417
ШЫҒАРМАЛАРЫ
да бізбен практика жүргіз ген-ді. Қасында өзінің шәкірті Қаныш
Иман тай ұлы отыр. Михаил Калин кие вич оны да саусағымен
нұсқап: «Әнебір алпамса денелі, қасқа маңдайлы, жүзі пара сат-
ты азиатты танисың ба
–
ол атақ ты қазақ ғалымы, менің
сүйікті шәкіртім! Ұста зынан шәкірті озды деген осы, ол туралы
ес тисің әлі!..» – десін біржосын мақтаныш сезіммен және ерекше
шат тана лепіріп... Мен жымидым да, шақыру билетімді көр сет-
тім, ал онда менің фамилиям Т.А. Сәт баева деп жа зыл ған-ды...»
Қазақстандықтар үшін дайындықтың қызу кезеңі туды.
Жобада аталған инс
ти
туттар түгел құрылды: алайда көп-
шілігі қайда тізе бүгіп отырып жұмыс істерін біл мейді; инсти-
тут директорының іс қағазы әдет те портфелінде жүреді; ақша
құжат тарына басатын мөрі – есепшінің қалта сын да...
Тап болған
қысылтаяң жағдайдан жол-жоба қа растырып институт дирек-
тор лары ның кей бірі үкімет үйіне жиі барып, Қазақстан КП(б)
Орталық Комитетіндегі лауазым иеле
рін де мазалайды. Ал
олардың да қалтарыста ұстап отырған үй-жайы жоқ: о күндегі
Алма ты жел бағытына орай жоба ланған қиғаш көшелерде сап
түзеген тоқал үйлерден
тұра тын-ды; дені екі қабатты; ал кеңсеге
лайық ғимараттар саусақпен сана
ғандай; солардың еңсесі
түзулеріне үкімет кеңселері иін тіресе орналасқан...
Бір жылда
шаңырақ көтерген он бір институтқа ең кемі төрт-бес ғимарат ке-
рек... Амал қанша, кейбіріне бес-алты ғылым ошағын тықпалауға
тура келді.
Қаншама жанталасқанмен, Қазақстан ның 25 жылдық мере-
кесіне орай ғылым ордасын ашудың ауылы қашық екенін
мойындауға тура келді. Алматыдағы
ахуалмен есептескен КСРО
үкіметі бұл мәселені кезекті мәжілісінде қарап, «Қазақ КСР-ның
ҒА-сын құру туралы» қаулы (26 қазан 1945 ж.) қа был дайды. Сол
құжат республика ғылым ордасын алдағы жылдың 1 маусым күні
көтеруді міндет еткен...
Ш.Ш. ШӨКИННІҢ «ҰҒА-ның ғұмыр жо лы» кітабынан:
«...1946 жылдың наурыз айында Госпи таль (қазірде Жамбыл
атын
да
ғы) және Ұйғыр (бертінде А. Байтұрсынов атал
ған)
көшелерінің қиылысына салын ған 36-мек тептің ғимараты басы
Достарыңызбен бөлісу: