Тексерген: Нурмаханова Дина Ерхановна

Орындаған:Мусралиева Жанель Канатбековна

Қанның құрамына енетін кейбір тұздардың, биологиялық рөлі, Н+ тұрақты концентрациясын ұстап тұрады. Егер ерітіндіден Н+ артық пайда болса, онда ол сәттен ақ ОН-иондарымен байланысады да тепе-теңдік оңға ығысады. Егер қанның құрамында ОН- иондары артық болса, онда реакция солға қарай ығысады, осыған, сол сияқты ақуыздық заттардың аралымдық-буферлік әрекетінің әсерінен, дені сау адамның қанындағы р.Н айтарлықтай өзгерісте бола бермейді және ол 7, 4 шамасында болады, бұл қалыпты тіршілік үшін адам өміріндегі маңызды шарттың бірі. Гидролиз буферлік аралымдық ерітінділердегі процестердің негізін құрайды.

Ас қорыту процестері тек гидролиз процесінің нәтижесінде жүреді: ақуыздар, майлар, көмірсулар ыдырайды.Гидролиздің арқасында буферлік жүйелер пайда болады және организмнің ішкі ортасының тұрақтылығы (рН) сақталады.Дәрілік қоспаларда болатын жағымсыз гидролиз реакцияларының нәтижесінде препараттың құрамы мен әсер ету сипатын күрт өзгертетін жаңа химиялық қосылыстар түзілуі мүмкін, олар енді бірдей емдік әсерге ие болмайды.

Есте сақтау керек, кейде дәрілердің сыртқы түрі өзгермеуі мүмкін, атап айтқанда, ерітінділер мөлдір болып қалуы мүмкін, бірақ жаңадан пайда болған заттар улы болып шығуы мүмкін.

Әлсіз негіздер мен күшті қышқылдардың тұздары, күшті негіздер мен әлсіз қышқылдардың тұздары, ауыр және сілтілі жер металдарының қосылыстары реакцияға түсіп тұнба түзетін заттарға жатады. Морфин, атропин, папаверин, димедрол, бендазол тұздары сілтілі ортаға сезімтал.Антибиотиктердің дәрілік заттармен химиялық үйлесімсіздігі ерітінділерді бір көлемде біріктіргенде болатын реакциялар нәтижесінде пайда болады. Олардың алдын алу препараттарды бөлек енгізу арқылы жүзеге асырылады.Дәрілік препараттарды тағайындау кезінде олардың үйлесімділігі гидролиз процесіне негізделген міндетті түрде ескеріледі.