Күй­кі­ –­көз­ге­қо­раш,­ сүй­кім­сіз. Жел­қуық

116
мыл тық та аты ла ды. Дау сы нан ға на бі раз сес ке не ді. 
Аз ған тай ұзап ке те ді де, ел ты ныш та ла бер ген де қай та 
соқ ты ға ды. 
Жа сы нан бір күн де екі рет ас жеп, аш қа рақ бо лып 
үй рен ген Көк се рек ау ыл ға жа қын дап кел ген де кө зі тұ-
нып, есі шы ғып ке те ді. 
Сон дық тан ау ыл ға та қай бе ре-ақ ағы зып ат қоя ды. 
Қо ра ны өрт шық қан дай, жер сіл кін ген дей дүр-дүр ет-
кі зіп ке ліп, қақ жа рып шық қан да, ау зы на кем бол ма са 
бір-екі бат пан құй рық ілін бей қал май ды.
Бұл жаз да Көк се рек қат ты се міз бол ды. Әл де қа шан 
тү ле ген та қыр жүн кү зел ген жыл қы ның жа лын дай 
қай рат ты, қат ты. Де не сі нің то луы, бой ының би ік теуі, 
қай ра ты ның мо лаюы – биыл ғы жыл ерек ше бол ды.
Күздің ұзақ таңында бір дауылды қара түнде топ 
жылқыға араласып еді. Сонда қысырдың семіз асау та-
йын бастырмалатып қуып жетіп, құйрығынан алып та-
бандап тұрып қалғанда, тай тапжыла алмады. Аз тыр-
мысып-тырмысып тұрып, қоя беріп қалғанда, тай 
екпінімен барып тоңқалаң аса түсті. Сонда ағызып келіп 
бас салып, алқымынан «гүрр» етіп қаба түскенде, тай 
көтеріп тұра алмай, Көксеректің астында ажал тапты.
Қай та дан қар лы, бо ран ды қыс кел ді. Аяз ды, ел сіз 
ұзақ да ла лар да аш тық түн де рі бас тал ды. Ашу мен жер 
тар пып, қар бо ра тып, көп ұлы ды. Бір мез гіл де ай ас-
тын да аға раң-аға раң ет кен көп топ ты көр ді. Бұ ры лып 
бір жақ қа қа рай жал тар ған ша, та сыр ла тып, қар бо ра-
тып, қа сы на ағы зып ке ліп қа лып ты.
Бұ лар: тіл де рі са лақ та ған, ау ыз да ры аран дай ашыл-
ған, жү гі ріп ке ле жат қан да бә рі те гіс ырс-ырс ете ді. 
Иіс те рі Көк се рек тің мұр нын жар ды. Қар сы аяң да ды. 
Қа лың топ тың ал дын да зор кә рі шо лақ мұ ның жа ны-
нан «арс!» етіп, жел ді қау ып өт ті. Көк се рек те тұм сы ғы 
ашу мен ыр жи ып, тіс те рін сақ-сақ ет кіз ді. Еке уі қай та 
бет те сіп кел ген де бі рі не-бі рі ұм тыл май, құр ға на жа на-
сып, қор-қор етіп, ыр сыл дап тұр ды...
Бо ран ды кү ні ығып ке ле жат қан қой ға ара ла сып, 
бет-бе ті мен бө ліп-бө ліп әке тіп, талай қой ды жа ра лап, 
жеп, қы рып шық ты. Көк се рек қо сыл ған нан бер гі ал-
ғаш қы ша бу ыл осы еді. Та мақ ты емін-ер кін ара лас қан-
дық тан, әр қай сы сы же ке-же ке, талас пай, қа ғыс пай 
же сіп ал ды.
Қар қау ып, ау нап-ау нап, та ғы бі рі гіп алып, іл ге рі 
қа рай сал ды. Ар ты нан адам ке ліп ай ырып ал ған қой-
лар дың та лайы тау сы лып біт кен, та лайы жа ра лы. Әр 
Ащы­көл­–­Қа­ра­ған­ды­
об­лы­сы­Ұлы­тау­ау­
даны­­ның­сол­түс­ті­гін­де­гі­
тұй­ық,­тұз­ды­көл.­Қа­ра­
кең­гір­жә­не­Са­ры­кең­гір­
өзен­де­рі­бас­тау­ла­ры­­­ның­
ара­лы­ғын­да,­оң­түс­тік­
тен­сол­түс­тік­ке­қа­рай­
со­зы­лып­жа­тыр.­Аума­
ғы­–­16­км
2
.­Ұзын­ды­ғы­–­
6,6­км,­ен­дік­же­рі­–­4­км.­
Те­рең­ді­гі­–­0,8­м,­су­кө­ле­
мі­–­12­млн.­м
3
.­Су­жи­на­
ла­тын­ала­бы­–­117­км
2
.­
Оң­түс­ті­гі­мен­шы­ғыс­
жа­ға­ла­ры­жар­­­лау­ыт­ты,­
қал­ған­жа­ға­­ла­ры­жай­пақ­
кел­ген.­Көк­тем­де,­жаз­да­
мал­суару­ға­пай­да­ла­ны­
ла­ды,­күз­ге­қа­рай­суы­
­кер­мек­та­тып­ке­те­ді.­
Жа­ға­лай­қа­мыс­өс­кен.­
«Қа зақ стан» ұлт тық 
эн цик ло пе дия сы

жүктеу 7,01 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: