мен бастапқы деректерді әзірлеу. Аталған мәселені зерттеу барысында
алынған нәтижелерді қолданудың мынадай бағыттары мен формалары
мақсатты түрде ұсынылсын:
Диссертациялық зерттеулердің нәтижелері денсаулық сақтау саласында
әлеуметтік қызметкерлердің кәсіби құзыреттерін қалыптастыру мәнмәтінінде
әлеуметтік жұмыстың қалыптасуын зерттеуге өз үлесін қосады.
Сондай-ақ зерттеу нәтижелері денсаулық сақтау саласында әлеуметтік
қызметкерлерді
даярлау
және
олардың
біліктілігін
арттыру
бағдарламаларында пайдаланылуы мүмкін.
Диссертациялық зерттеудің ережелері мен нәтижелері денсаулық
сақтау саласындағы әлеуметтік қызметкерлердің қызметін, оқытушылар мен
студенттердің ғылыми-зерттеу жұмысын ұйымдастыру кезінде әлеуметтік
қызметкерлерге арналған әдістемелік ұсынымдар ретінде, сонымен қатар
АМСК деңгейінде медициналық мекемелер қызметін ұйымдастыру
барысында және өзге де денсаулық сақтау ұйымдарында қолданылуы
мүмкін.
Осы саладағы үздік жетістіктермен салыстырумен, орындалған
жұмыстың ғылыми деңгейін бағалау. Әлемдік және отандық әлеуметтік,
әлеуметтік-медициналық, психологиялық ғылымдарда денсаулық сақтау
саласындағы әлеуметтік қызметкерлердің қызметі бойынша мәселелерінің
әртүрлі аспектілері, оның ішінде олардың кәсіби құзыреттерін қалыптастыру
кеңінен зерттелетінін атап өткен жөн. Қолданыстағы зерттеулердің
нәтижесіндегі үлкен үлесті (еңбекті) құптай (мойындай) отырып, біздің
пікірімізше, осы диссертациялық зерттеу денсаулық сақтау саласында
әлеуметтік қызметтер көрсету барысында әлеуметтік қызметкердің кәсіби
құзыреттерін қалыптастырудың феноменін кешенді зерделеу талпынысы
болып табылады. Авторлық зерттеулердегі көптеген анықтамаларға
тереңінен үңілмей-ақ, аталған бағыттың түсіндірмесі (түсіну) бірқатар
ғалымдар еңбектерінде әрқилы және бүгінде оның әртүрлі тәсілдері бар, ол
олардың мазмұнына қарай қарама-қайшы емес, жақын екенін, бір-бірін
толықтыратынын көрсетіп, мақсаттың біртұтастығын білуді білдіреді. Әр
автор анықтама беру барысында өз жұмысында назарға алынған аспектіні
баяндауға тырысады. Сондықтан да барлық анықтама-түсіндірмелердің
болуы қалыпты, және оны мойындап, құптауға тұрғылықты. Әр зерттеу осы
технологияның мәні туралы өзіміздің пайымымызды жетілдіруге бағытталған
жаңа ізденіс болып келеді, ал әзірленген ұсынымдар бүгінгі күнде осы
мәселені шешу деңгейін бағалауға мүмкіндік береді.
Кәсіби құзыреттерді қалыптастыруды талдау барысында әлеуметтік-
медициналық,
әлеуметтік,
әлеуметтік-философиялық,
әлеуметтік-
психологиялық тәсілдердің қоса жүруі әдістемелік жағынан жаңашылдық
болып табылады. Мұның барлығы денсаулық сақтау саласында әлеуметтік
қызметтер көрсету барысында әлеуметтік қызметкердің кәсіби құзыреттерін
қалыптастырудың ерекшеліктері мен өзгешелігін болжауға мүмкіндік береді.
Алынған нәтижелер денсаулық сақтау саласында әлеуметтік қызметтер
көрсету
барысында
әлеуметтік
қызметкердің
кәсіби
құзыреттерін
қалыптастырудың теорияларын әзірлеу үшін ғылыми негіздеме және
денсаулық сақтау саласында әлеуметтік қызметкерлерді даярлау және
олардың біліктілігін арттыру үшін негіз ретінде қолданылуы мүмкін.
АННОТАЦИЯ
на диссертационную работу на соискание ученой степени «доктора по
профилю» по специальности «6D090500 -Социальная работа»
ТУРСЫНБЕКОВОЙ ЖАЗИРЫ ДЖУМАБЕКОВНЫ
«Формирование профессиональных компетенций социального
работника при оказании социальных услуг в сфере здравоохранения
Республики Казахстан»
Социальная
работа
является
достаточно
новой,
активно
развивающейся отраслью профессиональной деятельности, и с принятием
ряда законов в РК (2008, 2014) получила определение как практическая
профессия и академическая дисциплина, способствующая социальным
изменениям и развитию, социальной сплоченности, а также укреплению и
расширению прав человека. Принципы социальной справедливости, прав
человека, коллективной ответственности и уважения к различиям -
центральны для социальной работы (Междунродная ассоциация социальных
работников,
http://www.iassw-aiets.org/
). Как важный элемент социальной
политики государства, социальная работа выполняет функцию обеспечения
ее жизненности и эффективности, которая может быть рассмотрена как
национальная система помощи. ( Гуслякова Т.Г., 2000).
В Республике Казахстан в условиях совершенствования социальной
политики в области здравоохранения, возрастает объективная потребность
решения взаимосвязанных задач медицинского и социального характера на
качественно новом уровне.
В условиях модернизации общества, появления большого числа
граждан и семей, нуждающихся в различных видах помощи, возрастает
значимость социальной работы. Совершенствование социальной работы
связано не только с приданием ей системного характера, но и с обеспечением
профессионализма, как в деятельности службы, так и отдельного
социального работника. Все это требует совершенствования социальной
политики в здравоохранении с учетом социально-психологической защиты
населения в целом, и совершенствования системы подготовки и
переподготовки кадров, в частности.
Институционализация социальной работы как профессиональной
деятельности обуславливает новую парадигму социального работника,
которая определяет его как главного субъекта профессиональной
деятельности в социальной сфере, выдвигает систему требований к
квалификации и морально-этическому поведению специалиста (Нуркатова
Л.Т., 2010). На сегодняшний день для социального работника недостаточно
иметь гуманное отношение к людям, необходимо обладать как
профессиональными, так и личностными компетенциями, которые
предполагают влияние внешней и внутренней среды (Нуркатова Л.Т.,
(Кожамкулова Л.Т.), Турсынбекова Ж. Д., Кумарова Г. Х., Абикенова А. М. и
др.).
