1968
* * *
Қай жерде отырса да қарлығашың,
сен оның жүрегінде, жанындасың.
Сәбидей сенің әппақ көңіліңе
күдіктің күңгірт бұлты шалынбасын.
Қай жерде отырса да қарлығашың,
ұқ, жаным, оның жатқа табынбасын.
Біл, жаным, оның албырт жүрегінің
жалынып, өзгелерге жағынбасын...
Өмірде, қарап тұрсам, бағың да сын,
тек жаның жалынынан арылмасын!
Көзіңнен ой оқыған сонау күні
арнаған өзін саған қарлығашың.
1959
АНАМА
Кеудеңде мені тербеттің,
жас шыбық енді көктеді.
Мінеки мен де ер жеттім,
еңбегің бекер кетпеді.
өмірде мынау ең жақын,
аяулым сенсің, анашым!
Болмаса мейлі зор даңқың,
мен үшін бірақ данасың.
Мейірім төккен нұр жүзің
тұрғандай сезем жанымда.
“Адал бол, - деуші ең, - жұлдызым”,
сақталды сөзің жадымда.
“Игі еңбек түбі осы-ау” дер
көргендер жеміс ағашын.
Қартаймай, мәңгі жасай бер
мәңгілік Күндей, анашым!
1957
АҚЖАЙЫҚ
Қыстағы байсалдылық былай қалып,
Жайықтың суы жатыр ылайланып.
Бұлқынған сағынышпен жүректердей,
соғады жарға толқын шыр айналып.
Толқынын Ақжайықтың тамашалап,
қиялдар жетелейді қарасам-ақ.
Кейде үнсіз, кейде долы – ерке мінез,
өзіңе осы кейпің жарасады-ақ!
Жайығым – ата қоныс, игі мекен,
ақ бурыл толқындарың жүйрік екен.
Құшасың құмарлана жағалауды,
өзіңді о да бір кез сүйді ме екен…
Кей сәтте байсалдысың, ақылдысың,
кей сәтте сескендірер батыл күшің.
Қаншама ұмтылсаң да кең далаға,
аса алмай жаға-жардан жатырмысың?!
1957
* * *
Тебіреніп жүрегіңнен жыр арнадың,
көп мезгіл жылылығын ұға алмадым.
Мен саған үміт артар сөз бермедім,
сонда да ынтық болдың, өзгермедің.
Мен болып жүректегі жыр, арманың,
бейнемді көңіліңнен шығармадың.
Жанымның өзге болды ұнатқаны,
өмірлік жүрегімде ол тұрақтады.
Көз тартар болмаса да ол дана жігіт,
сол ғана бақытым деп жанады үміт.
Сан қилы тағдыр жолын сезбеген ем:
мен жүрмін ой-қиялым өзгеменен.
Сен жүрсің ынтық болып күлкіме бір,
не деген ғажап еді шіркін өмір!..
1958
* * *
Сыбырлай сүйіп самал жел,
толқытты жанды несіне?
Жұпарын шашып көгал бел
шақырды кімді төсіне?
Өзенге әсем өң беріп,
жас қайың жайнап өсуде.
Жағада қайық тербеліп,
күтеді кімді есуге?
Мүлгиді неге жас тал да,
күткендей ынтық сырларды?
Алтын ай қалқып аспанда,
айналам неге нұрланды?
Құшағын кімге тұр ашып,
айлы түн мұнша сағынып?
Самалға жас қыз сыр ашып,
аңсады кімді жабығып?
Арманға толы жас жаны
тіледі кімді елжіреп?
Ұқпайды неге басқаны
өзімшіл асау өр жүрек?!
1960
ДИАЛОГ
- Сенсіз қалай күнелтем –
үйленейік, жүр, еркем!
- Мен сүймесем, не етеміз?
- Әлі-ақ сүйіп кетеміз,
үйренісіп күні ертең.
Сүймей, күймей, зар қылмай,
өмір құру – бір қайғы:
сыйласудан
тағдырдай
шын махаббат тумайды.
1962
КЕЙБІР ЖЕҢГЕЙЛЕР
Өз сүйгенін әркім қымбат санайды,
кей жеңгейлер "меңгеріп" ап ағайды,
"Жалғыз соның бабын тапсам жарар", - деп
өзгелерге тайтұң-тайтұң қарайды.
Отырған соң ағай үлкен орында
жел үргендей көңілі өсер оның да.
"Үй жұмысы – міндеті, - дер, - кемпірдің",
қайтер еді ертең сол қарт жоғында?
Оған - барқыт, шыт тиіпті әжейге
жолдасының анасы оған өгей ме…
Қарт киініп шалқып жүрсе, өзгелер:
"Келіні бір тәуір жан-ау", -демей ме?!
1956
ӘКЕ ТУРАЛЫ ОЙ
1
Бесікте жаттым уілдеп, сол бір
сұрапыл соғыс күндерде,
қан кешіп біздің әкелер сонау
батыста жырақ жүргенде.
“Жан папа” деген бір ауыз сөзді айта алмай
қалғандар көп қой, бір мен бе?..
Жиырмада, қыздар, жайқалған гүлдей
көз тартып бейне жанасың,
сол жиырма жаста құшақтап мені
қалыпты жалғыз анашым.
Тұңғышым деген мына мен шіркін
кенжесі де боп қалыппын,
жаза алмай жүрек жарасын.
Үмітпен әр кез алданушы едім
Келер деп менің папам да
(балалық жүрек сезбеді оның
кеткенін мәңгі сапарға).
Өсірді мені сол ана гүлдей мәпелеп,
ержеттім, тұрдым қатарда.
Бақытты балғын сәбилер бүгін
жетелеп жүрсе әкесін,
қызыға қарап, күрсіне қарап,
жанынан үнсіз өтесің.
Еркелік көрмей, мейірім нұрын
аңсаған көңіл мың толқып,
елжіреп кетеді екенсің...
2
Оралмай кетті әкелер біздің
сонау бір ұзақ сапардан,
бейуақыт сөнді албырт жүрек пен
алаулап тұрған от арман.
Әкенің жүзін көңілге түймей,
бесікте ғана қалыппыз,
жаутаңдап ұзақ есікке қарап
өткен күндерге қанықпыз.
Жұмыстан апам келетін дәйім
жанарына нұр тұндырып,
сәби жаныма дақ салмау үшін
әдейі екен-ау бұл қылық.
“Жеңіспен папаң оралар ертең”,-
дейтін ол бізді қуантып,
үмітсіз,үнсіз жүруден, достар,
күту деген мың артық.
Жеттік-ау бір күн жеңіске біз де,
тойлады бүкіл халқымыз,
жеңістің күйі – ерліктің күйі
даланы кернеп шалқыды.
Алаулап тулар, алқызыл тулар,
жарқылдап жеңіс жұлдызы,
жан әкем бірақ оралмай кетті,
көре алмай кетті ұл-қызын.
Біз жүрміз бүгін шым-шытыр жолын
қуалап үлкен өмірдің,
аялы сол бір алақанды аңсап,
солады кейде көңіл-гүл.
Алаңдардағы алаулы туды
көрген сәттерде тоқталам:
әкемнің, сірә, мен үшін төккен
қаны емес пе екен деп қалам.
1957
САҒЫНДЫМ
Жырымды алғаш тыңдаған
Достарыңызбен бөлісу: | 
