150
Сол кү ні кеш ті ба ты ра ал сам шы. Әшей ін де ша ты нап
тұ ра тын бри га дир де сол кү ні мейі рім ді бо ла қа лып ты.
Көрпе ге
қым тап орап, қос ба сын да жүре тін Ләй лім де-
ген кем пір ге тап сыр ды...
Ба ла лар не де се, о де сін, ма на қолым ды бір сіл теп,
ауыл ға ке тіп қа луым ке рек екен.
Осы кез де бри га дир-
дің «су рет ші жі гіт» де ген сө зі есі ме түс ті. Бри га дир
айт ты деген ше, ме нің өне рім ауыз ға ілі ніп, бү кіл ау ыл-
ға жай ыл ды дей бер. Дәл қа зір
көр ші қа тын дар әжем ді
орта ға алып, не ме рең су рет ші бол ды деп біз ден қо рып
сақ тап жүр ген қа рын да ғы май дың ау зын аш тыр ма сы-
на кім кепіл? Біз дің ау ыл да ерін нен шық қан сөз от ти-
ген қау секіл ді лап ете тү се тін әде ті ғой. Осын дай да әл гі
Шан ша тай айтқан со нау Мұз ды
те ңіз ге бе зіп кет сең,
шір кін.
Түу, та ғы да Шан ша тай рет сіз жер де ау ыз ға ілі гуін!
Жә, мен ен ді оған жо ламас пын. Өзін ше кі сім сіп... Ол
ме
нің қан дай еке нім ді біл мей тін бо лар!
Мен көр пе ні ба сы ма тар та жа мы лып, са ңы ла уы-
нан кө ңіл ді бей- жай етер ми қа жай тын ой лар кір ме сін
деген дей тұм ша ла нып алып едім,
та ра мыс кем пір ге
жан біт кен дей:
– Қа ра ғым-ай, тер шы ғай ын де ді ме? Көп ты пыр-
шып ең, жа ны ңа қат ты бат қан ғой. Ен ді тын ши сың, –
деп, бә йек ұр ды да қал ды.
Ішім нен кі жі ніп мен жатыр мын. Тұ ра са лып, сырт-
қа бе зіп ке тей ін де сем, мы на
кем пір дің ті рі де ай ыры-
ла тын тү рі жоқ. Бри га дир дің сө зі дәл Құ дай дың өзі
бер ген жар лық се кіл ді оған.
Кө зім ілі ніп ке тіп ті, әб ден су-су бо лып тер леп пін.
Күр ке нің іші қа раң ғы тарт қан. Қа сым да кү н ұ зақ кү-
зе тіп отыр ған кем пір кө рін бей ді. Күр ке нің ал дын да
әл де кім дер сөй ле се ді. Мы на шің кіл дек дау ыс, әри не,
Бей се күл ді кі. Не дер екен, құ ла ғым ды түр дім.
– Жі бе рі ңіз ші,
бір-ақ ау ыз сө зім бар, – деп жа лы-
на ды ол. Кү бір лей сөй ле ген дау ыс кем пір ді кі:
– Жі бер мей мін, ма за сын ал ма, күн ұзақ дөң бек шіп,
әл гін де ға на тын шық ты.
– Ол
сап- сау, – дей ді Бей се күл кү ліп. «Мәс са ған,
без гел дек! Ме нің өті рік ау руым ды Шан ша тай айт қан
ғой, ша ма сы». Ен ді Шан ша тай ға де ген жы ным қат ты
қоз ды. Дәл қа сым да тұр са, тұм сы ғын бұ зар едім.
Кем пір ашу ға мін ді.
– Шің кіл де мей бар әр мен, о не сі тү ге,
бі рі нен соң
бі рі ке ліп.
Өзінғанаойлаған–
Жамандықтыңбелгісі.
Өзгенідеойлаған–
Адамдықтыңбелгісі.
Достарыңызбен бөлісу: