Хх ғасырдағы қазақ әдебиеттану ғылымы Оқулық Ре по зи то ри й Ка рг у әож кбж

442
V БӨЛІМ.
 
Әдеби сын тарихы және ғылыми мектептер
Б. Дауылбаев, Т. Сейдалин, С. Жан-
тө рин, О. Әлжанов, Р. Дүйсенбаев, 
А. Құр манбаев, Д. Сұлтанғазин, Ы. Ал -
тынсарин, А. Құнанбаев, Ә. Бө кей-
ханов, Ш. Құдайбердиев және тағы 
басқалардың фольклортану са ла-
сын дағы тарихи-этнографиялық ма -
қалалары мен еңбектерінде көрініс 
тапты. 
«В истории культурно-историче-
ской школы был период неосознан-
ных, стихийных тенденций, когда 
преобладала 
литературоведческая 
практика. Эта практика наметилась 
еще в трудах писателей и ученых 
ХVІІІ века и характеризовалась дву-
мя моменталие. Прежде всего – это 
был интерес к древнему периоду оте-
чественной поэзии. Второй момент –
интерес к народному творчеству. Это 
был период собирания и издания ма-
териалов народного творчества: пе-
сен, былин, пословиц, поговорок», –
деп жаза келе ғалым Л. М. Крупча-
нов бұл кездегі фольклорлық мұраны 
игеру белгілі бір ғылыми жүйедегі 
зерттеу әдісі бойынша емес, оның 
тәрбиелік және әдеби мәнін таныту ға 
ұмтылатын жалпыламалық сипатта 
болатынын ашып көрсетеді [9]. Қазақ 
фольклористерінің алғашқы ең бек-
терінде фольклортану тура осын дай 
дәрежеде көрініс тапты.
Жалпы әлемдік әдебиеттанудағы 
тарихи-мәдени мектеп те басқалары 
секілді өзіндік сипатпен пайда бол-
ды. М

жүктеу 3,59 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: