76
Ата-ананың қолынан келмейтін іс болмайды
дегі маманмын. ЛМУ-де бізге бірегей пәндерді оқытты, біз табиғатта
бар барлық биофизикалық өрістерді, олардың адамның организміне
ықпалын зерделедік. Тәнтануды оқыдық. Студенттік ғылыми қоғамда
мен бас миының ритмдерімен, гипноздың жоғарғы жүйке қызметіне
ықпалымен айналыстым. Бізді университетте ойлауға, талдау жасауға
және жалпылауға үйретті, айналада бар ақпаратпен жұмыс істеуге
бағдарлады. Мұның бәрі маған өмірімде өте керек болды.
Мен бас дәрігерге де, емдеуші дәрігерлерге де өзімнің жүктілігім
жайында бірден ескерттім, зиянсыз емдеу әдістерін қолдануды өтін-
дім. Олар ауызша
уәде берді, бірақ мен тағайындамалар картасынан
маған антибиотиктер егетінін кездейсоқ оқып қойдым. Күшті стресс
болды, бірақ сол сәтте өзімді қолға алдым, басты шешімім: ертең мен
сауығып шығуға тиіспін. Организм бағынды, мені расында екі күннен
кейін шығарды.
Мен антибиотиктерді онша ұзаққа созбай қабылдау кесірін тигіз-
бес деп үміттендім. Дегенмен әйелдер консультациясында өзімнің
гинекологыма ескерттім де, мені тәуекелдік тобына қосуды және
қосымша тексеру жүргізуді сұрадым. Ол менің «білгіштігіме» қатты
таңғалды. Ал шындығында мен бар болғаны поликлиниканың қабы-
рғаларындағы ақпаратты: «Жүктілік уақытындағы тәуекел фактор-
ларын» мұқият оқып шықтым. Содан кейін, менің дүниетанымымда
анамнан ішкі ұстаным қалған еді: кез келген химия – зиян. Ол бауы-
рым екеумізді әрдайым халық амалдарымен, шөптермен, шаюмен
емдеді, біз ылғи да картоптың буымен тыныстайтынбыз.
Гинеколог менің өтінішімді орындап, қосымша тексерістер тағай-
ындап отырды. Менің жағдайым қауіп туғызбады. Жүктілікті жақсы
көтердім, ұйқы мен тәбет қалыпты болды, шаршаған жоқпын. Ұрық
та сондай-ақ қалыпты жетіліп келе жатты. Бір ғана проблема – менің
бойым кішкентай, қиын босанады деген қорқыныш болды, бірақ ке-
сарлық тілік туралы мәселе көтерілмеді. Мен тәртіпті болашақ ана
болдым.
Су қайтқаннан кейін, біз күйеуім екеуміз перзентхана жақын
болғандықтан ақырындап жаяу бет алдық, Бұл жұмадан сенбіге қа-
раған түн еді. Сол түні көп әйел босанды. Мен келіп түскен уақытта,
менің үлбірегімді тесті де, палатаға жіберді, «Күт, қазір толғата бастай-
сың», - деді. Толғақ басталды, мен айқайлағым келмеді, айқай баланы
шошытуы мүмкін дегенді бір естігенім бар-ды. Үйреткендей тыныста-
дым, ұйықтадым, ояндым, қайтадан тыныстадым және шыдадым.
Сағат 5.30-дан 8.00-ге дейін маған ешкім жақындаған жоқ. Медиктер