Александр Пушкин – Наталья Гончарова

1830 жыл, наурыз айы.

«Бүгін - сізді өмірімде алғаш көргеніме жыл толды. Сізді көрген сайын өзімнің тек сізді сүю үшін ғана жаралғаныма көзім жете түседі. Сізден жырақта жүргенімде мені рахатын әлі сезініп көрмеген бақытым аңдитындай көрінеді. Ерте ме, кеш пе маған бәрін тастап сіздің аяғыңызға жығылуға тура келетін шығар. Ол күннің мәні: бір уыс топырақты қажет еткен біреу мені қалың мұңнан босатып алып қуантады. Сол кезде маған сіздің үйіңіздің ауласында серуендеуге, сізді күтіп алуға, сізбен бірге жүруге болады...»

 Наполеон Бонапарт – Жозефина Богарне

«Сені сүймеген күнім де, сені құшпаған түнім де болған емес. Жаным менің, сенен алшақтататын менмендік пен өркөкіректікті тудырмас үшін мен шай да ішпеймін. Жұмыста да, сап түзеген сарбаздар алдында да, лагерлерді тексерген кезде де, менің жүрегім Жозефине деп соғатынын сеземін. Ол мені ақылымнан алжастырып, ойымды ойран етеді.

Егер мен сенен алшақ кетер болсам, қайтадан тезірек көру үшін ұмтыла түсерім анық. Егер түн ортасында жұмыс істеу үшін ұйқымнан оянсам, онда ол саған оралудың орайын жақындатудың белгісі. Өзіңнің 23-ші және 26-жазбаңда сен маған «сіз» деп жазыпсың. Күнім-ау, бұлай жазуға қалай дәтің барды?! Қандай суық сөз!