Қо­рам­сақ ­–­же­бе­са­лып­ жү­ру­ге­ар­нал­ған­ар­найы­ қал­та. Бо­рық

15
Ара да не ше қо нып ты.
Тұл пар дан ту ған көк жор ға
Жүз күн ші лік жо лы нан
Он же ті күн су іш пей,
Шөл деу ме нен зо рық ты.
Шөл де ген соң Тө ле ген,
Аты нан кө ңі лі то рық ты.
Жа қын дап су ға кел ген де,
Бе сін мез гіл бол ған да,
Ба зар бай дың Тө ле ген
Бір шұ бал ған шаң ға жо лық ты.
Шаң ға та ман са ла ды,
Қа сы на же тіп ба ра ды.
Ал ды нан шы ғып ал пыс жау,
Тө ле ген ді қа ма ды.
Ба зар бай дың Тө ле ген
Ал ды-ар ты на қа ра ды.
Бе сін де жау мен аты сып,
На маз ды гер бол ған ша,
Ал дыр май ке тіп ба ра ды.
Ер кі мен аты жет кен соң,
Жау ор та ға ала ды.
Сол уа қыт тар бол ған да
Жа ман дат қыр көк жор ға ат
Шөл деу ме нен зо ры ғып,
Ба сын жер ге са ла ды!
Жау қа ма лап жет кен соң,
Аты нан қа ру кет кен соң,
Ба зар бай дың Тө ле ген
Тә ңір ге қыл ды на ла ны.
«Құ ді ре ті күш ті, Құ дай-ай,
Ба тар күн мен ба тай ын,
Бе ке жан ды өл ті ріп,
Тым бол ма са, Құ дай-ай,
Жас ты ғым ды ала жа тай ын!
Мұ сыл ман бол са бұл жау лар,
Жа қын дап жау ап қа тай ын».
Бұл сөз ді ай тып Тө ле ген
Қо рам сақ қа қол сал ды,
Бір сал ған да мол сал ды.
Қар сы қа рап тұ ра қап,
Са дақ ты қол ға ала ды,
Тол ғай тар тып қа ла ды.
Кі ріс тен әрі ке те ді,
Топ ар ғын ға же те ді.
Сел ді ре ген ше ті нен
Же теуі нен озып өте ді.
Ен ді оғын ал ған ша,
Қо рам сақ қа қо лын сал ған ша,
Ата ңа ла ғы нет Бе ке жан
Ар ғын нан шық қан қу екен,
Әк кі бол ған сұм екен.
Тө ле ген нің ар тын да
Ал пыс қа дам жа қын дап,
Бір қу рай ды па на лап,
Жет кен екен жа ға лап.
Тө ле ген ді ат қа лы
Жа қын дап ке ліп тұр екен.
Мыл тық қа біл те ба са ды,
Аруа ғы аса ды.
Тө ле ген сын ды мыр за ның
Қа нын су дай ша ша ды...
Бе ке жан ат қан жал ғыз оқ,
Маң дай дан ке ліп ұра ды.
Ал тын сүй ек Тө ле ген,
Ал ла ның сал ған қор лы ғы-ай,
Ит тер дің қыл ған зор лы ғы-ай,
Та лық сып ат тан құ ла ды!
Әл қис са, сол хал ден Тө ле ген есін жиып алып, кө зін ашып қа ра са, шал қа сы нан 
жа тыр екен, бар лық ки ім де рін алып қой ып ты, сон да «тым бол ма са, бе тім ді жау ып 
кет сең ші», – деп, Бе ке жан ға бір сөз де ді:
– Пұл жі бер дім қа ла ға,
Би са ғат күн, Құ дай-ай,
Мен шы ғып пын да ла ға.
Шы ғып едім, жо лық тым,
Бұл се кіл ді пә ле ге.
Қар ға-құз ғын же ме сін,
Жа сы ра кет кін жү зім ді,
За ман дас едің, жан аға!
Пұл жі бер дім бақ ша ға,
Қы зыл тіл, ен ді қақ са ма.
Қар ға-құз ғын же ме сін,
Жа сы ра кет кін жү зім ді,

жүктеу 7,01 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: