Ќызылбґрікова Айман 1968 жылы Алматы облысы, Райымбек ауданы, Ќарќара ауылында дїниеге келді

Жүрегіммен, болмысыммен мен Өзіңді таныдым.

Құдіретті Рухыңменен жетелейсің Сен мені,

Тереңірек ұғынуға берші маған тағылым.

Көктегі Ием – жұбанышым, жанымды ұғар сырласым.

Тағзым етем мен Өзіңе, жүрегімнің кілті – Сен.

Сиынамын Сен арқылы, Сен қатысты болғансын!

Сүйіспеншілік Рухың менің жүрегімде толсыншы.

Сусындайын сөздеріңмен, күш-қуат бер жаныма,

Жат қылықтар, жамандықтар табаныңда жаншылсын!

Жараланған жан-дүниемнің тауып бердің Сен емін

Қасиетті сөздеріңмен құдіреттіңді таныттың,

Өзіңді Иса өмірімнің Иесі деп білемін.

Мадақтайық есіміңді, қосайықшы Сені әнге.

Арқа сүйер Көктегі Әкем – панамызсың мәңгілік,

Қасиетті Құрбандығың тек біз үшін төленген.

Мәриам қыздың құрсағына «Сөз» арқылы ендің Сен.

Тіршіліктің дәнін ектің адамзатқа адасқан,

Күнәлардан азат етіп, құтқарылу бердің Сен.

Сен арқылы көзімді аштым, ашылды кең тынысым.

Жан-тәніммен қуанамын, жолын аштың шындықтың,

Сенсің менің сусын нәрім, Сенсің өмір, ырысым!

Жүрегімді иелендің, сеніміңді дарыттың.

Сүйем Сені Тәңір Ием, сүйем шексіз көңілмен,

Тек Сенімен махаббатым, кеудемдегі Жарық Күн!

Тазаладың бар күнәмнан, бар ұнамсыз қылықтан.

Тәй-тәй басқан нәрестедей жетегіңе ерейін,

Көз алдымда айқыш ағаш, ағып жатыр жылып қан.

Сол арқылы адамзатқа мәңгілік жол салыпсыз.

Қасиетті Сенің қаның – ұлылықтың куәсі,

Өсиетіңді Ұлы Ұстазым, қастерлейік танып біз.

Сенімді іздеп таба алмаған,

Көп қой жерде пенделер,

Адасумен олар сенделер.

Бір күні отқа шарпылар.

Өзіңді Иса сүйетіндер,

Сенетіндер емделер!

Өзің мені жетеле,

Шөліркеген жүрегімді,

Сусын беріп мәпеле.

Сеніменен шешейін.

Сөздеріңде берік тұрып,

Мен рухани өсейін.

Құшағыңа көмілдім.

Құтқарушым жыр боп бүгін,

Жүрегімнен төгілдің.

Бөгеліп, шаршап бір сәт тоқталдың ба?

Жүгенсіз бұл дүниенің жетегіне,

Ілінсең керегі жоқ ноқтаның да.

Тірелер көкейге кеп мың бір сұрақ.

Сұм дүние, жетелейсің шыңырауға,

Таба алмай жан дүниеме демеу қуат.

Шегі жоқ, шуағы жоқ дауыл күнін.

Жан дүнием астан-кестең, сыртым бүтін,

Жүрегімді торлады шегі жоқ мұң.

Жат жанға сыр айтуға қысыламын.

Қиналып қапас өмір қақпасында,

Сүрініп, құлап бір күн ысылармын.

Айқасқанмен кірпіктер ілінбедің.

Қасіретін түсінбей бұл өмірдің,

Өз-өзімнен шошынып, түңілгенмін.

Қоя алмадым еріксіз тұсап бәрін.

Аш бөрідей жармасқан тіршілікте,

Мен өзімді еріксіз ұсақтадым.

Қандай болмақ келешек күнім менің.

Сол бір сәтте бір Жарық терезеден,

Нұр шашты даеріксіз күлімдедім!

Жаратушым әлде Сен күш бердің бе?

Бұл дүниенің тәрк еткен үстемдігін!

Сезіндім Тәңірімнің жұбатқанын.

Жүрегім жамандықтан жиренгендей,

Тәңірімнің таңдадым ұнатқанын.

Тағат жетпей сораптап бітіруге.

Қолға алуға асығам Кітабыңды,

Шақыратын Сенім мен бітіміне!

Бұл мен үшін күтпеген тосын жағдай.

Әлсіреткен бойдағы дерттің бәрі,

Құдіретімен сөзінің басылғандай.

Қалт жібермей әрбір сөз әріптерін.

Қуаныштан мөлдіреп қос жанарым,

Жазғанда Ием, мүсәпір – ғаріптерін.

Өз қолыммен тозаққа жандырмайын.

Құтқарушы өмірімнің Иесі – Сен,

Өзіңді Иса жүрекпен қабылдайын.

Жігерленіп Сөзіңмен төземін де.

Бар күнәмнан Сен мені азат еттің,

Ащы дертін өртеген өзегімнің.

Ұмытылды лайсаң, өткен өмір бұрынғы.

Тізе бүгіп, бас ием мен Өзіңнің алдыңда,

Қасиетті қаныңменақтап, мені жуындыр.

Жазықсыздан айқышқа жапа шегіп таңылдың.

Осылайша Тәңірдің ұлылығын көрсеттің,

Адамзатты шын сүйген, шырақ болып жағылдың!

Тәубе еткенде тіліммен, мәңгілікке жол аштың.

Ұлылықтың Иесін сонда ғана танып мен,

Киелі Рухың дем беріп, еркіңменен санастым.

Семіп қалған жүректі жібітті бір жарық Күн.

Ғұмырыма таусылмас жан тыныштық сыйладың,

Мендей болсын бар ұлың, көзін аш бар халықтың.

Көкжиекте күн күліп, жарқырап тұр аспаным.

Жауапты істің шешімін, сеніп Ием тапсырдың,

Ірге тасын бекітіп, құрып бердің жоспарын.

Қандай қиын сынақта Жан Иеммен біргемін.

Ізгі хабар таратып, бауыр таптым – ізгі дос,

Мәңгі ғажап өмірдің бірге аттадық сүрлеуін.

Қиянаттың шынжыры бір жолата кесілді.

Ашып беріп Киелі үй Кентауымның төрінен,

Қалың қазақ тоқталсын, естіп асқақ үніңді.

Үмітіме серік қып, сенімімді жалғадым.

Қайырылмадым артыма, Сенің Сөзің – Қорғаным,

Кедергідей тайсалмай бұзып өттім жолдағы.

Шырақсың Сен мәңгілік, әр жүректе жағылған.

Есіміңді қастерлеп, мадақтаймыз әнменен,

Сенің Құдіретіңмен бүршік атсын дарындар.

Ұлы салтанатыңда бірге болшы ұлыңмен.

Сабырлық пен сенім бер барлық сынақтарыңда,

Сенің ұлылығыңа лайықты ет, ұғым бер.

Мәңгі есімде сақталсын, Сенің берген тәлімің.

Сүйем ыстық көңілмсен, жан-тәніммен Өзіңді,

Әлі есімде қапастан мені оятқан Жарық Үн.

Өсиетің Киелі, нәр аламын толыға.

Ақиқатсың, ұлысың, Сенің жолың – мәңгілік,

Аспан патшалығында күн болар ма жолығар.

Жан Әкем, Өзіңе кеп тұрақтадым.

Жылытып жүрегіме жылу бердің,

Өзіңсің көп іздеген шуақ таңым.

Сиыну үйіне барып, Құдай Сөзін естіген сайын, Ғалымжанның жүрегі Құдай Сөзі мен Оның Иса Мәсіхті күнәһарлар үшін жерге жібергені турасындағы шындыққа тола берді. Бірде ол Иса фильмін көру арқылы өзінің күнәһар екенін толық түсініп, Құтқарушы Иса Мәсіхті жүрегіне қабылдады. Сол сәттен бастап, жүрегіндегі таусылмастай болған талас-тартыс тоқтап, күнәлары үшін кешірім алып, болашаққа деген зор үмітке ие болды әрі жаны Иса берген тыныштыққа бөленді.

Бүгінде Ғалымжан Құдайды өлеңдерімен мадақтап, дәріптеуде.
Өмір мәні
Мына өмір – соғып өткен жел болса,

Жел ұшырған қураған бір шөп болдым.

Қулық, сұмдық, жамандыққа – бар болсам,

Ізгілік пен жақсылыққа жоқ болдым.

Ал мен одан қаша алмай, жем болдым.

Адамдарды жүрегімде жек көріп,

Кісі өлтірген адамдармен тең болдым.

Бұйрығынан шыға алмай құл болдым.

Кісі өлтіріп, қиянат істемесем де,

Елді алдаған, қуыс кеуде қу болдым.

Ішіп-жеумен ойын-сауық іздедім.

«Өмір бізге бір-ақ рет берілген», –

Осы-ақ болды өмір жайлы білгенім.

Жүрегімде шырқалады асқақ үн,

Ескі өмірмен біржолата қоштасып,

Исаменен жаңа өмір бастадым.

Бар күнәмды еңсе басқан тастадым.

Күнәларым қара бұлттай төнуші еді,

Енді бүгін шайдай ашық аспаным.

Тауып алдым мәңгі өмірдің бастауын.

Кеше ғана танымастай басқа едім,

Енді бүгін, одан мүлдем басқамын.

Жүрек толды сөздерімен Тәңірдің.

Жамандықтан жан-дүнием тазарып,

Жиркенішті кірі кетті көңілдің.

Саңырау едім – сауыққаным сезілді.

Сөз жетпейді-ау суреттеуге тіліммен,

Жүректегі сұлу, ғажап сезімді!

Жүрегің мол қуанышқа толады.

Күнәңді айтып, тәубе қылсаң, басыңа

Жаратқанның ақ батасы қонады.

Тозақ отқа кетейін деп тұр едім.

Иса берді біржолата бостандық,

Құмарымның құлдығында жүр едім.

Ере бермей айтқанына өзгенің,

Мен сияқты сен де аласың бостандық,

Егер оның қабылдасаң сөздерін.

Өзіңе арнап кіші-гірім жырымды,

Құлақ салшы, Ізгі хабар айтайын,

Бұл туралы естіп пе едің бұрын-ды?

Аз өміріңді ысырап қып төкпеші,

Құдай бізге жіберіпті Мәсіхті,

Мәсіхсіз сен о дүниеге өтпеші.

Көкке кірер «есікті» Ол ашыпты.

Ашық есік жабылмастан тұрғанда,

Тәубе қылып, тез кіруге асықшы.

Бар ма екен деп мағынасы, пайдасы.

Жан бағыс та, күн көріс те болар-ау,

Бірақ мәңгі өмірден құр қалмашы.

Құдайға тек Исаменен барасың.

Иса арқылы тәубе қылсаң Құдайға,

Сонда ғана жан тыныштық табасың.

Құтқаруға Иса болып келіпті.

Адамзатты сүйгендігі соншалық,

Өзін-өзі құрбандыққа беріпті.

Әдет-ғұрып, ырымдарды сақтадың.

Осылайша құтқарылам дейсің сен,

Бірақ бұлай құтқарылу таппадың.

Бар билікті берген екен Исаға.

Сен де аласың кешірім мен мәңгі өмір,

Исаға кел жалтақтама, жасқанба.

(Зәбүр 116)

Құдіретті Сөзі үшін.

Адамзат түзу жүрсін деп,

Салып берген жолы үшін.

Өмір үшін, жан үшін,

Тыныш ұйқы, бейбіт күн,

Әрбір атқан таңы үшін.

Суы менен наны үшін.

Табиғатты жаратып,

Оған берген сәні үшін.

Жұлдыз бен ай, күн үшін.

Күнәміз үшін біздердің,

Құрбан еткен Ұлы үшін.

Қысы менен жазы үшін.

Қуаныш пен әрине,

Қиыншылықтары үшін.

Қиналсаң берер қол ұшын.

Алғысқа тек Ол лайық,

Мадақтаңдар сол үшін.

Бала мен жас, кәрің де.

Исаның берген сыйлығын,

Қабылдаңдар бәрің де.

(Інжіл, Лұқа 2:10, 11)

Көк пердесі түрілді.

Періштелер аспанға,

Топ-тобымен жиылды.

Ақырда жатқан сәбиге,

Малшылар кеп үңілді.

Данышпандар Исаның

Алдына кеп иілді.

Бұны көріп сұм шайтан,

Риза болмай күйінді.

Құдай бізге Исаны,

Қабылдауға бұйырды.

Біздер үшін Ол өліп,

Үш күннен соң тірілді.

Амалы бітіп сұм шайтан,

Жеңіле жерге жығылды.

Ғолготада – айқышта,

Жеңіс туы тігілді.

Сол айқышта біз үшін,

Қыршын жаны қиылды.

Пәк қанымен Исаның,

Бар күнәміз жуылды.

Айтыңдаршы адамдар,

Кім осылай туылды?!

Оны бәрі көреді.

Тәубе қылсаң саған да,

Мәңгі өмір береді.

Мәңгі өмірдің «қақпасы».

Ата-анамды, өзімді,

Жамандықтан сақташы.

***

Қорғаушымыз Құдайды,

Өмір беріп бізге Ол,

Қуанышты сыйлайды.

***

Жырлап әнге саламыз.

Қиындықтар кезіксе,

Тек Исаға қараңыз.

***

Мен Исаның қызымын,

Арманым біреу – Исаның,

Соңынан жүрем ізінің.

***

Жетегінде келемін.

Сұрағың болса Ол жайлы,

Саған да айтып беремін.

***

Қауымым менің жанұям,

Қауымға кеп, қол жайып,

Бір Құдайға табынам.

***
Ендібаев Қаржау балқашұлы 1960 жылы Жизақ облысы Мырзашөл ауданында туылған.

1966 жылы Иса Мәсіхті Құтқарушым деп қабылдағаннан бері оның өмірі түбегейлі өзгеріп, Құдайды мадақтаған өлеңдер жаза бастады.
Иса бізді сүйеді
Иса бізді сүйеді,

Аты Оның Киелі.

Күнәмізді кешіріп,

Болдық өмір тиегі.

Қуанайық шаттанып.

Иса Мәсіх жолымен,

Мәңгілікке аттанып.

Айтқаныңа бағындық.

Құтқаршы деп халқымды,

Өзіңе біз жалындық.

Жарық берер нұрысың.

Құдай Әкеміз жіберген,

Құтқарушым Ұлысың.

Қызыл қанға малынған.

Күнәларын кешір! – деп,

Біздер үшін жалынған.

Жар саламын халқыма.

Исаға сеніп еріңіз,

Күнәні Оған беріңіз.

Орындалсын әмірің.

Күнәларын кешірдің,

Халықтардың бәрінің.

Қолына шеге түйреткен.

Айқыш ағаш басында,

Шайтан рухын күйреткен.

Киелісің, Ұлысың,

Жетуге Саған асықтым,

Құтқарушым Мәсіхсің.

Өзіңнен мен бата алдым.

Қаныңменен ақталдым,

Күнәлардан тоқталдым.

Ескі әуенді айтпайық.

Інжіл сөзін жаттайық,

Жүректерде сақтайық.

Білмесімді үйретіп,

Өмірімді қолға алған,

Құрметтейік Мәсіхті.

Абыройың арта берсін шарықтасын.

Тәубе етіп алдың кеп біз жығылдық,

КиеліРухың төбемізде қалықтасын.

Жүзіңді көргім келіп, нұрды шашқан.

Киелі Рух көгершін боп қонған кезде,

Жаман рух жалтарып бізден қашқан.

Әнге қосып атыңды мадақтаймыз.

Ізгі хабар, Інжілдей Кітабыңнан,

Тәлім алып, әрдайым парақтаймыз.

Рухыңмен айтқаныңды бәрі қостар.

Сарқырап аққан таудағы өзен болсаң,

Болайық арнаңдағы малта тастар.

Қанатыңмен жаман рухтанӨзің сақта.

Айтқаныңыз орындалып той-тойлайық,

Жерде біздер, ал Өзіңіз алтын тақта.

Жас та болса қуандықты бұл өмірдің мәні мен мағынасы неде деген сұрақтар жиі мазалайтын. Уақыт өте күнә туралы да ойсыз қалмады. Әрдайым күнәдан арылу жолын ойлайтын. Күнәға деп талай рет қарсы шықса да, оны жеңе алмады.

Бірде қасындағы жолдасы екеуін бір бейтаныс адам сиыну үйіне кино көруге шақырады. Олар мына заманда бұл не деген тегін кино деп таң қалса да, баруға келісті. Фильмнің Құдай туралы екенін киноның аты айтып тұр еді. Олар фильмнен Құдайдың әлемге Өз сүйіспеншілігін қалай дәлелдегенін көрді және сол жерде өтіп тұратын жиналыстарға қатыса жүріп, Құдай жайында тереңірек біле бастады. Көп ұзамай Қуандық күнәдан тазалап, кешіретін Иса Мәсіхті Құтқарушым деп қабылдап, тәубеге келді. Содан бастап Қуандықтың өмірі мән-мағынаға толып, іздегенін тапты. Ол осы өмірде тапқан тірі бұлақ көзін мына бір өлеңмен жеткізеді.
Киелі кітап
Сөзіңді алдым қолыма,

Жарық боп жанған жолыма.

Әлсіреп әлім таусылса,

Күш-қуат берер бойыма.

Күнәға қарсы қылышым.

Тастай боп қатқан жүректер,

Сөзіңді оқып жібісін.

Мұздай боп тоңған көңілдер,

Оларды оқып жылысын.

Нәріңе мұқтаж әр адам.

Жол етіп оны жұмаққа,

Адаспай тауып бара алам.

Су етіп ішем шөлдесем.

Киелі Сөзің болмаса,

Өмірдің мәнін білмес ем.

Кеудеме тұнған тынысым.

Тастай боп қатқан жүректер,

Сөзіңді оқып жібісін.

Мұздай боп тонған көңілдер,

Олар да оқып жылысын.

Жығылсам қайта тұра алам.

Күнәмнің құны өтелді,

Сөзіңнен оқып біле алам.

Рухани нанын жеймін.

Күнәміздің өтеуі ғой,

Айқыштағы қаның деймін.,

Өлгеніңе сенбестен,

Түйрелді ғой тәнің деймін.

Үш күннен соң тірілтті ғой,

Құдай Өзі жанын деймін.

Құдай сөзі қарап тұрсаң,

Жанып тұрған жалын деймін.

Бір Құдайдың ұл-қызымыз,

Осы отырған бәрің деймін.

Киелі Рух айт деген соң,

Соны сізге мәлімдеймін.

Құдай бізге жаратыпты жәнатты.

Құдай сөзі рухани нанымыз,

Күнделікті жемесек те тамақты.

Құдай сөзі – айқыштағы қанымыз

Құдай сөзі – түйрелген сол тәніміз

Имандылар бұл сөзіме наныңыз.

Күнәһарлар күнәсынан құтылды.

Жан Иеміз көз жұмғанда айқышта,

О, керемет! Күннің көзі тұтылды.

Киелі Үйде, қалың перде жыртылды.

Үш күннен соң, Иса Мәсіх тіріліп,

Қуантты ғой, қуантты ғой жұртымды.

***

Адасқан қойдай еді сандалғандар,

Біздерге түк ете алмас, жанды алғандар,

Біздердің жандарымыз жәнәтта ғой,

Киелі кітапты оқып аңғарғандар.

***

Құдайды мойындаса ел бетімен,

Ұшады бұлттарменен тербетілген,

Иемді танымаса келбетімен,

Түп-түзу жүру қиын жер бетімен.

Інжіл мектебі ашылды.

Иса жайлы ғажап тым,

Кереметтер айтылды.

Айтып тұрмын нақылды.

Адамзаттан көрмедім,

Иса сынды ақылды.

Аямай оны қинады.

Күнәсіздігін жасырып,

Бостандығын басқаға сыйлады.

Бараббадай масылды.

Үш сағаттай түнек боп,

Күн де көзін жасырды.

Беріп жатыр жолдама.

Бір Исадан басқаны,

Тәңірім деп, қолдама.

Демеңіз тек Сонда ма?

Иса берсе дарынын,

Іске асыр қолдана.

Сол дарынның сарынын.

Құдай – Сөзі тірі Нан,

Ашпайды еш қарының.

Бойындағы жалынын.

Бағушысы болыңдар,

Қой менен қозы малының.

***

Құдайдың әрбір Сөзі бір ән болып,

Жазылады жүрекпенен шын ән болып,

Тарайды жер бетіне мың ән болып,

Дәуітше өлең шіркін мұрам болып.

Сөз боп еніп, Мәриам қыздың құрсағына,

Сәби боп осы өмірде туылыпты.

Шындық үшін айқышқа қуылыпты,

Күнәһар Адам-Ата ұрпағының,

Жүрегі Киелі қанмен жуылыпты.
Иса жақсы Бақташы
Иса жақсы Бақташы,

Сен де Оны жақташы,

Жаратушы Иемді,

Жүрегіңде сақташы.

Құнарлы жерге түскен дән.

Бақташы қозы баққанда,

Ерекше қарап күткен жан.

Рухани піскен Нанымыз.

Қараңғыны жарық қып,

Түнекте атқан таңымыз.

Өзәңді шын сүйеміз.

Рухыңа Киелі,

Басымызды иеміз.

Адам боп жерге келіпсің,

Мойныңа алып күнәмді

Мен үшін азап шегіпсің.

Жүргенім саған мәлім-ді.

Кітаптан таптым Інжілдей,

Арайлап атқан таңымды.

Мәңгілік өмір беретін.

Айқышқа барып қағыпсың,

Тозақты біздер көретін.

Құдайдың нұрын сеземін.

Киелі Сенің Сөзіңне,

Күш-қуат алып келемін.

Кешірімін Оның алуға

Асыққын сен де, бауырым,

Жұмақта мәңгі болуға.

Ол шықпайды біздің естен.

Күнәсін кешірген адамзаттың,

Мәсіхті күтеміз біздер Көктен.

Өзіңді ұғайын шын.

Нәр берер тағдырыма,

Тайсылмас бұлағымсың.

Мәсіғім мәңгілік қорғайтындай,

Киелі Рухың қонған кезде,

Өн бойым балқиды қорғасындай.

Қызық қой өмірге келуің де.

Туыпты Мәриам, тап-таза қыз,

Шын әкең Құдай боп өміріңде.

қуаныңдар»

(Інжіл, Лұқа 10:20)
Ассалаумағалейкум, жастарымыз!

Қосылып ртыр міне, бастарымыз,

Құдайға санаулы тұр шаштарымыз,

Домалап өрге өрлесін, тастарымыз.

Аспанда жазулы тұр аттарымыз,

Осыған имандылар шаттаныңыз!

Исаның асыл сөзін ап қалыңыз.

Тек Құдайдың жолына аттаныңыз.

Киелі Рух еркімді Саған бердім,

Өмірімді енді Өзің басқарыңыз!

Роза Құдайдың алдында есеп беретінін ата-анасынан жиі еститін әрі өзінің Құдай берген түйсігімен сезіп білетін. Әкесі жұмаққа өтетін қыл көпір туралы әңгімелегенде, оны сол қыл көпірден қалай өтемін деген ой мазалап, түңіліп сарыуайымға түсетін. Құдайдың шынайы жолын іздеуді білмесе де Оның жазасынан құтылудың амалын іздестіретін. Сөйтіп бірде Құдайдың жазасынан құтылудың бірден-бір жолы бүкіл адамзат баласының күнәсі үшін айқышта жанын қиған, оны да, басқаларды да шексіз сүйетін Құдайдың жалғыз Ұлы Иса Мәсіх туралы естіп, қуанышпен қабылдады.

Роза құтқарылу жолын іздеп жүрген көпшілік оқырман қауымға Құтқарушы Иса Мәсіхті қабылдаңыздар деп тілейді.