307
ҿніміне жҥргізеді. Абсолютті шартына ҿзіндік аллергологиялық тексеру мен анамнезінде
бҧл тағам рҿлі дҽлелінің қорытындысы жатады. Иммунопатологиялық жҽне иммундық
емес дерматит емінде басты мҽн қант, тҧзды (экссудативті кҿріністерді кҥшейтеді), сорпа,
ащы, ҿткір, қуырылған тамақтарды шектеуге беріледі, олар аллергендердің асқазан ішек
жолдары ҿткізгіштігін арттырады. Ас дайындауға сҥзгіштен (фильтрден) ҿткен су
қолданылады. Тағамға қҧрамында бояғыштары, консервант, эмульгаторлары бар
ҿндірістік консервіленген ҿнімдерді қолданудан аулақ болу керек. Тҧрмыстық
аллергендерді элиминациялау керек. Жҥйелі ҽсер ететін дҽрілік заттарды таңдағанда
науқастың жасын, ауру кезеңін, қосымша аурулардың болуын негізге алады.
Аурудың ҿршуі антигистаминді дҽрілерді тағайындауға бірден бір кҿрсеткіш. І, ІІ,
жҽне ІІІ буын препараттарын қолданады. І буын седативті ҽсері бар дҽрілерді бала
ҧйқысын бҧзатын, қышуды азайту ҥшін тағайындайды. Ҧзақ мерзімді ем қажет болғанда
(рецидивке қарсы) ІІ жҽне ІІІ буын препараттарын қолданады (зиртек, кларитин, телфаст).
Клетка мембранасы тҧрақсыздығы синдромында мембрана тҧрақтандыратын таңдау
препараттары кетотифен, ксидифон, антиоксидант (А, В,С витаминдері, аса қанықпаған
ҧзын тізбекті май қышқылдары), налкром болып келеді. Ем тиімділігіне В
6
витамині (500-
600мг/тҽулігіне 2 реттен – 1ай), В
12
(кальций пантоненаты 0.05-0.01г/тҽулігіне) қажет.
Бета- кератинді қолданудың маңызы бар деп есептелінеді: ол А витамині организмге тҥсу
кҿзі, лизосома мен митохондрий мембраналары тҧрақтылығын токсикалық заттар,
метаболиттерге арттырып, иммундық жҥйені ынталандырып, липидтердің аса тотығуын
реттейді. Са препараттарын (глюканат, лактат, глицеринфосфат 0.25-0.5гр ішуге, 2-3 рет
кҥніне), фосфор, фитоем (бҥйрек ҥсті безінің функциясын белсендіретін мия тҥбірі)
қолданған тиімді. Кейбір балаларда (иммундық емес АД бар) асқазан тамшыларын
элеутерококк сығындысын (экстрактымен) қосып берудің 3 айлық курсы пайдалы.
Дерматиттің туындауындағы асқорыту ферменттерінің жетіспеушілігінің рҿлін
ескеріп, копрограммадан соң асқорыту ферменттері мен (фестал, дигестол, панкреатин
жҽне т.б) ҿт айдайтын дҽрілерді қолдануды шешеді. Егер лямблиоз, хеликобактериоз,
гельминтоз болса, арнайы ем қолдану керек. Ішек дисбактериозын емдеу міндетті.
Айқын пиодермия, сыртқы антибактериалды емнің тиімділігі болмағанда флора
сезімталдыңына қарай антибиотиктерді парентеральды тағайындайды. Антибиотиктерді
эмперикалық тҥрде тағайындағанда негізгі орынды макролидтер, І, ІІ буынды
цефалоспориндер, линкомицин алады.
Достарыңызбен бөлісу: