ІІ БӨЛІМ.
Қазақ әдебиеттану ғылымының туу дәуірі 1900-1904 жж.)
дауға жан салғаны – тарихи шын-
дық». Маркстік-лениндік ілім, В. И. Ле-
ниннің әдебиет сала сын дағы саяса-
ты төңкеріске де йін гі әдебиеттану-
дағы халықтық ұғымын әдебиеттің
таптығы мен партиялығымен бірлікте
қарап, еңбекші тап мүддесіне сай
тар шеңберге сиғызды. Сондықтан
маркстік-лениндік әдіснамаға сүйене
отырып жазылған зерттеулердегі
халықтық ұғымын олардан бөлек
қарауға болмайды. Сол себептен де
С. Мұқанов, Ғ. Тоғжанов, Е. Беке-
нов және тағы басқа төңкерісшіл
бағыттағы әдебиетшілердің еңбек-
теріндегі халықтық ұғымын сөз ет-
кенде, оның әдебиеттің таптығы,
партиялығы принциптерімен аста-
сып жатқанын есте ұстау қажет.
1925 жылы 11 маусымда құрылған
ҚазАПП классикалық мұраны иге-
ру, зерттеуде, жеке ақындар твор-
чествосын тексеруде нигилистік
көз қарасты «тұрпайы социологизм-
мен» ұштастырып әкетіп, қазақ зия-
лыларына қарсы күресті күшейтіп
жіберді. Егер пролеткультшылдар
пролетарлық жаңа әдебиетті клас-
сикалық мұрадан айырып, оның де-
мократиялық озық дәстүрлерін ни-
гилистікпен жоққа шығарса, ҚазАПП
ақын-жазушыларды тап тық тегіне
қарап қана алу идеясын ұстанды.
Күні бүгінге дейін ҚазАПП қызметіне
баға бергенде «Әдебиет пен мәде ниет
саласындағы
буржуазияшыл-ұлт-
шыл дықпен күресу және онын жеріне
жете әшкерлеу міндетін ой дағыдай
шеше алғандығы» ерек ше атап көр-
сетіліп келді. Ал бү гінде «Идеоло-
гия мен ғылыми сала сында қит етсе,
«буржуазияшыл», «буржуазияшыл-
ұлтшыл», «ұлт шыл-уклонист» деген
атаулар өте жиі қолданылды. Осы-
ның бізге қатысы мүлде жоқ де-
мей-ақ қояйын, қисыны тіпті келің-
кіремейтінін неге ескерме генбіз. Бур-
жуазияда буржуазияшыл ұлтшыл-
дық та тек капиталистік қоғамға тән
ұғым, ал біздің Қазақстанда пат-
риархалдық-феодалдық, тіпті өсіріп
айтқанда, феодалдық қарым-қатынас
жайлағанын ескерер болсақ, онда ай-
тып-жазып келгеніміздің шындығы
қайсы» деген секілді пікірлер айты-
лып жатыр [41]. Шынында осы екі
пікірдің шындығы қайсы? Бұл әрине,
арнайы зерттелетін проблемалық сұ-
рақтардың бірі. Оны кеше «бур жуа-
зияшыл-ұлтшыл», «алашордашыл»
атанан қазақ зиялыларының әде биет
тарихындағы орнын алып бер ген
бүгінгі заманның өзі талап етіп отыр.
КазАПП С. Мұқановтың мақала-
сынан кейін классикалық мұраны,
Абай шығармашылығын зерттеуді
тұрпайы социологиялық позицияда
бағалаған бірнеше мақалалар жария-
ланды.
КазАПП О. Исаевтың «Ескі мә-
дениеттік мұра туралы» (1931) хат-
тарына жауап бергенге дейін әдеби
мұраны зерттеуде теріс көзқараста
болып келгені белгілі. Бұған басты
Ре
по
зи
то
ри
й
Ка
рГ
У
157
Достарыңызбен бөлісу: |