Аза дебие ті 7 ар ма н

132
қо лы нан же тек теп ал ды да, Ан на Ива нов на со лай қа рай 
бет те ді. Ор ман ның ше ті не ке ліп анық тап қа рап еді, әл-
гі отыр ған Се рік тің дәл өзі екен. Ан на Ива нов на «жау 
са мо ле ті кө рін бей ме екен» де ген дей, ай на ла ас пан ға 
бағ дар лай қа рап ал ды да:
– Бо ря, сен осы жер де тұ ра тұр. Мен ба рып, не бол-
ға нын бі ліп ке лей ін, – де ді. Бо ря ба сын изе ді. Ан на 
Ива нов на же дел ба сып Се рік тің жа ны на кел ген де, ол 
ор ны нан ұшып тұ рып, Ан на мен ше ше сі не ал ма-ке зек 
қа рап егі ліп жы лап қоя бер ді.
– Се рік, не ге жы лай сың? Ма маң жа ра лы ма? – деп, 
Ан на Ива нов на Жа мал дың бе ті не үңі ле қа рап, та мы-
рын ұс тап көр се, ол жан тә сі лім бер ген екен. Ен ді Ан на 
Ива нов на да не іс те рін біл мей, Се рік тің ба сы нан си пап 
аңы рып тұ рып қал ды. Оның көз ал ды нан қа ра то ры, 
то лық де не лі, қою, ұзын қа ра шаш ты өзі нің көр ші сі 
Жа мал дың жар қын бей не сі кет пе ді. Ол сол сүй кім ді 
бей не ні көз ал ды нан ке тір гі сі кел ме ген дей, бір нүк те-
ден кө зін ал май қа рап тұ ра бер ді. Сәл ден соң бір ше-
шім ге кел ген дей Се рік ті бауы ры на қы са тү сіп:
АР
МА
Н
-
ПВ
 
ба
сп
ас
ы

133
– Се рік, ма маң өл ді. Ма маң ды фа шис тер өл тір ді! – 
деуі-ақ мұң екен, Се рік та ғы да ті зер леп оты ра қа лып, 
ма ма сы ның өлі де не сін құ шақ тап, жы лап қоя бер ді. 
Ан на Ива нов на да егі ліп тұр еді. Оның Жа мал дың бе-
тін жа сы рып кет кі сі кел ді, бі рақ қа лай жа сыр мақ?! Не 
қо лын да кү ре гі жоқ, не тө ңі рек тен еш нәр се та бар емес.
Сөйт кен ше бол ған жоқ, алыс тан са мо лет мо тор ла-
ры жер жа ра гү ріл деп, та ғы да жа қын дай түс ті. Ан на 
Ива нов на де реу Жа мал дың үс тін де гі қан ға боял ған 
жаз дық жұ қа паль то сын ше шіп ал ды да, де не сі не ай-
қа ра жап ты. Қы сыл таяң да қо лы нан бар кел ге ні сол-ақ 
еді. Со сын:
– Се рік, жүр ке тейік! Әне, фа шист са мо лет те рі та ғы 
да ұшып ке ле ді. Жүр, әне жер де Бо ря тұр, со ған ба ра-
йық, – де ді ол Се рік тің қо лы нан ұс тап. Кө зі не жас тол-
ған Се рік ма ма сы ның де не сі нен көз ал май: «Бар май-
мын, осы ара да бо ла мын», – де ген дей ба сын шай қап, 
ор ны нан қоз ғал ма ды.
– Се рік, мұ ның не? Жүр, ма маң өл ді. Ен ді па паң ды 
тау ып алай ық! – де ді Ан на Ива нов на, оны ма ма сы нан 
кү дер үз ді ріп, ер тіп әке тей ін де ген ой мен. Сол ара да 
жау са мо лет те рі де қап тап кет ті. Се рік ар ты на жал-
тақ-жал тақ қа рап, Ан на Ива нов на ның со ңы нан еріп, 
бүл кек теп ке те бар ды.
...Ан на Ива нов на ту ған се ло сы на үшін ші кү ні кеш 
ба тып, қас қа рай ған шақ та ға на жет ті. Кел се, өз үй ін де 
де жа рық жоқ екен. Та ғы да те ре зе ге ке ліп қа ра са, ол 
іші нен жа был ма ған. Үйде мүл де жа рық жоқ. «Кем пір 
мен шал сор лы лар ды да құрт қан екен ғой!» деп ой лап, 
аңы рып тұ рып қал ды. Екі ба ла да жа ны на ке ліп тұр-
ды. Ан на Ива нов на өз кө зі не өзі сен бей, те ре зе ге та ғы 
үңіл ді. Сол кез де үй дің іші нен бі реу қа раң дап кө рін ді 
де, те ре зе ге жа қын дап ке ліп:
– Бұл кім? – деп сұ ра ды. Бі рақ Ан на Ива нов на бір-
ден жау ап бер мей, кі ді ріп қалды.
– Бұл кім? – деп әл гі адам дауы сын қат ты рақ 
шы ға рып, екін ші рет сұ ра ған да ба рып Ан на Ива нов на 
өз әке сі нің дау сын та нып, қуа нып кет ті.
– Па па, па па! Мен Аня ғой, Аня! – деп Ан на Ива-
нов на сы быр лап, те ре зе шы ны сы на ау зын тө се ді. Қарт 
та қы зын та ны ды бі лем:
– Құ дай-ау, Ан ноч ка! – деп сол сәт те-ақ ғай ып бол-
ды. Те ре зе ден кей ін ше гі не бер ген де, Ан на Ива нов на ны 
әке сі мен ше ше сі қа бат та сып ке ліп құ шақ тай ал ды. 
Бі раз құ шақ та сып, мау қын бас қан соң:

жүктеу 7,01 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: