Пәннің ОҚУ-Әдістемелік кешені «АӨК бухгалтерлік есеп ерекшеліктері»

20 
 
А-  
 
3,67 
90-94  
В+ 
3,33 
85-89 
жақсы 
В 
3,0  
80-84 
В- 
2,67  
75-79 
С+ 
2,33  
70-74  
қанағаттанарлық  
С 
2,0  
65-69  
С- 
1,67  
60-64  
Д+ 
1,33  
55-59  
Д  
1,0  
50-54  
F  
0 
  0-49 % 
қанағаттанарлықсыз 
 
10.4 Академиялық тәртіп саясаты 
 
№ 
Тәртіпті бағалау критериі 
Балл саны 
1. 
Сабаққа кешігу 
-1 
2. 
Сабақ  үстінде  ұялы  телефонды 
пайдаланғаны үшін 
-2 
3. 
Тәжірибе  (семинар)  сабақтарына 
белсенді қатысқаны үшін 
+5 
4. 
Студент 
өзіндік 
жұмысты 
уақытылы тапсырмағаны үшін 
-2 
10.5 Қашықтықтан оқыту студенттің рейтингін қою шкаласы 
№  Бақылау түрі 
Аптасына 
Жиыны 
2 
3 
4 
5 
6 
7 
8 
бірінші 
рейтингтің 
қорытындысы 
1  Дәріс 
1 
1 
1 
1 
1 
1 
1 
7 
3  СОӨЖ 
9 
9 
9 
9 
9 
9 
9 
63 
4  СӨЖ 
 
 
 
15 
 
15
 
30 
Барлығы 
 
 
 
 
 
 
 
100 
 
№  Бақылау түрі 
Аптасына 
Жиыны 
9 
10 
11 
12 
13 
14 
15 
екінші 
рейтингтің 
қорытындысы 
1  Дәріс 
1 
1 
1 
1 
1 
1 
1 
7 
2  СОӨЖ 
9 
9 
9 
9 
9 
9 
9 
63 
3  СӨЖ 
 
 
 
15 
 
15
 
30 
Барлығы 
 
 
 
 
 
 
 
100 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

21 
 
 
АЛМАТЫ ЭКОНОМИКА ЖӘНЕ СТАТИСТИКА АКАДЕМИЯСЫ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ДӘРІСТІК КЕШЕН  
 
«АӨК бухгалтерлік есеп ерекшеліктері» пәні бойынша 
 
 «Есеп және аудит» 5B050800  мамандығы 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Алматы, 2014ж. 

22 
 
1. АУЫЛ ШАРУАШЫЛЫҒЫНДА БУХГАЛТЕРЛІК ЕСЕПТІ ҰЙЫМДАСТЫРУ 
ЕРЕКШЕЛІКТЕРІ 
Дәріс мақсаты: 
Ауыл  шаруашылығы  басқа  өнеркәсіп  түрлерінен,  құрылыстан  және  халық 
шаруашылығының басқа салаларынан оны ажырататын өзіне тән ерекшеліктерін көрсету 
      Дәріс сұрақтары: 
      1. Ауыл шаруашылығы өндірісінің ерекшелігі және оның бухгалтерлік есепке әсері  
      2. Ауыл шаруашылығы ұйымдарындағы бухгалтерлік есептің мақсаты мен міндеттері  
3. Ауыл шаруашылығы өндірісіндегі шығындар және оларды жіктеу  
 
Дәріс мазмұны: 
      1. Ауыл шаруашылығы өндірісінің ерекшелігі және оның бухгалтерлік есепке әсері  
 
    Ауыл  шаруашылығындағы  ең  басты  және  еш  нәрсемен  ауыстыруға  болмайтын, 
табиғаттың өзі берген  өндіріс құралы жер болып табылады.  
     Ауыл  шаруашылығы  өндірісінің  салалық  айырмашылығынан  басқа,  сонымен  қатар 
меншіктің әртүрлі нысандары есептің ұйымдастырылуына өз әсерін тигізеді.  
  Қазақстан  Республикасының  Азаматтық  Кодексі  және  қолданылып  жүрген  заңдар 
мен  заңдылықтарға  сәйкес  ауыл  шаруашылығы  кәсіпорындарының  мынадай  ұйымдық-
құқықтық нысандары бар: 
- мемлекеттік кәсіпорындар; 
- серіктестіктер; 
- шаруа қожалықтары мен фермерлер; 
- акционерлік қоғамдар мен бірлестіктер. 
Мемлекеттік  кәсіпорындардың  қызметін  басқару  және  бақылау  құқығы  мелекеттің 
құзырында болады. 
Серіктестік  шаруашылықтарға  қатысу  әріптестердің  жазбаша  келісімдері  мен 
шарттары түрінде бекітіледі. Серіктестікті олардың құрылтайшылары құрайды. Серіктестік 
шаруашылықтардың  мүшелері:  басқару  істеріне  қатысуға;  серіктестік  қызметі  жөнінде 
мағлұматтар  алуға;  оның  құжаттарымен  танысуына;  несие  берушілермен  есеп 
айырысқаннан  кейін  қалған  пайданы  бөлісуге;  тиісті  мүлік  құнының  ақшалай  баламасын 
алуға құқығы бар.  
Шаруа қожалықтары мен фермерлер – ауыл шаруашылығында өнім өндірумен, оларды 
сатумен,  қызмет  көрсету  немесе  жұмыстарды  орындаумен  айналысатын  жанұялық  не 
болмаса бірнеше тараптардың бірлескен ұжымдық бірлестігі болып саналады. 
Ауыл  шаруашылығы  саласында  әртүрлі  меншік  нысандарының  қызмет  етуі  осы 
саладағы бухгалтерлік есепті жетілдіруді қажет етіп отыр. Сондықтан, ауыл шаруашылығы 
субъектілеріндегі  бухгалтерлік  есеп  жүйесі  басқарудың  тиімді  құралына  айналуы  үшін, 
ондағы  берілетін  ақпараттар  пайдаланушылар  үшін  сапалы,  әрі  сенімді  болуы  қажет  деп 
санаймыз. 
 
2. Ауыл шаруашылығы ұйымдарындағы бухгалтерлік есептің мақсаты мен міндеттері 
 
Сондықтан, 
жүргізілген 
зерттеулердің 
нәтижесінде 
ауыл 
шаруашылығы 
кәсіпорындарында  бухгалтерлік  есептің  негізгі  міндеттері  болып  төмендегілер  саналуы 
қажет деп есептейміз: 
- өндіріс процесінің технологиялық ерекшелігіне байланысты өндіріске жұмсалынатын 
негізгі және үстеме шығындар міндетті түрде нормалау қажет және есепті мерзімнің соңында 
нақты шығындар нормамен салыстырылып, ауытқу есебі бөлек жүргізілуі тиіс; 
- өндіріске жұмсалынған шығын мөлшері мен алынған өнім көлемін дер кезінде және 
толық есепті көрсетілуі тиіс;