Аза дебие ті 7 ар ма н

149
Мен қыр ман ға та қау са бан ның үл кен мая сы ның 
тү бі не бар дым да, шал қам нан тү сіп жа тыр мын. Бұлт 
ара сы нан сы ға лап, күн сәу ле сі оқ та-тек те маң дай ыма 
қа да лып, кө зім ді ерік сіз жұм ды ра ды да, қай та дан кері 
сер пі ле ді. Бұл сәт те кө лең ке мен бір ге сал қын леп 
бе тім ді си пай ды. 
Жей дем нің омы рау лы ғы ашы лып кет кен. Кеу дем 
жа ла ңаш. Ая ғым ды со зып жі бе ріп, бал бы ра ған ра хат қа 
бат қан дай әсер де мін. Ас тым да ғы са бан жұп-жұм сақ.
– Ей, жі гі тім, бұл не жа тыс? – де ген қар лық қан 
дау ыс жұм ған кө зім ді аш қыз ды. Қа ра сам – бри га дир. 
Көк шо ла ғы ның ері не бір жам бас тап оты рып ма ған 
шұқ шия қа лып ты.
– Е-ей, мы нау су рет ші Ер тай ма? – де ді ме ні ен ді 
та ны ған дай. Жү зін де та ңыр қау бар. «Мәс са ған, мен 
су рет ші атан ған мын ба?».
– Е-ей, не ғып жа тыр сың? Бір же рің ау ыра ма? – де ді 
ол кө те рі ліп отыр ған ма ған бір түр лі ет-жү ре гі ел жі-
ре ген адам дай.
Не де рім ді біл ме дім. Ау зы ма түс ке ні:
– Ішім, – де дім ты жы ры нып.
– Ой, қыз талақ, ау ыр ған адам өс тіп жа та ма екен?
– Күн ге қыз ды ры нып.
– Кә не, тұр, – де ді бри га дир. – Кә не, ме нің күр ке ме 
жүр. Сон да көр пе-жас тық бар, ора нып жат.
Амал жоқ. Сау ба сы ма са қи на ті ле ген – өзім. Сөл-
бі реп бри га дир дің ал ды на түс тім.
Ақыл­сыз­адам­ай­қайлай
ке­ле­ді,­
Жан­жа­ғын­жай­пай­
ке­ле­ді.
Ақыл­ды­адам­жай­жай­
ке­ле­ді,
Жан­жа­ғын­бай­қай­
ке­ле­ді.
Сөздің­көркі­–­мақал
Тай­га
­–­қыл­қан­жа­пы­
рақ­ты,­ну­қа­ра­ғай­лы­
ор­ман.

жүктеу 7,01 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: