Күдеринова Құралай Бимолдақызы Қазақ жазуының тарихы мен теориясы

1929 жылы емледе тек кірме сөздердің жазылуында ала-
құлалық бар, ал төл сөздердің емлесі мінсіз деген пікірлердің
дұрыс еместігін осы мысалдардан да көруге болады дейді ғалым.
Емле ережесінің аз болуы емленің жақсылығын емес, кемшілігін
көрсетеді. Ал кірме сөздердің емлесі туралы қазақша жазушылар
“шет тілдерден кіретін сөздердің емлесі қазақ тілінің фонети-касы
мен морфологиясының осы күнгі заңдарынша болу керек деп, бір
әуре болады. Аса бір керек жерлерде ғана болмаса, жаңа сөздердің
түбірін бұзбай жазу керек” деп екі әуре болады дейді.
Сондай-ақ
гөрі/кері
шылауының
гөрі
вариантын кодифи-
кациялау керек. Өйткені ол үнемі шығыс жалғауынан кейін
қолданылады деді ғалым.
1935 жылы 
барма,
келгесн,
барғансн
деп бірге жазуды ұсынады
да, енді бір мақаласында қосымша 
ма,
ме-
ні бірге, шылау 
ма,
ме
– ні бөлек жазуды ескертеді.
Сондай-ақ
да,
де
– нің қосымша болғанда сөз түбірімен
бірге, шылау болғанда бөлек жазылатынын айырады.
Ал
мен,
бен
сөздерін шылау, қосымша екенін айыру
қиындығынан бөлек жазуды жөн деп табады.
Қос сөздер дефиспен тек 
аппақ,
көкпеңбек
сөздерін бірге, ал
қолма-қол
сияқты қосар сөздердің алдыңғы екі сыңарын бірге
жазуды ұсынады.
Сөйтіп, бүгінгі емле кодификациясының түпнегізі
Қ.Жұбанов тұжырымдамаларынан шығады.
Әліпби мен емлені өзгертуге байланысты екінші ұсынысты

жүктеу 1,76 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: