Клиниалық кӛрінісі.
Қайталама СП-те ҿршу кезінде ЖП-нің жоғарыда берілген
клиникасына сҽйкес келеді. СП-нің негізгі белгісі – ауырсыну:
-
ҧстама тҽріздес (Одди сфинкторының спазмына байланысты) немесе тҧрақты, ҧзақ
(бездің капсуласының керілуіне, ісінуіне баланысты) болуы мҥмкін;
-
жҥрек айнуы, аузында ащы дҽм сезінумен немесе аузының қҧрғауымен, қайталап
байқалатын қҧсумен жҥреді. Ішті пальпациялағанда Керте, Кача нҥктелерінде, Мейо-
Робсон жҽне Губергриц аймақтарында аурсыну анықталады.
Тҧрақты полифекалия тҽн болып келеді. Нҽжісі майлы, жылтырауық, жуғанда қиын
кетеді.
Дистрофия ҧдей тҥседі. Рецидивті СП-нің ҿршуі 2-3 кҥннен 7-8 кҥнге дейін
созылады.
Тҧрақты ауырсынулы СП-те клиникалық белгілері шамалы білінеді, бірақ бірнеше
аптаға, тіптен айларға созылады. Ҽдетте, ауырсыну астеновегетативті синдром
белгілерімен, аурумен қосарланады, субфебрилитет байқалуы мҥмкін.
СП-нің жасырын тҥрінде ауырсыну байқалмайды да экзокриндік панкреатикалық
жетіспеушіліктің белгілері арыта тҥседі. Объективті зерттеу кезінде пальпациялағанда
ҧйқы безінің ауыратындығы анықталады.
СП диагностикасында
клиникалық-анамнездік мҽліметтермен қатар лаборатория-
лық жҽне қҧралжабдықтық зерттеу маңызды болып келеді. Пайдаланылады:
• панкреатикалық ферментердің (амилазаның, липазаның, трипсиннің қанда, диаста-
заның зҽрде кҿбеюі) ҿзгерістерін анықтайтын ҽдістер. Кҥмҽнді нҽтижелерде прозерин
енгізумен немесе глюкоза берумен провокациялық тесттер қолданылады. Қалыпты
жағдайда стимуляциядан кейін алғашқы кҿрсеткіштен қандағы амилаза деңгейі 60%-ға
арытады;
• ҧйқы безінің экзокриндік функциясын бағалау:
- копрологиялық зерттеу бойынша (бейтарап майлы стеаторея тҽн, ал бҧдан ауырлау
тҥрлерінде – стеаторея мен креаторея);
- нҽжісте эластазы мҿлшері бойныша;
- дуоденальды сҧйықтықта бикарбонаттар жҽне панкреатикалық ферменттер қҧрамын
зерттеу бойынша (кҿрсеткіштердің тҿмендеуі тҽн);
• УДЗ (СП-да ҧйқы безінің мҿлшері ҥлкеюі байқалуы мҥмкін, контурының айқын
болмауы, тіндерінің эхогендігі арытады);
• компьютерлі томография (бездің мҿлшерінің, қҧрылымының ҿзгеруі, кистаның, некроз
ошақтарының жҽне известленудің белгілері анықталады);
• ретроградты холангиопанкреатография (ҿзектің обструкциясының себебін анықтауға
қажет).
СП-ның ажырату диагнозын созылмалы гастродуоденальды патологиялар фонында
екіншілік дамыған панкреатопатиялармен, қайталанған панкреатитпен
(58-кесте)
,
сонымен қатар созылмалы гастродуоденальды жҽне гепатобилиарлы патологиялармен
жҥргізіледі.
58-КЕСТЕ
Достарыңызбен бөлісу: |