Пақыр ­–­мүсәпір,­байқұс, бейшара. Балауса

96
Ата-анам жы лап-зар лап қал ған еді.
Сор лы анам кө кі ре гін көк ке сау ып,
Қан жы лап, ме нен бір ант ал ған еді.
Ол ан ты: «Ел дің ше тін, анаң бе тін
Бір көр мей, қо зым, ер ге бар ма!» – де ді.
Ана ма сө зім – анау, өзім – мы нау,
Жас Ноян, жү гі не мін ер деп се ні.
Көр бол сақ, көр ді көр мей, Тә ңі рі оң дай ма?
Ер Ба ян не ге бат қан те рең ой ға?
Мен сор ды көр ген нен-ақ сүй ген Ба ян,
Қо сыл сақ, Ба ян ға ау ыр дерт бол май ма?
Би ік ке кет пей киік, ой да ой на са,
Ашу лы арыс тан ға мерт бол май ма?
Екеу міз Са ры ар қа дан са пар қыл сақ,
Қа тер сіз қо сы лу ымыз бе рік бол май ма?
Қа ны бір ел еді ғой қа зақ, қал мақ,
О да бір са ған ту ған жұрт бол май ма?!» –
Деп сұ лу сы быр ла ды си қыр сө зін,
Тол ты рып ме руерт тей жас қа кө зін,
«Шы да шы, кә не күй мей!» – де ген дей-ақ,
Ноян ға та қап тұ рып, жа лын жү зін.
Жас Ноян жас қа ны на тұн шық қан соң,
Ұмыт пай тұр сын қа лай өзі-өзін!
«Жа рай ды, да яр мын!» – деп ай тып сал ды,
Ой ла нып, бір ми нут та қыл май тө зім.
Сол сай да уә де ле рін бе кі ті сіп,
Еке уі ай ма лас ты ыс тық жү зін.
Сол уа қыт мез гіл екен дәл таң ал ды,
Тө зім қып ал бырт Ноян күт пей таң ды,
Жү гі ріп жан ұшы рып, жаяу ба рып,
Жыл қы дан екі жүй рік таң дап ал ды.
Азы рақ азық алып, қа ру-жа рақ,
Жүй рік ке әсем әб зел тұр ман сал ды,
Сөйт ті де Са ры ар қа мен есен де сіп,
Еке уі ес кен жел дей ке тіп қал ды.
Кет ті олар. Сәс ке бол ды, ау ыл тұр ды,
Ал ды мен Ер Ба ян ға ха бар бар ды.
Боз үй де жа тыр екен, Ба ян жал ғыз –
Ке ріл ген күн ге ер ке леп, жас жол ба рыс.
Ау ыл дың ақ са қа лы сөз ді әкел ген

жүктеу 7,01 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: