Науқасты объективті тексерудің ерекшеліктері

Ең алдымен зардап шегушінің жалпы жағдайына назар аудару қажет.

Диагноз қойғанға дейін, жарақаттың, шұғыл көмек қажет ететін, негізгі үш

қауіпті асқынуларының дамуы мүмкін екенін есте тұтқан дұрыс:

1. Қан кету;

2. Жарақаттық шок;

3. Ішкі ағзалардың зақымдануы.

Пациент өміріне төнген қауіп анықталған сәттен бастап оны жоюға

бағытталған шұғыл әрекеттерді талап етеді: қан кетуді тоқтату, шокқа қарсы

шаралар, пневторакс кезінде плевра қуысына түтік қою (дренаждау),

трахеостомия және реанимациялық шаралар.

Жергілікті тексеру кезінде клиникалық симптомдарды мейлінше толық

анықтап науқастың жарақатын ауыртпауға және жарақатты одан әрі

ауырлатпауға тырысу қажет.

Жарақаттанған жерде пішінінің өзгеруі (деформация) немесе ісіну бар-

жоғына назар аударады. Аталған өзгерістерді дәлірек анықтау үшін дененің

жарақат алған жерін сау жерімен салыстыра отырып тексерген жөн. Аяқ-

қолдың мәжбүрлік жағдайын, олардың ұзаруын немесе қысқаруын

анықтайды.

Қанталау, тері жамылғысының тұтастығының бұзылуына баса назар

аударады. Сипау (пальпация) арқылы ауырсыну сезімінің таралу дәрежесін,

осьтік ауыртпалық кезінде пайда болуын анықтайды. Сипауды ақырындап

жүргізу керек, өйткені шамадан тыс күш салу ауырсыну сезімін күшейтіп

қана қоймай, сүйек сынықтарының ығысуын ұлғайтып жіберуі мүмкін.

Жергілікті тексеру кезінде бірқатар спецификалық белгілер

анықталады: сүйек сытыры (крепитациясы), патологиялық жылжу, тері

асты эмфиземасы және т.б.

Жергілікті тексеру кезіндегі тағы бір маңызды сәт – буындағы