Мазмұны I. Кіріспе

жүктеу 78,42 Kb.

бет	7/17
Дата	12.05.2022
өлшемі	78,42 Kb.
	#38481

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 ... 17

каракат

5

«Күзетші жауынгер»

«Шекарашы мен ит»

«Аяз ата»

«Қарша қыз» оның ғажайып үйі, сүйікті жанауралары -
Ертегі кейіпкерлерінің көлік құралдары - шана, машина, ұшақ
«Қардағы жапырақсыз ағаш»

«Қазақ биі»

«Аю жаттығу жасайды»

«Петрушка билейді»

«Балалар дене шынықтырумен айналысады»

«Аяз ата шырша жанында»

Затқа қарап сурет салу

«Құмған»

«Үлкен-кіші табақтар»

«Торсық»

«Терек бұталары»

«Гүлдейтін ағаш»

«Бүршік жарған бұталар мен ағаштар»

«Гүл жамылған дала»

6

Бейнелеу өнерін меңгеру,білім мен дағдыларын қалыптастыру жолдары

Қазақстан бейнелеу өнерінде көпшілікке есімі мен шығармашылық тағдыры қызғылықты таланыт иесі аз емес, солардың ішінде Ә. Қастеевтің көптеген себептермен алдымен ауызға аламыз. Әрі суретші шғармасын бұрынғы деңгейде қарап қоймай, бүгінгі көз қараспен қайта үңіліп, оның өмірлік және шығармалық жолына көз жүгіртіп тұлғалық таланыттың мәні мен күш қуатын толығырақ сезінуге болады.
Әбілхан Қастеевтің алғаш рет өмір есігін ашып, бейнелеу өнер сағанасына келуде қыспақ өмір қақпанында өткен өмір байянын қысқаша айтып кету артық болмас. Ол кісі алғаш өмір есігін 1904 жылықаңтарда қазіргі Талдықорған облысы Жаркеніт ауданындағы Шежін аулында ашқан.
Арғы ата-бабалары, өзінің әке-шешелері диқандықты кәсіп етіп, еңбегін емген жарлы-жақпайлы қарапайым от басы. Әкесінен тым ерте айырылды. тағдыр тәлкегі оны сегіз жасында қыспаққа алды, табанынан тозып сиыр бақты. Шоқайын сүйретіп, күн шықпастан Шежіннің өрісіне сиыр айдайтын. бірақ осы бір жапа машақ жұмысқа бола, өзін қажытып өнбей өшкен жоқ қайта күн сайын аңғарлы өзені арқырай ағып, қыраны қалықтаған қүз-қиасы күн сәулесіне шағылысып, түрлі реңгі түске боялған, тік шаншылған шыңдағы шынарлар мен сыңсыған самырсындар, аспанға тірелген асқар шыңдар тәнітті болып, олардан тамаша әсер алып, болашақ кәсібіи өнерінің алғашқы елестерін көз алдында қалыптастыра берді.
Табиғат шіркін адамды әлдилеген ана ғой. Оның таң ала көленгедегі тамылжытатын боз торғайының үні, салқар соққан самалының қоңыр лебі, желбіреген желбіржекені, жұпар аңсыған жусаны мен жуасы, ойға ой қосады, сананы сәулелендіреді. Сол табиғат ананың ертегідей елітіп жаратылыстың таңғажайып құбылысын көріп дыбысын тыңдап, одан көл-көсір әсер алмаған адамның көкрегі шемен, Құлағы керең, жан дүниесі жарым жан болып қалмайма? Қаршадайынан ел арасында «Көзінің айнасы бар бала» аталған

7

Әбілхан, тамашасы таусылмайтын осы бір тілсім табиғаттың сан түрлі бойауын санап, түрлі ағаш атаулы, жан-жануардың, өсімдіктің, тіпті, топрақтың түр түсін саралап өсті. Тілсім табиғат айнасынан, жалыт еткен көрністі қалыт кетірмей бақылап, көңіліндегі көп ойдың қоржынна салып отырған. Осы ойға жиналған көркем көрніс көреген көздіңқалтарысында қалып қоймай болашағындағы тамаша пейзаждарының таптырмас искіздерін жадысында жазып жүрді.
Өнері өміршең, табиғаты өзгеше жаратылған Әбілған Қастеев бір туар тұлға. Бейнелеу өнерін бедерлеуде ұлттық ұн қосқан ұлы суретші халқының өмір тіршілігін қаз қалпында бейнеледі. Өткен өмірдегі салыт- дәстүрлер, наным – сенімдер түрлі ырымдарды өнермен сабақтастыра білді. Оған шағын мысал ретінде суретшінің бала кездегі қызғылықты өмірін қыстыра кетуке болады. «кейін қойшы бала қойларын бір сәт жусатып тастап, жықпыл бойлап, аңғар аралап, асыл тастар іздеп, одан қойнында «қалашы» мол әжелерге, әсемдікке құмар әпеке-қарындастарына ұршық қуршақ жасап, түрлі моншақты маржандай тізп әкеп жүреді. Оның бұлақ басы болған бүл өнеріне әркім ақ қызыға қарайтын. Бірте-бірте ол тастан қашап түрлі мүсіндер жасауды үйренді. Алаң көңілді көкейін осы бір өнер кескен бала ұсталыққа, Зергерлікке аңсары ауып, бас көтермей талай рет алдындағы қойынан айрылды. Өзі қорлық көркен бай мен молдалардың мүсінін жасады. Одан жүрыт жағасын ұстап шошыды. Осыншама өмір қыспағына түссе дағы, өзінің өмір жолынан ешқандай адасқан жоқ. Бұдан сорақы болғанда «Әкет бәлекетті»,- деп, ағалары тер төккен тастарын шашты. Елді бұзар, шала сауат сәлделі молдалар: «Тірі адамның суретін салу күнә, кейін ақретте оған жан бітір деп қинайды»,-деп, бала талабына таң қалған жұрттың өзін қорқытты. Осы «күнәсі» үшін, ол талай рет сойдғада жығылды. бірақ асау ат жалынна жармасқандай. арманынан айрылмады. «өнерлінің қолын ұста, өнегенің жолын ұста»,- деп, Түргенбай зергерді ұстаз тұтады. Ослайша халық өнерінің қайнар көзі болған қолөнердің ғажайыптарынан сусындаған Әбілхан текемет, киіз басып, алаша тоқыған әжелері мен апаларының, әпегелері мен қарындастарының дала әуеніне толы әсем ою-өрнектерінен әсер алып, оны көңіліне тоқып, көкірегіне ұяалатып үсті. Суретші өз

8

бойындағы бурқаған талабымен тек ауыл арасында ғана көрініп жүрді, әже апа, әпекелеріне ою-өрнек сызып беріп, түрлі әсем бұйымдар жасап алғыс алса, қайсы бір кертартпа жұрт оның өнерін құбжық көрді. Бірақ ол бұған бола салынын суға кетірмей одан ары шыңдала, шынығып шыға берді». ( «Әбілхан Қастеев» Альбом. Алматы 1986. 8.б ).
Біз бұлан нені аңғара аламыз, меніңше бұдан Қастеевтің әр қашан алған бетінен қайтпайтын қажырлы қайратын көруге болады, әрі суретшіні таза қазақыи өнердің арасында өсіп, сол өнерден тамыр жайып қаулай өскен тума таланыт иесі екенінкөруге болады.
Ә.Қастеев еш қашан иен даладағы тоқтау судай бір жерде қаңсып қалмай, өн бойындағы өнерге, өмірге деген көз қарасын кеңітіп, арман жолын ары қарай жалғастыру үшін, ол алғаш рет ауылдан аттанды. Аттанар алдында 13 жыл қой бақтым. Енді оқимын, Тайақ қуат болсада мұрат емес!- деп ақ тайақты лақтырып тастап, Жаркенітке жайяау жол тартады.
Арман жолы әр қашан оңай болушы меді, әр қандай өнерге келуші адам басында өмірдің ашты тұштысымен азап тозағына ілінетіні айтпасада белгілі, бірақ одан тартынбаған, бағыт бағдарын берік ұстай алатын адам ғана, қамалын бұзып шыға алады. Я дәл осындай тағдыр Қастеев өмірінде көп жолықты. бірақ оған арланбады. Жаркеніттегі бір татар байына жалшы болып, ауласын сыпырды. Біршама қала өмірімен танысып, тіршілігіне үйренеді Ослайша жүріп, сурет өнеріне, тіпті қатты аңсары ауады. Бірақ оған керек қағаз, бояу қайда?… Қаладан табылады, бірақ оған керек ақша қайда? Тапқаны тек тамағына жетеді, жан бағумен жанталасып жүр.
Талапты жас өнер мұраты үшін ештеңеден тартынбады.Татар байының жалғыз атты арбасын жалдап, бөшкелеп мөлдір бұлақтан су тасыды. Екі бетінен нұр тамған жігіт: «кімге су керек», деп көшені басына көтеріп айқайлап, шелегін бір тиннан сатып жүрді. өстіп тапқан азын-аулақ тин тебенге қағаз, бояу сатып алды. Содан кейін бояуларын жер майға араластырып, езіп, ұзақты күн, тіпті, таң атқанша сурет салып әуре болып жатты. Кейде: «Шамның майын» құрттың деп, қожайыннан сөз естіп қалған күндері де болды.
Біз бұдан Ә. Қастеевтің қай қырын сезе аламыз, меніңше Қастеев еш

9

қашан өнерді, әлде бір алдамшы тірліктің қалқасында қалдырып қоймаған, қайта тіршілік тырбыңы тіріп еткізбей өзіне мойынсал қылмақшы болса да, оған қарсы дауылпаздай апға қарай ілгерлеп толқынын жара тоқтамай, өнер жолында ізденумен болды.Бұған мысал ретінде біз бұған мына бір өмір тарихын айта кетуке болады.
“ Әбілхан Қастеев Кейін есті біреулерге еріп, Жаркеніттегі жол құрылысна жолшы болып кірді. Бір іске кірісе білек түрініп, белсене жұмыс істейтін. Әбілханның бейнетқорлығы бала жастан бойына біткен асыл қасиет.
Жолшы болып жүріп, жолы болды, еңбегі еленіп, сыйлық алып, «Құрмет тақтаға», суреті ілініп қана қоймай, ізгілігі бар бір кісіге жолықты.
Ол Жаркеніттегі фотограф С. Саламатов еді, Саламатов Әбілғанның салған суреттерін көріп, өзінің ақыл кеңесін береді. Фотография мен бейнелеу өнерінің айырмашылығын ұқтырады. Содан кейін көргенін түгел нақпа-нақпа көшіруден арылды. Бояуларға тіл бітіріп, сөйлетуге әуестенді. Осындай әсерлі суреттерін Әбілханның ықтиярмен сұрап алып, сол кездегі Астанамыз Қызылордадағы оқу бөліміне жіберген де сол азамат Саламатов еді” («Әбілхан Қастеев». Альбом. Алматы.1986. 8 б.) Осылайша жанашыр өнер сүйер қауымдарының арқасында Әбілхан ақырын-ақырын бейнелеу өнерінің асқақ белестерге шыға беруге жол ашылды.

Біз бұлан нені аңғара аламыз, меніңше бұдан Қастеевтің әр қашан алған бетінен қайтпайтын қажырлы қайратын көруге болады, әрі суретшіні таза қазақыи өнердің арасында өсіп, сол өнерден тамыр жайып қаулай өскен тума таланыт иесі екенінкөруге болады.
Ә.Қастеев еш қашан иен даладағы тоқтау судай бір жерде қаңсып қалмай, өн бойындағы өнерге, өмірге деген көз қарасын кеңітіп, арман жолын ары қарай жалғастыру үшін, ол алғаш рет ауылдан аттанды. Аттанар алдында 13 жыл қой бақтым. Енді оқимын, Тайақ қуат болсада мұрат емес!- деп ақ тайақты лақтырып тастап, Жаркенітке жайяау жол тартады.
Арман жолы әр қашан оңай болушы меді, әр қандай өнерге келуші адам басында өмірдің ашты тұштысымен азап тозағына ілінеді.

10

жүктеу 78,42 Kb.

Достарыңызбен бөлісу:

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 ... 17