Қоғамдық-саяси өмірдегі дағдарыс (1987-1991 жж.)

1. 
   Басшылықтың өзгерістерді жүзеге асыру қажеттігін түсінуге қабілетсіздегі және дәрменсіздігі.
   
2. 
   Қоғамдық өмірдің, экономикалық қызметтің, азаматтардың жеке өмірінің бір орталықтан басқарылуы.
   
3. 
   Партиялық және мемлекеттік функциялардың бірігуі мен төрешілденуі.
   
4. 
   Заңдылықтың бұзылуы.
   
5. 
   Жариялылықтың болмауы.
   

• 
  Шаруашылықты жүргізудің шығындық тәсілі.
  
• 
  Ғылыми-техникалық және технологиялық прогресте артта қалушылық.
  
• 
  Бақылаусыз басқару аппараты.
  
• 
  Инфляция.
  
• 
  Товар зәрулігі.
  

Әлеуметтік саладағы оның негізгі белгілері

• 
  Халықтың тұрмыс деңгейінің нашарлауы.
  
• 
  Теңгермешілдік.
  
• 
  Әлеуметтік әділеттіліктің жиі бұзылуы.
  
• 
  Күнделікті тіршіліктің бұрмалануы.
  
• 
  Ұлтаралық қатынастардағы шиеленістер.
  
• 
  Маскүнемдік, нашақорлық, ұрлық, парақорлық, жезөкшелік және коррупция.