Аза дебие ті 7 ар ма н

131
жал тақ тап, аңы рап тұ рып қал ды. Бар қау қа ры: «Ма-
ма, тұр, тұр!» – деп қо лы нан тарт қы лай бер ді.
Бір кез де Жа мал ыш қы нып ба рып, екін ші жақ 
жам ба сы на ау нап түс ті.
Сол жер де Се рік ше ше сі нің қан ға боя лып жат қа -
нын кө ріп, шо шып кет ті.
– Ма ма, ана ағаш іші не же те лік, жұрт тың бә рі
соған ба рып ты ғыл ды.
– Ма ма, жүр ші! – де ді Се рік та ғы да, оң қо лы мен
кө зі нің жа сын сүр тіп. Жа мал тіл қат па ды. Ау зы нан әл-
сіз үн, бо лым сыз дем шы ға ды. Се рік кө ген де ген қозы-
дай еш қай да ке те ал май, ше ше сі нің жа нын да жы лап 
тұ ра бер ді.
Жау са мо лет те рі қай тып орал ма ды. Әл гін де ға-
на ас таң-кес тең бол ған дү ние бір сәт ты ныш та лып, 
жым-жырт бо ла қал ды.
Ма ңай да жан жоқ. Екі-үш са ғат өт кен нен кей ін 
Серік тің жы лай-жы лай дәр ме ні құ рып, ше ше сі нің бас 
жа ғы на жү ре сі нен оты ра кет ті.
Жа мал та ғы бір са ғат тай қи на лып жат ты да, жан 
тап сыр ды. Әке сі ал дың ғы шеп ке ат та нып, ана сы да-
ла да қа за тау ып, жас Се рік бұ рын ая ғы бас па ған алыс 
жер де ті рі же тім боп жал ғыз қа ла бер ді. Қай да ба ра ды, 
не іс тей ді, не кү тіп тұр ал дын да? Бә рі оған мә лім сіз.
Се рік ана сы ның қа сы нан ке те ал май тұр ған шақ та 
сол маң да ғы бір ағаш тың тү бін де то лық де не лі, ор та 
бой лы, қою са ры шаш ты, отыз дың екеу-үшеуі не кел-
ген бір әй ел отыр еді. Бұл полк ко мис са ры Сав чен ко-
ның жұ байы, пар тия мү ше сі Ан на Ива нов на Сав чен ко 
бо латын. Оның жа нын да ғы ағаш қа сүй еніп, он бір-он 
екі лер ша ма сын да ғы ақ са ры шаш ты, көк көз ді жа лаң-
бас бір ер ба ла тұр. Бұл сол Ан на Ива нов на ның Бо рис 
де ген жал ғыз ұлы бо ла тын. Ол стан ция жақ қа ағаш 
ара сы нан көз ал май ұзақ қа рап тұр ды.
– Ма ма, ана жер де бі реу отыр. Ол мұн да ке ліп не ге 
ты ғыл май ды? – де ді. Ан на Ива нов на ор ны нан тұ рып, 
ба ла сы ның нұс қа ған жа ғын қа рап еді, шы нын да да, 
ашық алаң да бі реу отыр екен.
– Ма ма, анау Се рік қой! Та нып тұр мын, Се рік! – 
деді та ғы да ма на дан бе рі одан көз ал май қа рап тұр ған
Борис.
Ан на Ива нов на ның ба сы на ен ді: «Мұ ның ше ше сі-
не оқ ти ген екен, сөй тіп Се рік оның жа ны нан ке те ал-
май тұр екен» де ген кү дік ті ой сап ете түс ті. Бо рис тің 
Адам­ның­кү­ні­адам­мен.
Өзін­ға­на­ой­ла­ған­­–
Жа­ман­дық­тың­бел­гі­сі.
Өз­ге­ні­де­ой­ла­ған­–
Адам­дық­тың­бел­гі­сі.
Қайы­рым­ды­лық­жа­са­саң,­­
Қайы­рын­өзің­кө­ре­сің.

жүктеу 7,01 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: