«...Есепті сөз - ер сөзінің асылы

«...Есепті сөз - ер сөзінің асылы,

Ол адамды мағыналы сөйлеуге, сыр сақтай білуге шақырады:

«Ақылды ма кеп сөйлеген күбіне,

Талай бастың тіл жетті ғой түбіне.

Оқ жарасы жазылады, бірақ та

Тіл жарасы жазылмайды: түбі не», - деп тебіренеді ұлы ойшыл.

Шын сөз бал секілді, жанға жайлы, дертке шипа болып келеді деп, ұлы ойшыл адамды әділдікке, шындыққа, ұстамдыққа шақырады.

Орта ғасырдағы аскеттік өмір салтына сәйкес, ойшыл адамдардың қарым-қатынасындағы жомарттық пен сараңдық мәселесіне де тоқтап, оларға талдау жасайды.

«Жомарт ер білім жолын жете білер,

Мал беріп, атақ алып өте білер.

Жарылқап кем-кетікті білімменен,

Жақсы атпен дүниеден кете білер», - деп тебіренеді ұлы ойшыл А.Жүйнекидің ойынша, «сараң - малдың құлы», ол емдегенмен азылмайтын ауру, оның тубі - менмендік, өркөкіректік тәқаппарлық, ол - нағыз адамның табиғатына сай келмейтін, мүлдем жат нәрселер. Қорыта келе, ойшыл адам өмірге жамандық емес, жақсылық, игілікті істер жасау ушін келеді деген түйін жасайды:

«...Іспен тәуір жұрттың көнілін анықтап,

Өз бойыңды парықсыздан аулақ сап.

Әуелі істер жұмыс иінін ойлап ал,

Керек пе, әлде жоқ па екен деп анықтап», - деген ғибрат сөздерді айтады.