Аза дебие ті 7 ар ма н

108
бо лып ал ды. Екі рет қол дан ас құй ыл ма са, ол кү ні Көк-
се рек өз бе ті мен ба рып бір де ме ні жеп жа та тын.
Осы мен жү ріп жаз ор та сы ау ған к е зде Көк се рек 
зің гіт тей көк шо лақ қас қыр бо лып шық ты. Ен ді қа ра 
ала тө бет те талай ал май ды. Жота жүні үрпиіп, көздері 
жасылданып, бар тістерін көрсетіп, аузын ақситып 
ашып жіберіп, тап бергенде, талай бұралқы төбет, 
быжыл қаншық қыңсылай, шәуілдей қашатын болды. 
Мынадай кезде Құрмаштың өзі де қор қақтай ба рып, 
«қой-қойлайтын» еді.
IV
Же тіл мей ке ле жат қан ті сі ға на. Көк се рек ар лан 
еді. Сон дық тан бұ ның бойы би ік те не бе р ді. Әлі тұр қы 
шы ғып ұзар ған жоқ. Бар лық жү ні қа ра көк, жо та сы 
кү ді рей іп, ау ыз омырт қа мен құй ры ғы на шей ін тұп-тұ-
тас бо лып, күл ді реу іш тей бү гі ле ді. Аты лып ке ле жат-
қан са дақ оғын дай үңіл ген, сүй ір лен ген бір бі ті мі бар.
Өзі еш кім ге із де ніп соқ тық пай ды. Ит ба ла сы на 
за ты қас тай, жі бі мей ді. Әлі күн ге бір рет жа ды рап ой-
нап көр ген емес. Та ту лық жоқ, су ық. Жал ғыз-ақ атын 
бі ле ді. Құр маш пен әже сі ша қыр са – ке ле ді. Он да да 
жү гі ріп кел мей, құй ры ғын сө лек те тіп, бү кең деп қа на 
ке ле ді. Бұ ны да ашық қан уа қы тын да іс тей ді. Әйт пе се 
кө бі не се ана дай жер де қы ры ста нып, кө зі нің ас ты мен 
жалт-жұлт қа рап жа тып ала ды. Ба рып түрт кі леп, ор-
ны нан тұр ғы зып жі бер ген соң ға на үй ге жү ре ді. Өс кен 
сай ын сыз да нып, су ық та нып ке ле ді. Сол мі не зін бай қа-
ған үл кен дер:
– Ен ді бұ ны өл ті ріп, те рі сін алу ке рек, осы кә пір 
тү бін де ел бол май ды, – дей тін де бо лып еді. Бі рақ Құр-
маш көн бе ді.
Осы мен та ғы бі раз жүр ген де, бір кү ні Көк се рек 
қа ра ала тө бет ке май дан бер ді. Қа ра ала тө бет тің ие сі 
Жұ маш ба ла жаз бойы Құр маш қа:
– Қас қы рың бол са қай тей ін, ме нің қа ра ала тө бе тім 
бір-ақ бұ рап со ға ды. Ара ша ла ма саң, әл де қа шан өл ті-
ріп тас тар еді, – дей бе ре тін.
Бір кү ні түс те Құр маш Көк се рек ке тыс қа алып 
шығып, ас құй ып жа ла тып тұр ған да, анадай дан шы-
лап шын ның сал ды рын ес ті ген қа ра ала тө бет үй дің кө-
лең ке сі нен шы ғып алып, адым ды қой ып еді.
Ек пін де ген бе ті мен, жо лын да жас қап тұр ған Құр-
маш қа қа ра мас тан, ке ле Көк се рек ті бүй ір жа ғы нан 
ке ліп арс етіп, қау ып түс ті.

жүктеу 7,01 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: