Iii тарау. Ауа-тамшылы инфекциялары тұмау син.: инфлюэнца Анықтамасы

тәрізді ауруын анықтаған, ал 1911 ж. Ш.Чепин екеуі ауру суырдан қоздырғышты бөліп алған. 
Содан Bacterium tularense деп атаған. 
Сосын адамдардың да бұл аурумен ауратыны анықталды.
И.Френсистың (1921) ұсынысы бойынша ауру «туляремия» деп аталған. 
Этиологиясы. 
Туляремияның қоздырғышы
- 
Francisella tularensis - Francisella туыстығына, 
Brucellacea тұқымдастығына жатады. Ұсақ, грам «теріс» кокктар, капсула және спора түзбейді, 
құрамында соматикалық О- және капсулалық Vi- антигендері бар, ферментативті қасиеті әлсіз. 
Соматикалық антигенімен қоздырғыштың вирулентілігі және иммуногенділігі байланысты. 
Бруцелла антигенімен ұқсастығы бар. 
Қоздырғыштың 2 түрі бар: А-түрі және В-түрі. А-түрінің вируленттік қасиеті жоғары, ауру 
Солтүстік Америкада кездеседі, қояндар аурады, олардан аңшыларға жұғады. В-типі Еуропада, 
Азияда таралған, вирулентілігі төмен, кеміргіштер ауырады. 1966 ж. М.А.Айкимбаев 
қоздырғыштың үшінші орта азиялық түрін анықтаған. Қазақстанда қоздырғыштың 2 түрі 
кездеседі: В-түрі және орта азиялық түрі. 
Қарапайым қоректік орталарда өспейді. Цистенал немесе табиғи субстраттар: жұмыртқа 
сарысы, бауыр, талақ, ми қосу керек. Өсу үшін оптималді температура – 35-37°С, рН 7,0-7,2.
Қоздырғыш сыртқы ортада ұзақ уақыт сақталады. Өзен суында 4° температурада – 1 ай, 0° - 
9 ай; топырақта – 2,5-4 ай; бидай, шөпте - О° төмен температурада – 6 ай, 20-30° - 20 күн, ауру 
және өлген жануарлардың терісінде 8-12° температурада – 1 айдан жоғары. 
Жоғары температураға және дезинфекциялаушы ертінділерге (фенол, сулема, формалин, 
этил спирты) төзімсіз. 
Туляремиядан өлген малды 1 тәулік бойы дезинфекциялаушы ертіндеде ұстап, сосын өртеп 
жіберу керек. 

жүктеу 436,16 Kb.

Достарыңызбен бөлісу: