детальдарды қалыпқа келтірудің оңтайлы әдісін таңдау

243
M
p
= 08
МП
–
 кД
и
,
мұндағы, 
M
p
– бөлшектерді 
С
ш
– қалпына келтіруде толықтай өз 
құнының пайызындағы жөндеу материалдарының шығыны; 
МП
– 
бөлшектерді
 С
Т
– қалпына келтіруде толықтай өз құнының пайызындағы 
материалдарының шығыны; 
Д
и
– бөлшектерді 
С
Т
– қалпына келтіруде 
толықтай өз құнының пайызындағы төлемақы шығындары; 
К
– аталған 
бөлшектерді қалпына келтіру мен өндіріс кезіндегі шығындарға байла-
нысты коэффициент.
Бөлшектердің ақауларын жоюдағы әдісті таңдау кезінде қолдану 
критерийі мен техникалық экономикалық критериін басшылыққа алуға 
болады [18].
Қолдану критерийі төменде берілген функциямен беріледі:
К
М
= 
j
(
M
Д
; И
Д
; П
Д
, Н
Д
, 
T
i
∑
),
мұндағы: 
M
Д
– бөлшек материалы;
Ф
Д
; 
П
Д
; – бөлшек бетінің қалыпқа келтірілетін формасы мен 
диаметрі;
И
Д
; – қалыпқа келтіруге жататын бөлшектің тозуы;
Н
Д
; – жүктемені бөлшектің қабылдауындағы шамасы мен сипаты;
T
i
∑
– рациональды қолданудың аймағын анықтайтын әдістің 
технологиялық ерекшеліктерінің жиынтығы.
Қолдану критерийі аталған бөлшектерді қалыпқа келтіру үшін 
ақауларды жойып жіберетіндей әдісті таңдауға мүмкіндік береді.
Ұзаққа жарамдылық критерийі төмендегі функциямен белгіленеді:
К
Д
= 
f
1
(
k
T
, k
ш
, k
i
),
мұндағы, 
k
T
, k
ш
, k
i
– ілінісудің, шыдамдылықтың, тозуға төзімділіктің 
коэффициенттері.
Ұзаққа жарамдылық критериі қалпына келтірілген бөлшектердің 
жұмысқа жарамдылығын анықтайды.
Техникалық-экономикалық критерий екі аргументтің функциясы 
түрінде анықталады:
К
кэ
= 
f
2
(
К
П
, Э
)
мұндағы, 
К
П
– өнімділік әдісінің коэффициенті; 
Э
– әдіс үнемділігінің 
көрсеткіші.

жүктеу 5,89 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: