Сынып жетекшісі.
– Қорытындылай келе, құрметті ата-аналар, сіздерге өмірден алынған бір оқиғаны айтып бергіміз келеді. Тыңдаңыздар...
(Сара Патрисии Джон «Ақ орамал» туралы әңгімесін әртүрлі жолдармен жеткізуге болады: мұғалімнің презентациясында слайдтардағы иллюстрациялар арқылы, бейнежазбада, аудиожазбада, ересектер мен балалардың орындауларымен шағын спектакль түрінде және т. б.
Баяндау кезінде әңгімелеуші мәтіннің ұсынылған нұсқасында берілген «кідіріс жасау» әдісін қолдана алады)
Ақ орамал
Дәл тротуардың бойында, аялдаманың қасында жалғыз адам жерге қарап отырды. Кейбір өтіп бара жатқандар оған қарады. Ер адам ешкімге мән бермеді, терең ойға шомылды.
Өткен өмірін қайта-қайта еске алды. Жиырма жылдан астам уақыт өтіпті. Бұрын ол жақын маңдағы көшедегі қызыл кірпіштен салынған кішкентай үйде туып-өскен. Бұл үй әлдеқашан қираған болуы мүмкін. Бірақ, мүмкін, шегіргүлдер бұрынғы орнында қалды. Бір қызығы, ол әлгі шегіргүлдерді жақсы есіне алды. Сондай-ақ ол әкесінің бір кездері оған жасаған әткеншегін де есіне алды. Ал велосипед тебуді үйренген бақ бойындағы жол. Бұл велосипедті алу үшін ата-анасы бірнеше ай бойы ақша жинағаны, он жылдан кейін велосипедті мопедке ауыстырғаны көз алдынан өтті.
Жас жігіт үйіне сирек келе бастады. Ол жақсы ақша тауып, көптеген достар тапты, ал ата-анасы өмірден құр қалған адамдардай болып көрінді. Олардан гөрі дискотекалар әлдеқайда қызығырақ болды.
Ер адам еріксіз иығын көтерді. Әке-шешесіне кішкентай қарыздары таудай қарызға айналған кезде, еріксіз барған күні туралы естеліктері ойына оралып, ол мүмкіндігінше жасырғысы немесе сызып тастағысы келді.
Анасы бірден оның айналасында әбігерленіп, оны тамақтандырды, ал әкесі ұлына қуанышты және сүйіспеншілікке толы көздерімен қарады, ұлы оларды ақша сұрап ренжіткесі келмеді. Ол әкесінің ақшасы қайда екенін білетін, сондықтан ата-анасы бөлмеден бір сәтке шыққанда, ол жай ғана қажетті соманы алып, кетіп қалды.
Сол күннен бастап жас жігіт ата-анасына қайтара оралмады. Мұндай әрекетінен кейін ол үйіне қайтара келуге, туыстарының көзіне қарауға батылы жетпеді. Бір жерден екінші жерге тоқтаусыз көшіп, басқа қалаға кетті. Әкесі мен анасы ұлының болашақ тағдыры туралы ештеңе білмейтін.
Түнде олар туралы көп ойлайтын. Кейде ай біртүрлі фигуралар салғанда, армандайтынмын: «Бір күні мен ата-анамның үйіне барамын. Егер олар әлі тірі болса.және мені көргісі келер ме екен» деп.
Ер адам үлкен қалаға жұмысқа орналасты, бірақ тыныштық таппады. Әлдебір белгісіз, тоқтаусыз күш оны үйіне жетелегендей болды, ол оған қарсы тұра алмады. Ол кішкентай кірпіш үйді, шегіргүлдер бар гүлзарды еске түсірді.
Үйге қайту туралы шешім ақыры жетілді, бірақ жолға ақша жоқтың қасы болғандықтан, жолдың көп бөлігін жаяу және жолда кездескен көлікпен жүруге тура келді.
Оған өте аз қалды, күмән туындаған кездегі небәрі отыз шақырым. Оның ата-анасының үйіне кіруге қандай құқығы бар? Олар оны таниды ма – төмен түскен адамды – өте жақсы көретін және ата-анасын соншалықты қатыгездікпен алдаған ұлын тани ма?
Ер адам аздаған азық-түлік сатып алып, кешке дейін ағаштың астында отырды.
Кешке пошта жәшігіне жіберілген хат қысқа болды, бірақ ол оны бірнеше сағат бойы жазған еді.
Кездесуге қатысушыларға сұрақ:
- Ер адам хатта не жазды деп ойлайсыздар?
(Ата-аналардың жауаптары)
- Дұрыс. Ал хат мына сөздермен аяқталды:
«Мені көргілеріңіз келеді деп ойлау мүлдем ақымақтық екенін білемін. Бірақ өздеріңіз шешіңіздер. Бейсенбі күні таңертең біздің көшеде боламын. Егер сіздер менімен кездесуге келіссеңіздер менің бұрынғы бөлмемнің терезесіне ақ орамал іліп қойыңыздар. Егер ол сол жерде ілулі болса – мен кіремін, егер жоқ болса– ескі үймен қол бұлғап қоштасып, басқа жаққа кете беремін».
Міне, бейсенбі де келді. Көше дәл бұрышта болды. Кенеттен ер адам асығыстықты тоқтатып, тротуарға отырды да, аяғының астында жатқан тастарға қарады…
Бірақ шешуші сәтті мәңгілікке кешіктіруге болмайды. Мүмкін ата-анасы басқа жерге қоныс аударған шығар? Егер терезеде ақ орамал болмаса, ол көршілеріне барып, ата-анасы туралы сұрайды да кетеді.
Көзін қысып, ер адам ағаштың астында бірнеше минут тұрды, содан кейін терең дем алып, баяу көзін ашты. Ол көшенің екінші шетіне қарады да, таңданып қатып қалды…
Достарыңызбен бөлісу: |
