Тәрбие сағатының тақырыбы: «Алғашқы ұстаз, алғашқы дана бабам» Мақсаты

Патша: - Біздің Қытай халқында мынадай заң бар. Егер кімде - кім біреуді алдаса қолы кесіледі. Осы заңды білесің бе?

Төре: - Білем.

Патша: - Білсең, өзің істеген күнәңді мойныңмен көтересің. Сондықтан сен өз еліңдегі адамды алдағаның үшін қолың кесіледі. Уәзірлер дайынсыңдар ма?

Уәзір: - Дайынбыз.

Патша: - Жазаны бастауға рұқсат.

Патша: -(тоқтат деген ишара беріп) Бұл кімнің қызы?

Төре: - Менің қызым.

Қыз бала: - Тақсыр патша, менің әкем жазаға лайық болғаны рас, соның үшін қолынан айырылуы керек болады. Мінекей, тақсыр, әкемнің қолы.

Бұл қол да менің жазықты болған атамның қолы.

Патша: - Қызым сенің қолыңды кескеннен не пайда? Кінәлі сен емес қой.

Қыз бала: - Уа, әміршім! Мен осы төренің қызымын. Мына қолды осы төренікі деп есептеңіз. Өйткені, мұнымен бала-шағасын асырауға шамасы келмейді. Бұйырыңыз тақсыр! Осы нашар қолын кесіп, жұмысқа жарап, бала-шағаларын асырайтын қолын атама қалдыруға.

Патша: -(Төреге) Мына қызыңның ақылдылығы мен мейірімділігінің арқасында сенің қолыңды кеспеуге бұйырамын.

Төре: Басын иіп, рахмет айтады.

Патша: - Ата көрген оқ жонар,

Шеше көрген тон пішер.

Төре: - Жақсы бала әкесінің есіктегі басын төрге сүйрейді,

Жаман бала әкесінің төрдегі басын есікке сүйрейді.

Ардақ: «А құдайым бала бер, бала берсең сана бер, санасыз бала бергенше, артынан бәрін - бәрін ала бер»- деп Ыбырай Алтынсарин өзінің мақал - мәтелдер жинағында келтіргендей, кішкентай қыз ақылдылығы мен тапқырлығының арқасында әкесін жазадан аман алып қалды. Бұл әңгімесінде Ыбырай Алтынсарин балаларды ата - анасын сыйлауға, қадірлеуге, батылдыққа, ақылдылыққа үйретеді.