Iii тарау. Ауа-тамшылы инфекциялары тұмау син.: инфлюэнца Анықтамасы

тапқандықтан, бұл аурудың патогенезіне қатысты көп сұрақтар айқындалды. Ең маңыздысы – 
менингококты инфекцияның жалғыз көрінісі менингит қана емес екендігі белгілі болды. 
1962 жылдан бастап кейбір елдерде, соның ішінде ССРО-да аурудың едәуір өрістеуі 
тіркелген. Содан кейін (1975-1979 ж.) бұл аурудың кейбір төмендеуі байқалған, көбінесе бұрынғы 
одақтық республикаларда (Украина, Белоруссия, Ресей, Молдавия, Прибалтика). 1965 жылы Бүкіл 
әлемдік денсаулық сақтау Ассамблеясының 8-ші қайта қарауында аурудың Халықаралық 
жіктелуіне «менингококкты инфекция» атты жаңа ауру атауы енгізілді. 
Менингококкты инфекция әлемнің барлық елдерінде, климаттық зоналарда таралған. 
Әсіресе, бұл ауру Орталық және Батыс Африка елдерінде аса жоғары деңгейде байқалған. Ал 
біздің елдің территориясында XX жүзжылдықта бұл аурудың біршама өрістегені байқалды (1905-
1906, 1915-1919, 1929-1932, 1940-1942 ж.). Біздің елде аурудың ең жоғарғы өршуі 1973 жылы 
болғаны белгілі (100 мың тұрғындарға аурушаңдық көрсеткіші -9,6), оның өршу деңгейі қазіргі 
уақытқа дейін сақталып отыр.
Этиологиясы.
Менингококкты инфекцияның қоздырғыштары Neisseria meningitidis 
Neisseria тегіне, Neisseriacea тұқымдастығына қатысты. Ол - грам теріс диплококк, қозғалыссыз. 
Адам мен жануарлардың белогы бар қоректік орталарда көбейеді. Агглютинация реакцияларында 
А, В, С серотиптері ажыратылған, қосымша өзге де серотоптары (X,Y, Z және т.б.) жазылған. 
Қоздырғыш жойылғанда эндотоксин бөлінеді. Ол сыртқы ортаның әртүрлі факторларына, 
антибиотиктерге өте сезімтал. Менингококктар қайнатқанда бірден, дезинфекциялаушы 
ерітінділер әсерінен бірнеше минутта жойылады. Эпидемияның көп сандары А тобындағы 
менингококқа, сирек - С тобына байланысты. 1983 жылдан бастап В тобының 
менингококктарының таралуы едәуір өскен (анықталған штаммдардың 20-30%-н құрады)..

жүктеу 436,16 Kb.

Достарыңызбен бөлісу: