Табиғи мал азықтық жерлерде тәжірибелерді жүргізу әдістемесінің ерекшеліктері

Табиғи мал азықтық жерлер (жайылымдар мен шабындықтар) Қазақстан Республикасында үлкен аудандарды (155 млн.га аса) алып жатыр, олар жайылымдық мал азығының маңызды бөлігін, және қыстау кезеңінде пайдаланылатын пішеннің бір бөлігін береді. Бірақ бұл жерлердің көбінің өнімділігі өте аз, сондықтан малдар азықтардың жетімсіздігін жайылымдық кезеңде де сезінеді.

Қалыптасқан жағдай бұл мал азықтық жерлердің өнімділігін көтеруге арналған тәсілдер жасау бойынша зерттеулер өткізу керектігін көрсетеді.

Шабындықтар мен жайылымдарда ғылыми-зерттеу жұмыстары келесідей негізгі бағыттары бойынша жүргізіледі:

1. Мал азықтық жерлердің жағдайын бағалау (түгендеу), ол өсімдік құрамын (фитоценозды) талдауды қарастырады, өнімділік, өсімдіктердің ауысуы (мерзімдік және белгілі-бір уақыт кезеңінде, яғни сукцессиялық үдерістер). Шөптердің негізгі түрлерінің шаруашылық-биологиялық сипаттамасы.

2. Мал азықтық жерлерді жіктеу.

3. Шабындықтар мен жайылымдарды жақсарту тәсілдерін жасау.

4. Табиғи мал азықтық жерлерді рационалды пайдалану тәсілдерін жасау және т.б. бірқатар сұрақтар.

Жоғарыда айтылғандай барлығы біріншіден ғылыми зерттеулердің жан-жақтылығын көрсетеді, екіншіден, егістік дақылдармен жүргізілетін тәжірибелермен айтарлықтай айырмашылықтар бар екендігін, өйткені зерттеу обьектісі болып, Республиканың әртүрлі топырақ-климат аймақтарының түрлі фитоценоз құрамы бар, ауылшаруашылық жерлердің толық бір категориялары (жайылымдар мен шабындықтар), және бұл жерлерде өсетін өсімдіктердің жүйеленуі мен жіктелуі табылады. Бұл жерлерді тиімді қолданудың тәсілдерін зерттеуге тәжірибелерге малдарды қосуды қарастырады, және шабындықтар мен жайылымдардың шөпоттарының өміршеңдігін, өнімділігін көтерудің тәсілдерін жасау болады.

Осыған байланысты В.Р.Вильямс атындағы мал азығын БҒЗИ ғалымдары Н.С.Конюшков, И.П.Минина (1959) және т.б. шабындықтар мен жайылымдарда тәжірибелерді өткізу әдістемесі жасалды, оның кейбір сұрақтары төменде келтірілген.

Айта кету керек, жоғарыда айтылған әрбір бағыттар немесе мәселелер бойынша зерттеулер жүргізгенде, жұмысты таңдалған жер учаскесіндегі фитоценоз құрамын зерттеу мен шөпотын жіктеуден бастау керек.

Табиғи шабындықтарда тәжірибе учаскесін бір өсімдіктер тобының маңайында таңдау керек, оны талдау үшін алдын-ала геоботаникалық сипаттама жасалады. Учаскеде өсіп жатқан, өсімдіктердің толық тізімі жасалады, олардың саны мен жалпы үлесі анықталады, біріншіден топтың ішінде бұршақ, астық, әртүрлі шөптер, қияқолең тұқымдастары, содан кейін әр топтың ішінде басым түрлерге ерекше назар аударып, түр құрамын сипаттау жасалады. Өсімдік құрамын сипаттау жыл сайын немесе бірінші шабыс алдында жасалады, сонымен бірге тәжірибе варианттары бойынша фитоценоз құрамының өзгеруін белгілейді.

Табиғи мал азықтық жерлерде күту тәсілдері бар тәжірибелерді қойғанда, әртүрлі агрошаралар әсерінен жүріп жатқан өзгерістерді түсіндіру үшін, шөпотының бастапқы жағдайын білген дұрыс, мысалы су, ауа және қоректену режимдерін бақылауға арналған үстіртін жақсартуда (топырақты өңдеу, ылғал жинау, тыңайтқыштар еңгізу, шөптер себу және т.б.).

Шөпотындағы түрлердің сандық арақатынасы, оның ішінде басым түрлерінде де, осы немесе басқа жылдардағы метеорологиялық жағдайларға байланысты, сондықтан бастапқы жағдайын бағалағанда ерекше назар тәжірибе учаскесіндегі өсімдік және топырақ жамылғысына аудару керек.

Тәжірибені салу жылы жер телімі мөлдектерге бөлінеді, оларда өнімділік, ботаникалық құрамы есепке алынады, ал тәжірибені қою тек алғашқы жағдайы есептелгеннен кейін бірінші шабыстан соң, тәжірибенің мақсаттарына қарай және аймақтың топырақ-климат жағдайларына байланысты, күзде немесе келесі жылдың көктемінде жүргізіледі.

Мөлдектің ең аз мөлшері 100 м² ұсынылады, кейбір жағдайларда тәжірибені біркелкі ауданда орналастыру мақсатымен есептелетін мөлдек ауданын 50 дейін және кейде 25-10 м² дейін төрт-алты қайталымда орналастыруға болады.

Топырақты ірі габаритті машиналар мен құралдар қолданып өңдеу тәсілдерін зерттеу тәжірибелерінде, тәжірибе мөлдегінің ауданы 400-500-1000м² дейін артады, сонда екі қайталыммен шектелуге болады, бірақ әрбір мөлдекте ауданы 25-50 м² 2-3 есеп алаңы болу керек, олар тәжірибе өткізудің кезеңінде тұрақты болады.