246
Open access:
http://www.aesa.kz:8080/conference_proceedings/2017/
Меншік қатынастарын мемлекеттік басқарудың аймақтық жүйесінің тиімділігін
арттыру аймақ экономикасын кешенді дамыту тетіктерін әзірлеумен тығыз байланысты
және мынадай міндеттердің шешілуін талап етеді:
- аймақ экономикасын басқару жүйесін түрлендіру тұжырымдамасын әзірлеу, оның
құрамындағыменшік қатынастарын мемлекеттік реттеу блогын жетілдіру стратегиясын
қайта өңдеу;
- егер оның ақырында экономикалық тиімділік пен әлеуметтік әділеттілік
пайымдаулары тұрған болса, меншікті жеке меншіктен мемлекеттік меншікке
қайтарудыңқұқықтық негізін құру;
- қызмет салаларын нақты бөлу, міндеттердегі келіспеушіліктерді және тиісті
аймақтық
басқару
органдарының
функцияларының
қайталануын
жою,ұйымдастырушылық басқару құрылымдарын құруға функционалдық көзқарастың
рөлін күшейту;
- мемлекеттің басқарушылық ықпалының аралығын (интервалын) ең алдымен
табиғи монополиялар «аймақтарында» кеңейту,аймақ шаруашылығын дамытудыбасқару
деңгейін арттыру;
- ҚР субъектілерінің мемлекеттік меншігін басқарудың бірыңғай органын құру,
оның бөлімшелерін функционалдық белгісі бойынша құру.
Аймақтық деңгейде басқару проблемаларының бірі аймақтық ұдайы өндірістік
процестерді, әсіресе тарату және айырбастау фазаларында басқарудың нақты жүйесінің
болмауы болып табылады. Сондықтан, дамудың қазіргі кезеңінде аймақ экономикасын
басқару саласының басты міндеті басқарудың қолданыстағы жекелеген элементтерін
тұтас жүйеге біріктіру болып табылады. Аймақ экономикасын басқарудың жаңа жүйесін
қалыптастыру, біріншіден, аймақтық экономикалық жүйе күрделі құрылымға (салалық,
корпоративтік, кластерлік) ие, екіншіден, бұл жүйенің құрамдас элементтерін басқару
үшін басқарудың ерекше тетіктерін әзірлеу талап етіледі, үшіншіден, тетіктер өзара
қарама-қайшы болмауы тиіс деген түсініктерге сүйенілуі керек [3].
Қорытындылай отырып, біздің көзқарасымыз бойынша аймақ экономикасын
басқарудың жаңа тиімді жүйесін құру үшін қажет мына өлшемдерді атапөткім келеді:
- аймақ экономикасын басқару мәселелерін шешуде әлі жетілдірілмеген
жолдарды қолға алып дамыту, өз кезегінде мемлекет басқарудың ғылыми тұрғыдан жаңа
әдістері мен түрлерін енгізу;
- демократиялық, қажет етілетін нәтижелерге қол жеткізуге бағыттылық;
- жеткілікті ықпал ету күшін иелену;
- тиімділік және реттелетін процестердің тиімділігінің төмендеуіне жол бермеу;
- әлеуметтік-психологиялық ынталандыру жүйелерін пайдалану;
- түсіну үшін жеткілікті түрде қарапайымдылығы;
- практикалық тәжірибеге негізделуі;
- бейімділігі;
- ұзақ мерзімді мүдделерді есепке алу;
- инновациялық дамуды ынталандыру.
Қолданылған дереккөздер тізімі
1.
ҚР
Ұлттық
экономика
министрлігінің
ресми
интернет-ресурсы
http://economy.gov.kz
.
2. Королевская В.И., Хохлов С.Н. Управление региональной экономикой в
условиях рынка: Оқу құралы. – М., 2005
3. Ларина Н.И., Кисельников А.А. Региональная политика в странах рыночной
экономики: Оқу құралы – М., 2013.
4. Мамыров Н.К., Ихданов Ж. Государственное регулирование экономики в
условиях Казахстана (теория, опыт, проблемы): оқуқұралы - Алматы, 2014.
5.Смағұлова Г.С. Аймақтық экономиканы басқару мәселелері: Оқу құралы –
Алматы.,2005.
247
Open access:
http://www.aesa.kz:8080/conference_proceedings/2017/
Понятие и основные принципы функционального анализа в органах
государственного управления
Егембердиева Д.О.
Академия государственного управления при Президенте Республики Казахстан
E-mail:
smaganbetova@mail.ru
Существуют различные трактовки по определению понятия «функциональный
анализ», но при этом мнение авторов сходится в одном, что функциональный анализ – это
один из методов, который позволяет: оценить исполнение задач и функций; чтобы четко
регламентировать деятельность государственных служащих; оценить эффективность их
использования ресурсов; сравнить эффективность деятельности различных подразделений
государственного органа.
Качество деятельности государственного управления может иметь решающее
влияние на социально-экономическое состояние государства. Для того чтобы сделать
государственное управление эффективным, стимулировать его вклад в социально-
экономическое развитие государства, необходимо рационально применять инструмент
управления, который был апробирован в деловой практике, с учетом передового опыта
развитых стран.
Функциональный анализ – это инструмент исследования деятельности органов
власти. Функциональный анализ органов государственной власти осуществляется на
основе соответствующего функционального обследования аппаратов этих органов всех
уровней.
Объективная необходимость проведения функционального анализа требует четкой
классификации функций. В наше время проводятся широкие теоретические исследования
в направления разработки научной классификациифункций менеджмента относительно
организации, которая функционирует в условиях рыночной экономики. В результате в
отечественной и зарубежной литературе предлагается значительное количество
классификаций функций управления, которые очень часто противоречат одна одной. Это
можно объяснить тем, что в условиях постоянных изменений внешней среды трудно
выделить универсальный классификационный признак, на основе которого
сгруппированные функции, которые наиболее полно и всесторонне охарактеризовали бы
управленческую деятельность [2].
Целью функционального анализа деятельности государственного управления
является оказание помощи правительству в переходе к такому положению, когда органы
государственного управления смогут наиболее эффективно, коллективно и индивидуально
выполнять все необходимые и только необходимые функции.
Функциональный анализ начинается с признания того, что органы
государственного управления существуют для воплощения политических решений в
интересах общества. Только выполнение этих функций является основанием для
существования органов государственного управления – их деятельности, их структур, их
ресурсов.
Функциональный анализ направлен на решение системных и институциональных
задач, на создание условий для модернизации административного управления. Это
управление должно быть эффективным и долгосрочным – даже если на первоначальном
этапе экономия финансовых средств окажется меньшей, чем она оказалась бы в
результате прямых сокращений расходов.
Таким образом, любой процесс в рамках функционального анализа всегда
обеспечивает, прежде всего, системную модернизацию, дополнительным результатом
которой является сокращение расходов. Системная модернизация – это предварительное
