Сіз бір кезек қолыңызға қалам алып, сүйіктіңізге хат жазу туралы ойлап көрдіңіз бе? Әлде бүгінгі әлеуметтік желілер қарқын алған заманда бұлай жасау әбестік деп ойлайсыз ба? Мүмкін, расымен де, бұл туралы ойланып көрмеген шығарсыз

жүктеу 0,51 Mb.

бет	2/4
Дата	21.11.2018
өлшемі	0,51 Mb.
	#23109

1 2 3 4

Лев Толстой - Софья Бернc.

1862 жыл, 16 қыркүйек.

«Софья Андреевна, менің шыдамым шегіне жетті! Одан да бәрін айтайын: сол жанның мұңы, қайғысы, өкініші және бақыты боламын деп бекінгеніме үш апта болды. Әр түн сайын неге айтпадым немесе қалай айтар едім деп әбігерге түсемін. Бұл хатты сізге беру үшін қолыма қалам алып отырмын. Мұны беруге батылым жете ме, жетпей ме, білмеймін... Отбасыңыздың сенімсіз көзқарасы бойынша, мен сіздің әпкеңіз Лизаға ғашық екенмін. Бұл дегенің барып тұрған әділетсіздік! Сіздің повестіңіз миыма кіріп алып, шығар емес. Мен оны оқыған сайын сіздің махаббатқа деген поэтикалық тамаша талабыңызға таңғала түсемін. Сіз кімді ұнатып, кімді жақсы көрсеңіз де қызғанбаймын, қызғанған да емеспін. Менің сізге қарап қуанғаным - жас сәбиге қарап шаттанғандай.

Шындықты сүйетін адам ретінде айтыңызшы, маған тұрмысқа шыққыңыз келе ме? Өз-өзіңізден дұрыстап сұраңызшы. Жан-тәніңізбен, шын көңілден "иә" деп айта аласыз ба? Егер көңіліңізде титтей де күдік болса, "жоқ" деңіз. Әрине, маған "жоқ" деген жауап есту қиынға соғады, алайда мен оны көтере алатындай күш-жігер табамын. Бірақ мен қалайша өз сүйгеніме күйеу бола алмаймын?! Бұл - өте қорқынышты...»

жүктеу 0,51 Mb.

Достарыңызбен бөлісу:

1 2 3 4