тілектерінің орындалмағанын Құдайдың кесірі деуінің себебі екендігін көрсетті.

2. И. КАНТТЫҢ ФИЛОСОФИЯЛЫҚ ЖҮЙЕСІ

• Неміс классикалық философиясының іргетасы ИММАНУИЛ КАНТ (1724-1804 жж.) еңбектерінде қаланды. Ол неміс классикалық идеализмнің негізін қалаушы және классикалық объективтік идеализмнің өкілі.
• «Сынға дейінгі» кезеңде ол жаратылыстану ғылымдарымен айналысып, математика, физика, география, астрономия ғылымдары салаларына айтарлықтай үлес қосты.
• Кант өзінің шығармашылығының «сыншыл» кезеңінде ақыл ойдың іс-әрекеттігі туралы, таным, логика, этика, әлеуметтік философия мәселелерін қарастырды.
• Канттың «Таза парасат сыны» еңбегінде таным теориясы, логика және диалектика қарастырылса, «Практикалық парасат сыны» еңбегінде мораль, адамгершілік мәселелері көтеріледі.
• Кант «Таза парасатқа сын» еңбегінде таным үдерісіне ерекше көңіл бөліп, оның қайшылықтарын ашып, адамның таным қабілетін үшке бөлді: сезімдік, пайымдаушылық, парасаттылық. Философия тарихында таным үдерісін бұлай бөлу Н. Кузанский философиясында орын алғаны белгілі. Бірақ, Кант өзіне дейін таным үдерісінде орын алып келген эмпиризм мен рационализмнің тар өрістілігінен шығуға тырысты.

• И. Канттың шығармашылық қызметі «сынға дейінгі» және «сыншыл»
• деп екі кезеңге бөлінеді.

• «Сыншыл» кезең өзінің атауын үш фундаменталды еңбектермен байланыстырды:
• «Таза парасат сыны», «Практикалық парасат сыны», «Пайымдау қабілетінің сыны».