Java-технологиясы

I++;
}

Java программалау тілінде класс class қызметші сөзінің кәмегімен анықталады және класс аты, қолданылатын айнымалылар және әдістер көрсетіледі.

Обьектілік айнымалылар дегеніміз – обьект типті айнымалылар. Java программалау тілінде обьектілік айнымалылар дегеніміз – обьектіге сілтеме. Обьектілік айнымалыны нақты обьектімен байланыстыру меншіктеу арқылы жҥзеге асырылады. Обьектіні құру «конструктор» деп аталатын арнайы ішкі программаны шақыру арқылы жҥзеге асырылады. Конструктор құрылған обьектіге сілтемені қайтарады. Конструктор аты экземпляры құрылатын класс атымен сәйкес келеді. Конструкторды шақыру кезінде оның алдында new қызметші сөзі қолданылады.

Мысалы:

Әдістер обьект әдістері және класс әдістері болып екіге бөлінеді. Обьект әдістерін тек обьектілердің өзінен шақыруға болады. Ал класс әдістерін кластардан да, обьектілерден де шақыруға болады.

Әдістерді шақыру форматы:

Класс аты.Әдіс аты(параметрлер тізімі)

немесе

Обьект аты.Әдіс аты(параметрлер тізімі)

Java технологиясының идеологиясы компьютерлік желі жұмысына негізделген және қажет болған жағдайда программаға қажетті кластар мен ресурстарды жҥктей алады. Яғни, бір қосымшада кӛптеген кластар жиынтығы қолданылуы мҥмкін. Java программалау тілінде класстарды топтастыру ҥшін арнайы пакеттер (package) қолданылады. Проект құру кезінде кластар автоматты тҥрде пакеттерде орналасады. Java программалау тілінің мҥмкіндіктері ӛте кӛп. Қысқаша айтқанда, Java – жаңа ғасырдың программалау технологиясы деп қорытындылауға болады.

Java API стандартты кітапханасына жүздеген кластар жатады. Java-ны өңдеушілер тілге қосымша конструкция – пакеттер енгізді. Java-ның барлық кластары пакеттерге бөлінеді. Пакеттер кластардан басқа интерфейстер мен енгізілген ішкі пакеттергебөлінеді. Осылайша пакеттер мен ішкі пакеттердің ағаш тәрізді құрылымы пайда болады.

Бұл құрылым нақты файлдық жүйе құрылымында бейнеленеді.Сlass (байт-кодтарынан тұратын) кеңейтілуімен берілген, пакетті құрайтын барлық файлдар файлдық жүйенің бір каталогында сақталады. Ішкі пакеттер осы каталогтың ішкі каталогтарында жинақталған.

Әр пакет бір аттар кеңістігін құрайды. Бұл – барлық кластардың, интерфейстер мен ішкі пакеттердің аттары пакетте бірегей болады дегенді білдіреді.Әртүрлі пакеттегі аттар бір-бірімен сәйкес келуі мүмкін, бірақ бұлар әртүрлі программалық өлшемдер болады. Осындай жағдайда ешқандай класс, интерфейс немесе ішкі пакет бірден екі пакетте бола алмайды. Егер әртүрлі пакеттердегі аттары бірдей екі класты қолдану қажет болса,онда класс аты пакет атымен анықталады: пакет.класс. Мұндай анықталған ат кластың толық аты деп аталады.

Барлық осы ережелер файлдар сақтау ережелері мен каталогтағы ішкі каталогтарменсай келеді.

Пакеттерді сонымен қатар private, protected және public, қатынаудың «пакеттік» деңгейі класс мүшелерінде бар қатынау құқығын қосу үшін қолданады.

Егер класс мүшесіprivate, protected, public модификаторларының ешқайсысымен белгіленбесе, онда шартты жағдайда оғанпакеттік қатынау жүзеге асырылады, нақтырақ айтқанда, ондай мүшеге сол пакеттегі кез келген кластың кез келген әдісі қатынай алады. Пакеттер класқа қатынауды толық шектей алады— егер класс public модификатормен белгіленбесе, онда барлық оның мүшелері,тіпті ашық, public те, басқа пакеттерден көрінбейді.

Пакет құру үшін Java-файлдың бірінші жолында бастапқы кодпенpackage жолының атын жазу керек, мысалы:

package mypack;

Сонымен қатар mypack көрсетілген атымен пакет құрылады және бұл файлда жазылған барлық кластар mypack пакетіне түседі. Осы жолды әр бастапқы файлдың басында қайталай отырып, пакетке жаңа кластарды енгізуге болады.

Ішкі пакеттің аты пакет атымен анықталады. Аты бар ішкі пакет құру үшін, мысалы, subpack, бастапқы файлдың бірінші жолында мынаны жазу қажет:

package mypack.subpack; және осы файлдың барлық кластары мен осындай бірінші жолдары бар барлық файлдарmy-pack пакетінің subpack ішкі пакетіне түседі.

Рackage жолы аты болғандықтан; ол біреу және ол міндетті түрде файлдың бірінші жолы, әр класс бір пакетке немесе ішкі пакетке түседі.

Java компиляторы өзі mypack аты бар каталог, оның ішінде subpack ішкі пакетін құра алады, және оларда байт-кодтары бар class-файлдарды орналастыра алады.

А, в кластарының толық аттары мына түрде болады: mypack.A, mypack.subpack.в.

Пакет аттарын кіші әріптермен жазу ұсынылады,сонда олар класс аттарымен сәйкес келмейді, себебі олар үлкен жазба әріптерінен басталады.

Java API кластарының кітапханасы java, javax, org.omg пакеттерінде сақталады. Java пакеті applet, awt, beans, io, lang, math, net, rmi, security, sql, text, util ішкі пакеттерінен тұрады және бірде-бір класс болмайды. Бұл пакеттердің өз ішкі пакеттері болады,мысалы, ГИП-ті құру пакеті және java.awt графиктері сolor, datatransfer, dnd, event, font, geometry, im,image, print ішкі пакеттерінен тұрады. Пакет құрамы болжамнан болжамға ауысып отырады. Кластардың біреуі өз сипаттамасында public модификаторымен белгіленуі керек.

Тәуелсіз кластан ашық, public, басқа пакеттің класс өрістеріне қатынауға болады.Ішкі кластан қорғалған, protected өрістеріне қатынауға болады, бірақ суперкласс көшірмесі емес, сәйкесінше мұраға қалдырылған болуы керек.

Барлық көрсетілгендер өрістерге ғана емес, әдістерге де қатысты. 1-кестеде кластың өрістері мен әдістеріне қатынау құқықтары көрсетілген:

Protected-өрістері мен әдістеріне бөтен пакеттен қатынау ерекшелігі жұлдызшамен бегіленген. Пакеттерді файлдар бойынша орналастыру

Кластардың байт-кодтарынан тұратынlass-сфайлдар сәйкес каталогтар бойынша орналасуы қажет. Осыған байланысты мысал қарастырайық. Айталық, D:\jdkl.3\MyProgs\ch3 каталогында бос classes ішкі каталогы және екі файл — Base.java және Inp2.java болсын делік. Base.java файлында Base класын кеңейтетін үш класс: Inpl, Base және Derivedpl сипатталған. Бұл кластар р1 пакетінде орналасқан. Inp2.java файлында екі класс сипатталған: Base класын кеңейтетін Inp2 және Derivedp2 кластары. Бұл кластар басқа 2р пакетінде орналасқан. Барлық жұмысты қолмен де жасауға болады:

• 
  Сlasses каталогында р1 және р2 ішкі каталогтар құру.
  
• 
  Base.java файлын р1 каталогына орналастырып, р1-ді ағымдағы каталог жасау.
  
• 
  P1 каталогында үш файлды: Base.class, Inpl.class, Derivedpl.class ала отырып, Base.java компиляциялаймыз.
  
• 
  Inp2.java файлын р2 каталогына орналастырамыз.
  
• 
  Қайтадан classes каталогын ағымдағы каталог жасаймыз.
  
• 
  Екінші файлды компиляция жасаймыз, ол үшін мына жолды көрсетеміз: p2\Inp2.java.
  
• 
  java p2.inp2 программасын жүктейміз.
  

2 және 3-ші қадамдардың орнына кез – келген жерде үш class – файл құруға болады, ал содан кейін оларды рі каталогына көшіруге болады. Class – файлдарда файлдар жолы туралы ешқандай ақпарат сақталмайды. 5 және 6 әрекеттердің мәні: Inp2. Java файлының компиляциясы кезінде компилятор р1. Base класын білуі керек, ал осы класпен файлды ағымдағы каталогтан бастап р1. Base. Class жолы бойынша іздейді.

Соңғы 7-ші іс-әрекетте кластың толық атын көрсету керектігіне көңіл аудару керек.

Егер компилятордың командалық жолының кілттерін(options) қолданатын болсақ, онда барлық жұмысты жылдам орындауға болады.

1. javac -d classes Base.java пакеті үшін параметрмен бастапқы каталогтың жолын көрсете , отырып-dкілті бар компиляторды шақырамыз:

Компилятор classes каталогында р1 ішкі каталогын құрады және онда үшclass-файлын орналастырады.

2. Сlasses каталогының жолын параметрмен көрсете отырып, classpath жол-тағы бір кілтімен компиляторды шақырамыз, мұнда компиляциядан өткен pi пакеті бар ішкі каталог орналасқан:

javac -classpath classes -d classes Inp2.java

Компилятор, -d кілтінбасқараотырып, classes каталогындар2 ішкікаталогынқұрадыжəнеондаекі class-файлорналастырады, онықұрубарысындаолclasspath кілтінбасқараотырып, p1 каталогына "көрініп" отырады.

• 
  Сlasses каталогын ағымдық жасаймыз.
  
• 
  java p2.inp2 программасын жібереміз.
  

import р1.*;

деп жазуға болар еді.

Тек public модификаторымен белгіленген ашық кластарды ғана импорттауға болады. Java.lang пакеті әрқашан қарастырылып отырады, оны импорттау міндетті емес.

Стандартты кітапхананың қалған пакеттерінimport операторларынlа көрсету керек болмаса кластардың толық аттарын жазу керек.

Java тілінде программа мәтіні бар бастапқы файлдың құрылымын қарастырайық:

• 
  Файлдың бірінші жолында міндетті емес package операторы болуы мүмкін.
  
• 
  Кейінгі жолдарда міндетті емес import операторы болуы мүмкін.
  

• 
  Файл кластарының арасында тек жалғыз ашық public-класс болуы мүмкін.
  
• 
  Файл аты ашық класс атымен сай келуі керек, егер соңғысы бар болса.
  

Интерфейстер кластардағыдай пакеттер мен ішкі пакеттерде орналасады жәнеclass-файлдарда компиляцияланады.

Интерфейстің сипатталуы interface сөзінен басталады, оның алдында интерфейс класс тәрізді барлық жерден қатынауға болатынын білдіретінpublic модификаторы тұруы мүмкін. Егер public модификаторы болмаса, интерфейс тек өзінің пакетінде ғана көрінеді.Interface сөзінен кейін интерфейс аты жазылады, содан кейін extend сөзі және үтір арқылы интерфейс – тегі тізімі тұруы мүмкін. Осылайша интерфейстер интерфейстерден кластардан тәуелсіз өздерінің иеархиясын жасап туындауы да мүмкін онда интерфейстердің жиындық мұралануы жіберіледі. Бұл иеархияда тамыры жоқ, яғни ортақ тегі жоқ.

Содан кейін ирек жақшада кез келген ретпен тұрақтылар мен әдістер тақырыптары жазылады. Интерфейсте барлық әдістер абстрактілі деп айтуға болады,бірақ abstract сөзін жазып қажет емес. Тұрақтылар әрқашан статикалық болады, бірақ static және final сөздерін көрсетпесе де болады.

Интерфейстердегі барлық тұрақтылар мен әдістер әрқашан ашық, public модификаторын да көрсетпесе болады.

Осылайша, интерфейс – бұл жай ғана нобай,эскиз. Онда не істеу керек екені көрсетілген, бірақ қалай істеу керек екендігі көрсетілмеген.Қолданылатын интерфейс емес, оның іске асырылуы (implementation). Интерфейстің іске асырылуы – ол бір немесе бірнеше интерфейстердің әдістері жазылатын класс. Клас тақырыбында оның атынан кейін немесе оның суперкласының атынан кейін, егер ол бар болсаimplements сөзі жазылады және үтір арқылы интерфейстер аттары жазылады.

Автокөліктер иерархиясын былай жүзеге асыруға болады: interface Automobile{…}

interface Car extends Automobile!...} class Truck implements Automobile!...}

class Pickup extends Truck implements Car{...}

немесе былай:

interface Automobile{…}

interface Car extends Automobile{...} class Truck extends Automobile{...} class Pickup implements Car,Truck{...}

Интерфейстіңіскеасырылуытолықемесболуымүмкін,интерфейстіңкейбірәдістеріжазылған, албасқаларыжазылмағанболуымүмкін. Мұндайіскеасыру – абстрактілікласс, оныміндеттітүрде abstract модификаторыменбелгілеукерек.

Интерфейстер Java құралдарымен жобаны іске асыру сұрақтарына назар аудармай-,ақ таза обьектілі – бағытталған жобалауды іске асыруға мүмкіндік береді.

Жобаны өңдеуге кіріспес бұрын оны интерфейстер иерархиясы түрінде, оның жүзеге асырылуынойламай-ақ жазуға болады, ал содан кейін осы жоба бойынша бірлік мұраланудың шектелуімен кластар мүшелерінің көрінуін есептей отырып кластар иерархиясын тұрғызуға болады.

Интерфейстерг есілтемелер құруға болады. Әрине, мұндай сілтеме тек қандайда бір интерфейстің іске асырылуын көрсетеді. Осылай біз полиморфизмді ұйымдастырудың тағы бір тәсілін аламыз.

Java тілінде мəтіндік жолдар объектілер болып табылады. Олар string немесе stringBuffer класының нұсқалары түрінде беріледі. String класының объектілерінде айнымас ұзындықтағы және мазмұнды жолдық тұрақтылар сақталады. Бұл жолдарды өңдеуді айтарлықтай жылдамдатады. . StringBuffer класының объектілерінде сақталған жолдар ұзындығын жолдар мен символдарды қою жəне қосу, астыңғы жолдарды өшіру немесе бірнеше жолдарды бір жолға біріктіре отырып ауыстыруға болады. Көп жағдайда, string типті жолдың ұзындығын өзгерту керек болғанда, Java компиляторы оны stringBuffer типіне түрлендіреді, ұзындығын өзгертеді, содан кейін қайтадан string типіне түрлендіреді. Мысалы, келесі əрекет

компилятор былай орындайды:

String s = new StringBuffer().append("Бұл").append(" жалғыз ").append("жол").toString(); StringBuffer класты объект құрылады, оған жолдар тізбегі қосылады"Бұл", "жалғыз",
"жол", жəне алынған StringBuffer класты объект toString () əдісімен String типінкелтіріледі. Жолмен жұмыс істемес бұрын оны құру керек. Оны əртүрлі тəсілмен жасауға болады.
Жолды құрудың ең қарапайым тəсілі–ол string типті сілтемені жолдық-тұрақтыға ұйымдастырады:

String si = "Бұл жол.";

String s2 = "Бұлұзынжол, " +

"бастапқы мəтіннің екі жолына жазылған"; Сонымен қатар символдар массивінен жол құруға болады, мысалы:

char array[]={‘a’,’b’,’c’};String s=new String(array);
Объектілі бағытталған бағдарламалау(ОББ) көзқарасы бойынша объект құрудың ең тиімді тəсілі — бұл new операциясында оның конструкторын шақыру.String класы тоғыз конструкторды береді:
string() — бос жолы бар объект құрылады;

1. 
   string (String str) — бір объектіден басқа құрылады, сондықтан бұл конструктор сирек қолданылады;
   
2. 
   string (StringBuf fer str) — BufferString класы объектісінің түрлендірілген көшіропиясын;
   
3. 
   string(byte[] byteArray) — объект byteArray байттар массивінен құрылады;
   

4. 
   String (char [] charArray) — объект Unicode символдарының charArray массивінен құрылады;
   

5. 
   String (byte [] byteArray, int offset, int count) — объект count байттардан тұратын жəне offset индексінен басталатын, byteArray байттар массивінің бөлігінен құралады;
   
6. 
   String (char [] charArray, int offset, int count) — алдыңғыдай, бірақ массив Unicode
   

символдарынан тұрады;

7. 
   String(byte[] byteArray, String encoding) — байттар массивінде жазылған символдар encoding кодталу есебімен Unicode-жолында беріледі;
   
8. 
   String(byte[] byteArray, int offset, int count, String encoding) — бұлдасондай, бірақ тек массив бөлігі үшін.
   

Жолдармен плюс +белгісімен белгіленетін жолдардың айқасуы операциясын жүргізуге болады. Бұл операция бірінші жəне екінші жолдардың қиылысуынан құралған жаңа жол құрады. Оны тұрақтыларға да, айнымалыларға да қолдануға болады. Мысалы:

Жолдың ұзындығын, яғни ондағы символдар санын білу үшін length() əдісінқолдану керек:

String s = "Write once, run anywhere."; int len = s.length{);

немесе
int len = "Write once, run anywhere.".length();

жолдық-тұрақты – string класыныңтолықобъектісі.

Ind индексті (бірінші символдың индексі нольге тең) символ таңдау үшін charAt(int ind) əдісін қолдануға болады. Егер ind индекстері немесе жолдың ұзындығынан аз болмаса, келеңсіз жағдай туындайды. Мысалы, келесі анықтамадан кейін

char ch = s.charAt(3);

chайнымалысы 't' мəнінқабылдайды.

Егер dst символдар мАссивіне ind индексінен бастап, begin индексімен бірге end индексіне дейін (end индексі кірмейді), ішкі жол қосу керек болса, онда void типті getChars(int begin, int end, char[] dst, int ind) əдісіқолданылады.

Бұл əдіс келесі жағдайларда ерекше жағдайлар құрады:

1. 
   dst сілтемесі = null;
   
2. 
   begin индексі теріс;
   

3. 
   begin индексі end индексінен үлкен;
   

4. 
   end индексі жол ұзындығынан үлкен;
   

5. 
   ind индексі теріс;
   

6. ind + (end — begin) > dst.length.

Егерде байттар массивін жергілікті кодтауда ,емес басқа да алсақ, getBytes(String encoding) əдісі қолданылады.

Sub string(int begin, int end) əдісі ішкі жолды символдан begin индексімен бірге символға дейін end индексін қоспай белгілейді. Ішкі жолдың ұзындығы end – begin теңболады.

Substring (int begin) əдісі ішкі жолды begin индексінен бастап жолдың соңына дейін ерекшелейді.

Егер индекстер теріс болса, end индексі жолдың ұзындығынан үлкен болса немесе begin end-кеқарағанда үлкен болса, онда ерекше жағдай туындайды.

Мысалы, мынаорындалуданкейін

sub1жолында "once" мəнін, ал sub2 - "anywhere" мəніналамыз.

Салыстыру операциясы = тек сілтемелерді жолдарға салыстырып қояды. Ол сілтемелер тек бір ғана жолға көрсетеме сонны анықтайды. Мысалы, жолдар үшін

String s1 = "Кезкелгенжол"; String s2 = "Басқажол";

Іздеу əрқашан əріптер көрсеткіші есебімен жүргізіледі.Берілген this жолында ch символының алғашқы пайда болуын indexOf(int ch) əдісімен байқауға болады, ол осы символдың индексін жолда қайтарады немесе -1-деқайтарады, егер ch символы this жолында жоқ болса.

Мысалы, "Молоко", indexOf('о') нəтижесінде 1-дібереді.
Берілген this жолға sub ішкіжолыныңбіріншіенуін indexof (String sub) əдісііздейді. Ол sub ішкі жолының бірінші енуінің бірінші символының индексін жолға қайтарады немесе-1-ге қайтарады, егер sub ішкі жолы this жолына кірмесе. Мысалы, " Раскраска ".indexof ("рас") нəтижесінде 4-тібереді.
Егер іздеуді жолдың басынан емес, қандайда бір ind индекстен бастасақ, index Of (String sub, int ind) əдісін қолдану керек. Егер ind < 0 болса, онда іздеу жолдың басынан басталады, ал егер ind жолдың ұзындығынан үлкен болса, онда символ ізделінбейді, яғни -1 қайтарылады.
Берілген this жолына sub аудармасының соңғы енуін last indexof(string sub) əдісімен іздеп табуға болады, ол this жолына sub ішкі жолының соңғы енуінің бірінші символының индексін қайтарады немесе (-1), егер sub ішкі жолы this жолына енбесе.
Sub ішкі жолының this жолының бəріне емес, оның басына, яғни ind индексіне дейін ғана соңғы енуін lastIndexof(String stf, int ind) əдісімен іздеуге болады.Егер ind жолдың ұзындығынан үлкен болса, онда іздеу жолдың соңынан жүргізіледі, егер ind < 0 болса, онда -1 қайтарылады.

To Lower Case() əдісі барлық əріптері төменгі регистрге,яғни кіші əріптерге ауысатын жаңа жолды қайтарады.

Replace(int old, int new) əдісі old символының барлық енуі new символымен алмастырылған жаңа жолды қайтарады. Егер old символы жолда жоқ болса, онда сілтеме бастапқы жолға қайтарылады.

Сандардың жолға түрленуі келесі түрде іске асады: Int i=10; String s=”” + I;

Жолдың бір символының басқамен алмасуы келесі түрде орындалады: s=s.replace(‘a’,’o’);

Қай орыннан бір жолдың екіншіге өтетінін анықтауға болады: int i=s.indexOf(“ab”);

Егер “ab” ішкі жолы s жолында болмаса, онда -1 мəні қайтарылады.
Дәріс №8. Алып тастауларды өңдеу

Исключение в Java — это объект, который описывает исключительное состояние, воз­никшее в каком-либо участке программного кода. Когда возникает ис­ключительное состояние, создается объект класса Exception. Этот объект пересылается в метод, обрабатывающий данный тип исключительной ситуации. Исключения могут возбуждаться и «вруч­ную» для того, чтобы сообщить о некоторых нештатных ситуациях.

 

Основы

К механизму обработки исключений в Java имеют отношение 5 клю­чевых слов: — try, catch, throw, throws и finally. Схема работы этого механизма следующая. Вы пытаетесь (try) выполнить блок кода, и если при этом возникает ошибка, система возбуждает (throw) исключение, ко­торое в зависимости от его типа вы можете перехватить (catch) или пере­дать умалчиваемому (finally) обработчику.

Ниже приведена общая форма блока обработки исключений.

try {

// блок кода }

catch (ТипИсключения1 е) {

// обработчик исключений типа ТипИсключения1 }

catch (ТипИсключения2 е) {

// обработчик исключений типа ТипИсключения2

throw(e) // повторное возбуждение исключения }

finally {

}

ЗАМЕЧАНИЕ

 

Типы исключений

В вершине иерархии исключений стоит класс Throwable. Каждый из типов исключений является подклассом класса Throwable. Два непосредственных наследника класса Throwable делят иерархию подклассов исключений на две различные ветви. Один из них — класс Ехception — используется для описания исключительных ситуации, кото­рые должны перехватываться программным кодом пользователя. Другая ветвь дерева подклассов Throwable — класс Error, который предназначен для описания исклю­чительных ситуаций, которые при обычных условиях не должны перехватываться в пользовательской программе.

 

Неперехваченные исключения

Объекты-исключения автоматически создаются исполняющей средой Java в результате возникновения определенных исключительных состо­яний. Например, очередная наша программа содержит выражение, при вычислении которого возникает деление на нуль.

 

class Exc0 {

Вот вывод, полученный при запуске нашего примера.

Обратите внимание на тот факт что типом возбужденного исклю­чения был не Exception и не Throwable. Это подкласс класса Exception, а именно: ArithmeticException, поясняющий, какая ошибка возникла при выполнении программы. Вот другая версия того же класса, в кото­рой возникает та же исключительная ситуация, но на этот раз не в про­граммном коде метода main.

Вывод этой программы показывает, как обработчик исключений ис­полняющей системы Java выводит содержимое всего стека вызовов.

 

try и catch

Для задания блока программного кода, который требуется защитить от исключений, исполь­зуется ключевое слово try. Сразу же после try-блока помещается блок catch, задающий тип исключения которое вы хотите обрабатывать.

 

class Exc2 {

Целью большинства хорошо сконструированных catch-разделов долж­на быть обработка возникшей исключительной ситуации и приведение переменных программы в некоторое разумное состояние — такое, чтобы программу можно было продолжить так, будто никакой ошибки и не было (в нашем примере выводится предупреждение – division by zero).

В некоторых случаях один и тот же блок программного кода может воз­буждать исключения различных типов. Для того, чтобы обрабатывать по­добные ситуации, Java позволяет использовать любое количество catch-разделов для try-блока. Наиболее специализированные классы исключений должны идти первыми, поскольку ни один подкласс не будет достигнут, если поставить его после суперкласса. Следующая про­грамма перехватывает два различных типа исключений, причем за этими двумя специализированными обработчиками следует раздел catch общего назначения, перехватывающий все подклассы класса Throwable.

 

class MultiCatch {

public static void main(String args[]) {

try {

int a = args.length;

System.out.println("a = " + a);

int b = 42 / a;

int c[] = { 1 };

c[42] = 99;

}

catch (ArithmeticException e) {

System.out.println("div by 0: " + e);

}

catch(ArrayIndexOutOfBoundsException e) {

System.out.println("array index oob: " + e);

}

} }

Этот пример, запущенный без параметров, вызывает возбуждение ис­ключительной ситуации деления на нуль. Если же мы зададим в командной строке один или несколько параметров, тем самым установив а в значение боль­ше нуля, наш пример переживет оператор деления, но в следующем опе­раторе будет возбуждено исключение выхода индекса за границы масси­ва ArrayIndexOutOf Bounds. Ниже приведены результаты работы этой программы, за­пущенной и тем и другим способом.

C:\> java MultiCatch 1