Қазақстан Республикасы Білім және
ғылым министрлігі
Ы. Алтынсарин атындағы Ұлттық білім академиясы
Министерство образования и науки Республики Казахстан
Национальная академия образования им. И. Алтынсарина
Білім беру ұйымдарындағы психологиялық-педагогикалық
консилиум ережесі
Положение о психолого-педагогическом консилиуме в
организациях образования
Астана
2016
2
Ы. Алтынсарин атындағы Ұлттық білім академиясы Ғылыми кеңесімен
баспаға ұсынылды (2016 жылғы 18 қарашадағы №10 хаттама).
Рекомендовано к изданию решением ученого совета Национальной академии
образования им. И.Алтынсарина (протокол №10 от 18 ноября 2016 г.).
Білім
беру
ұйымдарындағы
психологиялық-педагогикалық
консилиум ережесі. Әдістемелік ұсынымдар. – Астана: Ы. Алтынсарин
атындағы Ұлттық білім академиясы, 2016. – 38 б.
Положение о психолого-педагогическом консилиуме в организациях
образования. Методические рекомендации. – Астана: НАО имени
И.Алтынсарина, 2016. – 34 с.
Ұсынылып отырған психологиялық-педагогикалық консилиум ережесінің
жобасы білім беру ұйымындағы ерекше білім беруге қажеттілігі бар балаларды
дамыту мен оқытудағы мәселелерді шешу үшін психологиялық-педагогикалық
қолдау қызметінің мамандары мен білім беру процесінің қатысушыларының
өзара әрекеттесуін реттеуде көмек болады.
Бұл әзірлеме облыстық (қалалық, аудандық) әдістемелік кабинеттерінің
басшылары мен әдіскерлеріне, білім беру ұйымының басшыларына, педагогтері
мен мамандарына арналған.
Предлагаемый
проект
Положения
психолого-педагогического
консилиума поможет в координации взаимодействия специалистов службы
психолого-педагогического сопровождения и участников образовательного
процесса для решения проблем развития и обучения детей с особыми
образовательными потребностями в организации образования.
Данный документ адресован руководителям и методистам областных
(городских, районных) методических кабинетов, руководителям, педагогам и
специалистам организаций образования.
© Ы. Алтынсарин атындағы
Ұлттық білім академиясы, 2016
© Национальная академия
образования им. И. Алтынсарина, 2016
3
Кіріспе
Ұлттық білім жүйесі кез келген мемлекетті әлеуметтік-экономикалық
дамытудың негізгі құралдарының бірі болып табылады. Әрбір мемлекеттің
және оның азаматтарының өсіп өркендеуі тікелей білім беру жүйесінің
тиімділігіне тәуелді.
Қазіргі таңда көптеген білім беру ұйымдары қағидаларын ұстанатын
дәстүрлі білім беру жүйесі негізінен біріздендірілген оқу-тәрбиелік мақсаттарға
жетуге және сәйкес бағдарламаларды жүзеге асыруға шоғырланған. Яғни, бұл
әрекет
«қалыпты»
білім
алушылардың
«қалыпты»
қажеттіліктерін
қанағаттандыруға бағыттылған.
Қазақстан Республикасының білім беруді дамытудың 2011-2020
жылдарға арналған бағдарламасының стратегиялық мақсаты білім беру
процесіне барлық қатысушылардың үздік білім беру ресурстары мен
технологияларға тең қолжетімділікті қамтамасыз ету болып табылады. Бұл
барлық білім алушылардың дене, психикалық, зияткерлік, мәдени-этникалық,
тілдік және басқа да ерекшеліктерінің жағдайына қарамастан нәтижелі
әлеуметтенуін қамтамасыз етуді білдіреді. Берілген міндет балаларды кез
келген кемсітушілікті жоятын және кедергісіз оқыту мен тәрбиелеуді
қамтамасыз ететін инклюзивті білім берудің негізі болып табылады.
Қазақстан Республикасының «Білім туралы» 2007 жылғы 27 шілдедегі №
319-III Заңының 1-бабы, 21-4 тармақшасында инклюзивті білім беру – ерекше
білім беру қажеттіліктері мен жеке-дара мүмкіндіктерін ескере отырып, барлық
білім алушылардың білім алуына тең қолжетімділікті қамтамасыз ететін
процесс деп көрсетілген [1].
Инклюзивті білім беруді дамыту жағдайындағы әлеуметтік және
психологиялық-педагогикалық қолдау өзекті мәселелердің бірі болып
табылады. Ол бірқатар сұрақтармен, оның ішінде білім алушының әлеуметтік
сипаттағы немесе психофизикалық жағдайының ерекшеліктерімен шартталған
болуы мүмкін.
Әлеуметтік факторлардан туындаған білім беру қажеттіліктері тілдік
сипаттағы оқыту қиындықтарымен (мигрант отбасының балалары, қазақ немесе
орыс тілін меңгермеген оралман отбасылардың балалары), сабаққа қатысуымен
(шалғай аудандар, ауылдарда тұратын халық), отбасының материалдық
жағдайымен (табысы төмен отбасылар) және т.с.с. байланысты болуы мүмкін.
Алайда,
педагогтар
арасындағы
жоғары
алаңдаушылықты
психофизикалық дамудағы кемшіліктерден болған ерекше білім беруге
қажеттілігі бар білім алушылар тудырады. Олар келесі сұрақтарды уақытында
шешуді талап етеді:
дамудағы бұзылыстарды анықтау;
психологиялық-педагогикалық көмекті ұйымдастыру;
тәрбиелеу мен оқытудың арнайы жеке түзету бағдарламаларын
әзірлеу және іске асыру;
