97
«Жетістік тарихы» кітабы
Біздің мектепте Айгүл Қуанышевна бастаған тамаша ұжым бар.
Мектепте жақсы материалдық-техникалық базасы және ең бастысы
–шыдамды, мейірімді кәсіпқой мамандары бар, ал ол бұл жұмыстың
өте маңызды, басты саласы.
Мұғалімдер мен тәрбиешілердің арқасында қазір біздің баламыз-
дың дамуы жақсы деңгейге жетті. Интернатта ол көп нәрсені үйренді
– аяқкиімін өзі киеді, киімін киеді, өз өзіне қызмет көрсетеді, кестеге
және тәртіпке үйренді.
Біздің мұғаліміміз Федоренко-Лыткина Валентина Викторовна –
жоғары дәрежелі маман: дефектолог, негізі арнайы мекемелеріндегі
психолог маманы, бірінші білімі бойынша – бастауыш сыныптардың
мұғалімі. Ол балаларды «нәзік» деңгейде сезеді, олармен әрқайсы-
сының ерекшеліктерін ескере отырып, қызыметіне жанымен берілген
мамандар. Оған біздің біраз уақыттан соң ұлымыздың жүріс-тұрысын-
дағы өзгерістерді көргенде көзіміз жетті – ол қуана оянып, мектепке
ықыласпен, еркелік танытпай жиналатын болды, бұл орайда өзінің
сыныптастары мен мен сүйікті мұғалімдерінің аттарын былдырлап
айтып, қолын төсіне қойып, сабақ басталардың алдында мемлекеттік
әнұранды орындауға кешігіп қалғысы келмейтінін түсіндіретін болды.
Сабақтарда Әли мүсіндеумен, аппликациямен, сурет салумен
ықыласпен айналысады, дүниені танып-білу сабақтарын жақсы
көреді, оның сөйлеу қабілеті жетіле бастады. Ежіктеп оқи бастады. 2
жылдың ішінде біз көп нәрсеге қол жеткіздік. Валентина Викторовна
Даун синдромы бар балалармен коррекциялық-педагогикалық жұ-
мысқа арналған ОӘК әзірледі. Дәптерде балалардың сенсорлық са-
ласын дамыту көзделеді. Осы дәптер бойынша біз демалыс кезінде
үйде жұмыс істейміз.
Әдетте, ата-аналар ондай баланы өздерінен алыс жіберуден
қорқады – қалай біз онсыз боламыз? Мен оларды түсінемін, өзімнің
де басымнан өткен. Аналармен сөйлескенде, оларға мынадай сұрақ
қоямын: «Балалар қалай өсіп, дамымақ,, сіздер оны ойламайсыздар
ма?»
Жарты жыл бұрын қонақта болдық, ұлымыз пианиноны ашып, ой-
най бастады. Әуеннің балаға әсер етіп, ұнағанын байқадық. Валенти-
на Викторовна Әлижанның шығармашылыққа бейімділігі бар екенін
айтады. Әкесі секілді сурет салғанды жақсы көреді, ал әріптерді
жазғанды жақтырмайды. Осы бағытта ұстамақшы болдық. Оның өз
еркімен айналысқанын қалаймын, өйткені ондай балалар онша шы-
дамды емес қой.
98
Ата-ананың қолынан келмейтін іс болмайды
Үлкен балалар өсіп келе жатқанда, оларды еркелеттік, ең жақсы-
ның бәрін беруге тырыстық, олардың жасөспірім шақтарында про-
блемалары да болды. Әли туған соң отбасында көп нәрсе өзгерді.
Өмірдегі басым бағыттар өзгерді. Біз анағұрлым тату болдық. Қазір
ол – біздің Күніміз. Біздің – генераторымыз және қозғалтқышымыз.
Үлкен балаларымыз да өзгерді, олар түсіністікпен қарады, кішкентай
бауырларына қамқор болды. Олар қазір жоғарғы оқу орындарында
оқиды – үлкеніміз «Болашақ» бағдарламасы бойынша шетелде, ал
қызымыз ҚарМУ-дың 1-ші курсын бітірді. Менің туғандарым Қараған-
дыда тұрады, күйеуімнің туыстары – Астанада. Жиені – дефектолог,
туғандардың бізге деген көмегі айтарлықтай болды. Отбасының қол-
дауы маған кәсіби қызметімді үзбеуге мүмкіндік берді. Мен журнали-
стика кафедрасында жұмыс істеймін. Әлидің папасы 2004 жылы оқы-
тушылық жұмысын тастап, еркін суретшіге айналды. Бүгінгі күні ол ҚР
Суретшілер одағының мүшесі, ҚР еңбек сіңірген мәдениет қайраткері,
Қазақстанның белгілі мүсіншісі және графигі.
Алишканың арқасында біздің өмірімізде құндылықтарды қайта
бағалау орын алды. Достарымызда бір қиыншылық болып, олар оны
«қайғылы жағдай» деп уайымдай бастағанда, мен оларға «Бұларың
не, бұл деген түкке тұрмайтын нәрсе ғой!», - деймін, өйткені өмірде
ең бастысы – денсаулық, бейбітшілік, татулық, сүйіспеншілік.
99
«Жетістік тарихы» кітабы
АУРУхАНАғА ТәУеЛДІЛІКТІ ҚАЛАМАйМЫН
Ақтілек Қуатұлы түсірген фотосурет
Рахымбаев Ерланбек Тоғамбекұлы – заңгер, Рахымбаева Алтынай
Кабдылманатқызы – инженер-экономист. Олар Қарағандыда
тұрады және 9-шы сыныпта оқитын ұлдары Аңсарды тәрбиеле-
уде. Алтынай Кабдылманатқызы әңгімелейді.
Аңсар – екінші бала. Үлкен қызымыз енді 18 жасқа келді. Ұлымыз
дене массасының жетіспеушілігімен туды, салмағы нашар өсті, қан кету
болып, соның әсерінен миға қысым жасалып, бала оңалмады. Содан
кейін бір жасқа дейін қалыпты жетілді, тиісті мерзімінде оған барлық
екпелер жасалды.
1,5 жасында ұлымыз аяғының ауыратынына шағымдана бастады.
Травматологқа көріндік, дәрігер бізді онкологияға жолдады, онда об-
лыстық балалар ауруханасына хирургияға іріңді әсері бар остеогендік
саркома диагнозымен жолдама берді, дене қызуы жоғары болмаған-
дықтан аурухана бізді қабылдаған жоқ, дегенмен СОЭ 60 шамасында
болды, және іріңді әсерге ұқсамады. Қорытындысында біз онкологияға
қайтып оралдық та, консилиумнан кейін бізді Алматы тап сол диагноз-
100
Ата-ананың қолынан келмейтін іс болмайды
бен ҚазОРҒЗИ-ға жолдады. Алдында ұлымызда жиі отиттер болды, тіл-
дің астыңда және құлақтың сыртында томпақтар пайда болды. Алма-
тыда оның жасында остеогендік саркома болмайды, бәлкім, бұл алып
жасушалы ісік болар, ол қатерсізімен қатар қатерлісі де болады дегенді
алға тартты.
Алматыда аяқтағы томпақты алып тастады. 2002 жылдың ақпан
айында гистологиялық қорытынды келді – сол жақ емізік тәрізді өсінді
мен альвеолярлық өсіндінің (ауыз қуысының) зақымдалуымен оң жам-
бас сүйегінің н/3 эозинофилдік гранулемасы – Таратынов ауруы, қазір
жұмсақ тінді компоненттердің, лимфотүйіндердің тартылуымен сүй-
ек тінінің мультифокалдық зақымдалуы бар гистиоцитоз деп жазады.
Сондықтан Аңсарда нейросенсорлық екіжақты құлақ мүкістігі бар және
астыңғы жақсүйегінде тістері болмады.
Бұл ауру өте сирек кездеседі, қатерлі түзілімдерге жатады және сүй-
ектерді зақымдайды. Дәрігер бізге ұлымыздың ауруы туралы әдебиетті
ұсынды. Диагноз қойылған соң, болжамның қандай екенін, өзіңді не
күтіп тұрғанын білгің келеді, балаға қалай көмектескен тиімді болаты-
нының амалдарын іздейсің.
ҚазОРҒЗИ институтында алдымен неміс хаттамасы бойынша ем-
деді, яғни, емдеу сұлбасы Германияда әзірленген. Бұл сұлба бойынша
емдеу қырық күн бойы жүргізіледі. Осылай 2 ПХТ курсын өткіздік, со-
дан кейін бізге препараттарды ауыстыра және үстей бастады.
Аңсарды шынықтыру, иммундық жүйесін көтеру керек болды, өй-
ткені аурумен жалпы алғанда бүкіл организм күреседі ғой және оған
көмектесу керек. Сонымен қатар оған сауна, массаж, физиомдеу рұқсат
етілмейді, күннің көзінде қыдыруға болмайды. Ұлымыз 25 химиотера-
пияны, 3 сәулелеуді өткерді. Соңғы талдамалар жаман болмады және
биыл біз химиядан үзіліс жасадық. Педриатрия орталығындағы онко-
логта, тұратын жеріміз бойынша онкологта, педиатрда, невропатолог-
та, эндокринологта, гастроэнтерологта, сурдологта, отоларингологта
байқаламыз. Біреуін емдегенше, басқасы зардап шегеді.
Ол Пришахтинскіде есту қабілеті нашар балаларға арналған мек-
тепте оқитын болады деп жорамалдаған едік. Біз ұлымыз естігенінше
әдеттегі мектепте оқысын деп ұйғардық та, оны мектепке 6 жасында
апардық,оқуын сол мектепте жалғастыра берді. Бірінші жыл үйде оқы-
ды, екінші сыныптан бастап мектепке барады, мұғалімдермен жеке
бағдарлама бойынша айналысады. Мен баратын жерлерінен қалмай
бірге баратын болдым. Мектепке әкеліп, бөгет жасамау үшін мұғалім-
мен жалғыз қалдырамын, содан соң сабақтан кейін қарсы аламын.
Достарыңызбен бөлісу: |
