С. А. Козлова, Т. А. Куликова

136 
бірінші жұбатушы болып табылады. 
Өміріндегі төртінші жылдағы
балаларда өзін-өзі қызмет 
етудегі бір-біріне көмектесуге тырысқандары анық көрінеді, 
өйткені бұл жастағы бала белсенді түрде оқып, бір нәрсені 
үйреніп, өз ойларын оқушы түрде іске асырады (өзін бекітудің 
ерекше түрі). 
Өмірдің бесінші жылындағы
балаларға өзара көмек көрсету 
түрлері тым әртүрлі. Мектепалды балалар бірлескен ойындарда, 
сабақтарда, тұрмыста бір-біріне көмектеседі. Көмек көрсету 
мотивтері 
тым негізді болады: балалар белгілі бір 
құбылыстардың мәніне кіре алады, үлкен байқағыштықтары бар, 
білетін нормаларға мінез-құлық фактілерін келтіре алады. 4 
жасар балалар бір-біріне әрекет ету тәсілдерін үйретіп, 
«тәрбиелеп», нормаларды біліп оларға сілтеу арқылы өз 
кеңестерін түсіндіреді 
Дегенмен, осы жас кезеңінде мектепке дейінгі балалар әлі де 
көмек көрсетуді білмейді, оның мағынасын үнемі түсінбейді. 
Саша Леночка шынымен де көмектесті ме деген сұраққа 
балалардың көпшілігі жағымды жауап берді. Немесе тәрбиеші 
әңгімелейді: «Қоян иығына үлкен ауыр сәбіз алып келді. Оның 
артында оның досы болды. «Қоянның сәбізді алып жүруі 
қаншалықты қиын, - деп ойлады ол, - біз көмектесуіміз керек. 
Және ол сәл сәбізді кеміре бастады. Кемірді, кемірді, бәрін жеп 
қойғанша. Бұл көмектесті! Кейбір балалар бірден әзілді түсінеді 
және күледі, ал кейбіреулері бұл шын мәнінде көмек 
болатынына сенеді. 
Демек, тәрбиешінің міндеті – өзара жәрдемдесу, ол осындай 
маңызды құбылыстың мәні туралы балалардың ойларды 
қалыптастыру болады. 

жүктеу 4,62 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: