Да п а л ы қ дүниетаны мы Әрбір ғалы м

мей, дал баса болу. Сөйтіп жүріп біреуге борышты бо-

бет 67/94 Дата 13.09.2023 өлшемі #43348

Навигация по данной странице:

• Байқасақ, бүл халықтық мүддеге қатысты әлеуметтік мәселелер екен. Бүл мәселелердің Абай заманынан бері өз шешімі табылмаған.

мей, дал баса болу. Сөйтіп жүріп біреуге борышты бо- лып, басы дауға қалып жүргені. Сірә, мұндайлар тамыр- шылдықты — адамгерш ілік әрі іскерлік деп түсінетін болуы керек. Абайдың қазақ тамыршылдау келеді дегенде қазақ- тың ескіш е ойлауының тағы бір ерекшелігін қосуға бо- лады. Ол қазақтың қонақжайлылығы. Қонақжайлылық, 12-443 169 әрййё жан сүйсінер жақсы қаскеттердщ бірі, бірақ не нәрсе болса да мөлшерден аспағаны жөн. Қонақшыл жат жерліктердің, қазақ еліне «меймандардың» ағылып келіп бірте-бірте «төр менікі» деп елімізге, жерімізге иелік ете бастағанын қалай түсінуге болады? Қазақтың ақжарқын көңілін дүрыс қабылдауы, соған ниет қүрмет болды ма, болмаса келгендермен тамыр болдық деп са- нын шапалақтамай, өзін сыйлату үшін қазақ халқы не әрекет жасады. Тамыршылдық, қонақжайлық иәтиже- сінде «қонақтардың» жер иелеріне үстемдігі асып кетті. Қонақжайлылықтың ел арасындағы тағы бір көрі- ністеріне зер салайықшы. Ең қонақжай халық — алыс ауылдардағы шопандар қауымы. Оларға барсаң алдыңа бар дәмін тосады. Ал осы ғажап қасиетті кім ескеріп отыр? Сол шопандар қалаға келсе, қысқасы, қонақ үй - ден орын таба алмай зар болады. Бүл қандай мораль? Ауылдағылар қонақжай деген желеумен көптеген елді- мекендерде қонақ үйлер мен асханалар әлі салынбаған. Байқасақ, бүл халықтық мүддеге қатысты әлеуметтік мәселелер екен. Бүл мәселелердің Абай заманынан бері өз шешімі табылмаған. Абай сөз соңын «қазақтың баласының езі алдағыш бола түрып ж әне біреуге алдатқыш болатындығы қа- лай?» деген оймен аяқтайды. Абай бүл ойларын қағаз жүктеу Достарыңызбен бөлісу:

©g.engime.org 2024
әкімшілігінің қараңыз