Құрылтайшы жəне шығарушы: «Қазақ газеттерi» Жауапкершiлiгi шектеулi серiктестiгi

29

жылжып өтіп жатты. Жұмыс істемей жата беруді 

ар санап, аудан орталығындағы жүргізушілер 

дайындайтын техникумға құжат тапсырды. Ол 

жерден  жүргізуші  куəлігін  алып  шықты.  Ауы-

лына келгесін жұмысқа орналасып Га 700 деп 

аталатын алпауыт техниканың тізгініне отыр-

ды. Уақыт өте келе жұмыста көзге түсіп, алатын 

жалақысы  да  бұрынғыдан  арта  түсті.  Бақытжан 

өзге достары сияқты бүлініп киінбейтін. Алған 

ақшасын анасының қолына апарып беретін. 

Сүйіктісі  Нұргүлге  сыйлық  жасауды  да  ұмыт 

қалдырмайтын. Нұргүлмен соңғы рет əскерден 

келгеннен кейін 2 айдан соң жүздескен болатын. 

Соңғы кездескенде Нұргүлдің көңіл-күйі болма-

ды. Оның көңіліне қаяу салардай мен не істедім 

деп, Бақытжан түпсіз терең беймаза ойға беріліп, 

ұзақ отырып қалды. Осы айдың соңына қарай 

Нұргүліне барып қайтуды жоспарлады. Бұл кез 

қаһары қатты, аязы қытымыр қаңтар айының 

орта шені болатын. Айдың соңына таман үздіксіз 

қар жауды. Екі күн қатарынан жауған қар жол 

қатынасын бұзды. Бақытжанның жоспары орын-

далу орындалмауы күмəнді болды. Бақытжан 

алған бетінен қайтпай Нұргүліме қалай да бару-

ым керек деп шешті. Сөйтті де өзі айдап жүрген 

Га700-бен жолға шықты. Нұргүл тұратын ауыл 

Бесқарағайдан 26 шақырым еді. Бақытжан мұзбен 

яғни көлдің үстімен өтуді жөн көрді. Мұзбен 

өтсе жол 15 шақырымға дейін қысқаратын. Мұз 

үстінде ешбір техниканың ізі жоқ. Тəуекел деп 

Бақытжан мұздың үстіне қарай жүрді. Көлдің ор-

тасына барғанда мұз шытынап, Га700 көлге түсті 

де кетті. Кабинадан Бақытжанның өзі əзер деген-

де шықты. 

–Қарғыс атқыр, қарғыс атсын, - деп 

айқайлады. Даусы біразға дейін жаңғырып тұрды. 

Жағаға жаяу шыққанда Га700 мұзға түгел дерлік 

түсіп кетті. Тек кабинасының төбесі ғана көрініп 

тұрды. Бақытжанның еңсесі түсіп, Нұргүлдің 

үйіне қарай келе жатты. Бір кішкентай баланы 

жұмсап, Нұргүлді шақыртып алды. Бақытжанды 

көрген Нұргүлдің жанары қуаныштан жарқ ете 

түсті. 

– Жаным, келдің ғой, əйтеуір. Сағыныштан 

сарғайып кетуге шақ қалдым - деп Бақытжанды 

құшақтап ұзақ тұрды. 

– Ия, келдім, келемін ғой - деп Бақытжан да 

Нұргүлді құшағына қысты. 

– Бақытжан саған бірдеңе болды ма?! 

Көңіл-күйің жоқ қой.  Бақытжан айтсам ба, айтпа-

сам ба деп ойланып тұрып қалды. Айтса оның да 

көңілі түседі, айтпаса кейін бəрін естиді. Өзгеден 

естігенше өзімнен естісін деп айтуды жөн көрді. 

– Нұргүлжан, мəселе былай ғой. Жаңа келе 

жатып, Га700-ты көлге түсіріп алдым - деді. 

Өзінің жанындай жақсы көретін адамын 

көріп қуанып тұрған Нұргүлдің лезде жанарын 

мұң басты. Тіпті аузына сөз түспей, абдырап 

қалды. 

– Тіпті не дерімді де білмей тұрмын, маған 

босқа келдің. Менің кесірім саған тиетін болды-

ау деп қыз төмен қарады. 

– Жарығым, олай демеші, мен сені көру 

үшін бəріне де дайын екенімді өзің де білесің ғой. 

Көп болса жұмыстан босатар, бірақ мен сенен ай-

рылмаймын, - деді. Екеуі сол түні ұза-а-ақ сыр-

ласты. Өткен күндерді еске алды. Көп кешікпей 

отбасын құратын болып уағдаласты. Бақытжан 

кетерінде: 

Лала гүлім,

Маған қымбат ақтығың, адалдығың.

Сені сүймейді екен деп ойлай көрме, 

«Сүйемін» деп айтпасам саған бүгін - деген 

əдемі өлең оқып берді.

Өзі төрт-ақ жол өлең, бірақ мағынасы 40 

жолдық өлеңнен кем емес.  Мені сүйетін жан 

бар, мен бақыттымын деп Нұргүл айға қарап, 

басын Бақытжанның иығына сүйеді. Бақытжан 

кетерінде Нұргүлмен қимай қоштасты. Аулы-

на  келгесін  Есдəулет  т.б  достарымен  түсіп  кет-

кен Га700-ды үш Га700-бен тартып шығарды. 

Бірақ техника пайдасыз болатын. Енді жұмысқа 

барудың қажеті жоқ деп ойлап,  Бақытжан үйінде 

жатып алды. Бір жұма үйде жатты. Біртүрлі сана-

сын қайдағы сұм ойлар билеп алды. Елдің бетіне 

қалай қараймын, бəріне күлкі болдым-ау деп ой-

лады. Бақытжанның күндері тоқтаусыз өтіп жат-

ты. 

Бір  күні  үйіне  досы  Есдəулет  келді. 

Есікті қағып: - Бақытжан, жолығып кетші - деп 

Жанайдар БОЛАТБЕКҰЛЫ

. «Ана жүрегінің көз жасы...»

30

айғайлады. Досының даусын естіген Бақытжан 

есікті ашты. 

– О, Бақытжан, қалайсың? Не жатыс? - деді. 

– Əй халдің несін сұрайсың, менде бəрі 

біркүйше. Не шаруамен келдің - деді Бақытжан 

біртүрлі суық үнмен. 

– Сені бастық шақыртып жатыр. Келіп 

жолықсын дейді.

– Жарайды соғып шығармын. 

Есдəулет жөнімен кетіп қалды, 

Бақытжанның басына сан түрлі ойлар жапа-

тармағай мінгесе бастады. Бір ойы – жұмыстан 

шығаратын болар десе, екінші ойы – бір жолға 

кешірер деп болжам жасап жатты. Ертеңіне 

Бақытжан жұмыс орнына барды. Бір қадым 

басқан аяғы екі қадым артқа кетіп, он минуттық 

жерге жарты сағат жүрді. Бастығы Бақытжанды 

кабинетінде қарсы алды. 

– Бақытжан, қалың қалай? Көрінбей 

кеттің ғой, отыр,  - деп жылы шырай танытты. 

Бұл сөздерге Бақытжанның іші жылып қалды. 

Бастығынан бұндайды күтпеп еді. 

– Халім жаман-емес. Сіз шақыртқасын 

келдім - деді Бақытжан отырып жатып. 

– Бопты ендеше. Болған жайттың бəрін 

естідім. Енді былай етейік. Мекеме пайдасыз 

болған техниканың жарты ақшасын төлейді, 

сен өз жалақыңнан қалған бөлігін төлейсің. 

Жұмысыңда қаласың. 

– Жарайды, жұмысымда қалдырғаныңызға 

рақмет, басеке. 

– Бақытжан ұмытып барады екем. Жаңа 

техникаға тапсырыс бердік, ертең айдап келуге 

барасың, дайындал. Жарайды онда сау бол - деп 

Бақытжанды шығарып салды. Бақытжан болса 

көңілі орнына түсіп үйіне қайтты. Таңертең қалаға 

жол жүріп кетті. Араға екі күн салып, су жаңа 

техника айдап келді. Отбасы əсіресе сүйіктісі 

Нұргүл қатты қуанды. Кейбір əзілқой достары: - 

Бақытжан Нұргүлге барам деп,  жаңа техникаға 

қол жеткіздің, - деп əзілдеп жүрді. Қыста бітіп, 

көктем мезгілі де болды. Адамдардың да, жан-

жануарлардың да табиғаттың осы мезгілін аңсап 

күтетіні белгілі. Бақытжанның биылғы көктемді 

күтуі тіпті де ерекше. Себебі Нұргүлдей ақылына 

көркі сай ару қызбен отбасын құрып, шаңырақ 

көтермекші. Қыстағы оқиға Нұргүл екеуінің той-

ын біраз кешеуілдетті. Күн артынан күн, апта 

артынан апта өтіп Бақытжан мен Нұргүлдің 

көптен күткен тойлары да жақындай түсті. Олар 

тойды 18 мамыр күніне белгіледі. Тойға дейінгі 

қарбалас  басталып  та  кетті.  Тойға  тура  1  апта 

қалғанда шақыру билетіне суретке түсу ойлары-

на түсті. Басқа шаруаларды тындырып жүргенде 

шақыру билетіне суретке түсу ұмыт қалыпты. 

Ертең түсетін болып шешті. 

– Бақытжан, суретке түсуге шығамыз ба? - 

деді Нұргүл жүзіне қуаныш белгісі ұялап. 

–Нұргүлжан түскі астан кейін барып 

шығармыз, жарай ма, менің бір шаруаларым бо-

лып тұрғаны. 

– Жарайды - деп Нұргүл ренжіген сыңай 

танытып жауап берді. 

–Ренжімеші енді, жаным. Мен сенің 

бұндай түріңді көрмейінші. Қане жымишы-деп 

Бақытжан құдды кінəлі адамдай тіл қатты. 

– Жарайды онда, қане, жинал, суретке 

түсуге барайық

– Жақсы, қазір.

          Екеуі  киініп,  ауылдағы  жалғыз  фото-

граф Шəмілдің жұмыс орнына келді. Бақытжан 

Нұргүлдің белінен қапсыра құшақтап шақыру 

билетіне суретке түсті. Содан кейін Нұргүл дара 

суретке түсті. Нұргүл Бақытжанды да естелік бо-

лып қалады деп суретке түсіртті. 

– Шақыру билеті 2 күннен кейін дай-

ын болады. Егер өлең берсеңдер сол өлеңмен 

шығарамын, ал өлең жоқ болса бұрыңғы 

өлеңдердің бірімен шығарамын, - деді Шəміл.

–Оны кейін көрерміз, - деп Бақытжан қысқа 

қайырды. 

     Бақытжанның бауыры Есбол тиіп-қашып 

өлең жазатын. Мұнысын білетін Бақытжан інісін 

шақырып алды. 

– Тəте, мені шақырдыңыз ба?!

– Иə, Есбол, сенің көмегің керек. Біздердің 

яғни болашақ жеңгең Нұргүл екеуміздің тойы-

мыз келесі аптада болады. Шақыру билетіне су-

ретке түсіп келдік.  Енді соған шағын өлең керек.

– Ағатай-ай, мен ақын емеспін ғой.  Есбол 

 *«Үркер»*№6* 2014