Отчет Надежда қаз indd

  ІІО-ның  тұрмыстық  зорлық-зомбы-

лықтан  қиын  ахуалдарға  тап  болған  отбасылық-

тұрмыстық  қатынастар  құрбандарын  көмек  көр-

сететін  ұйымдарға  немесе  денсаулық  сақтау 

ұйымдарына  жіберу  жөніндегі  құзыретін  көздейді. 

Азаматтарды  әлеуметтік  икемсіздік  пен  әлеуметтік 

депривацияға  (үрей,  алаңдаушылық)  әкеп  соқ-

тыратын  қатыгездіктер  тек  отбасылық-тұрмыстық 

қатынастар  саласында  ғана  болмаса  да,  мұндай 

құзыреттер салыстырылып отырған заңдарда жоқ. 

Біз ІІО мұндай әрекеттерді тек жәбірленушілердің 

өздерінің  өтініштерімен  ғана  жүзеге  асыра  алады 

дегенмен  келіспейміз.  Біріншіден,  тұрмыстық 

зорлық-зомбылық  құрбандары  мемлекеттің  оларға 

арнайы  кепілдендірілген  және  қосымша  арнайы 

әлеуметтік  қызметтер  көрсетуі  керек  екенін  білмеуі 

мүмкін. Екіншіден, мамандандырылған ұйымдар мен 

медициналық  мекемелерден  көмек  алу  қажеттілігі 

бірден  туындамауы  мүмкін,  сонда  тұрмыстық 

зорлық-зомбылық  құрбанының  қайталап  өтініш 

жасауына  тура  келеді.  Үшіншіден,  көмек  көрсететін 

ұйымдарға  және  денсаулық  сақтау  ұйымдарына 

бару  ІІО  жолдамасы  болған  күнде  де  азаматтардың 

міндеті емес, құқығы болып қалуы керек.