«Қазақстанның Қазіргі заман тарихы»

1. 
   Мәскеуде КОКП-ның 20 съезі қай жылы өтті?
   
2. 
   Брежнев қай жылдары, қандай отбасында дүниеге келген?
   
3. 
   1957 – 1973 жылдары жұмысшылардың арасында қазақтардың үлес саны неше пайызға дейін азайып кетті?
   

1. 
   Экономикалық реформалардың мәні.
   
2. 
   1965ж. КОКП ОК-нің наурыз және қыркүйек пленумдары.
   
3. 
   Қазақстан өнеркәсібіндегі жаңа салалар, ауылшаруашылығының дағдарысты жағдайы.
   
4. 
   Тілдік мәселелер.
   
5. 
   1965ж. шаруашылық реформалары.
   

1960-шы жылдары халық шаруашылығын әміршіл-әкімшілдік, бюрократтық жолмен басшылық жасаудың тиімсіз екендігі сезіліп, елдің сол кездегі басшылығы оны қайта қарауға талпыныс жасады.

Ғылыми-техникалық прогресс-қоғамның әлеуметтік экономикалық дамуының аса маңызды факторы. 60-жылдары ғылыми-техникалық прогресстің табыстары кең көлемде еңгізілді: электрлендіру және химияландыру, кәсіпорындарды бір жолға қуаты күшті жоғары өнімді жабдықтармен жарақтандыру, учаскелерді, цехтарды, кәсіпорындарды және т.б. механикаландыру және автоматтандыру есебінен өндіріс интенсивтендірілді.

Кен шығару өнеркәсібінде көмір өндірудің негізгі процесстері: қазу, құлату және тазалау забойларына жеткізу, жер астында тасымалдау және темір жол вогондарына тиеу және т.б. механикаландырылды. Республиканың жетекші кен өндіру кәсіпорындарының қазіргі заманғы еңбек құралдарымен жарақтануы, онда қолданылатын технология жөнінен олар дүние жүзінің таңдаулы кәсіпорындары дәрежесінде, ал тіпті жабдықтардың кейбір түрі түрлерінен олардың алдында болды. Жер астына кен өндірудің озық жүйесі, жоғары өнімді жабдықтар, шапшаң бұрғылау барған сайын кеңінен еңгізіле берді, тиеу-тасымалдау процесстері механикаландырылды. Металлургия кәсіпорындарында технологиялық процесстерді шапшаңдатушы фактор ретінде оттегі үлкен көлнмде қолданылды.

1. 
   Экономикалық реформалардың мәні неде болды?
   
2. 
   1965ж. КОКП ОК-нің наурыз және қыркүйек пленумдары қандай мәселелерді қозғады?
   
3. 
   Қазақстан өнеркәсібіндегі жаңа салалар, ауылшаруашылығының дағдарысты жағдайы қалай көрінді?
   

1. 
   Қоғамдық саяси жағдай. Өнеркәсібі.
   
2. 
   Қазақстан – КСРО-ң ірі өнеркәсіп аймағы.
   
3. 
   Отын энергетикалық кешенің дамуы.
   
4. 
   Машина жасау өндірісінің дамуы.
   

Осының салдарынан 70-жылдардың басында экономикалық реформаның қоғамдық өндірістің тиімділігін арттыруға бағытталған бастапқы идеялары бұрмаланды.

Реформаның негізгі мақсаты — кәсіпорындардың шаруашмлық дербестігін жоспарлы кеңейту — тек көрсеткіштерді кемітуге және коллективтердің көтермелеу қорларын қалыптастыру тәртібін өзгертуге әкеп сайды. Көптеген кәсіпорындар пайда табудың қызығына беріліп, неғұрлым оңай жолға — өз өнімдерінің бағасын қолдан жоғарылату жолына түсті. Бағаның өсуі есебінен алынған пайда жалақыны көбейтуге мүмкіндік берді, оның өсуі еңбек өнімділігінің өсуін басып озды, мұның өзі 70-жылдың басында-ақ инфляциялық процестердін, басталуының себебі болды, бұл экономиканың дамуына теріс ықпал жасады. Реформаның жартыкештігі мынадан көрінді: ол кәсіпорындардың дербестігін кенейте отырып, министрліктер мен ведомстволардың әкімшілік және экономикалық өкілеттігін күшейтті. Қол жеткен дәреже приициптеріне негізделген жоғарыдан орталықтандырылған жоспарлау сақталып қалды, жалпы өнім көрсеткіштері, олардың жетілдірілмеген деп танылғанына қарамастан, қолданыла берді.

Реформаның сәтсіздікке ұшырауының негізгі себебі саяси саладағы демократиялардыру процесінің тежелуі болды. Ол тек экономиканың ұйымдық-техникалық саласымен ғана шектеліп, қоғамның саяси құрылымына, меншік қатынасына соқпады, бюрократияның тірегі — мемлекеттік меншіктің монополиясын сақтады, нарықтық қатынастарды теріске шығарды. Брежнев пен оның төңірегіндегілер реформа негізінде экономиканы терең қайта құруға қарсы болды, олар экономиканың қызметіндегі әкімшілік жүйелеріне қол сұғуға болмайтындығын сақтауға тырысты.

70-ж. басында реформаны жүргізу тоқтатылды. Сол жылдары әлі де шаруашылықты жүргізу, жоспарлау мен ынталандыру механизмдерін жақсартуға әлденеше рет талпыныс жасалғанымен мұның өзі тиісті нәтиже бермеді. Қоғамдық өндірістін, тиімділігін арттыру қолдан келмеді. Теріс құбылыстар көбейе берді, қор қайтымы төмендеді, жаңа өндірістік қуаттар шабан игерілді, экономикалық қызметтің ысырапшылық сипаты күшейді, бұрынғыша экономиканың дамуын экстенсивті факторлар белгіледі.

Тоғызыншы бесжылдықтың басына қарай республиканың экономикасында өнеркәсіп жетекші орын алды. 1970 ж. қоғамдық өнімнің жалпы құрылымында оның үлесі 48 проц. болды. Халық шаруашылығындағы негізгі өндірістік қорлардың 39,8 проц. өнеркәсіптің үлесіне тиді, онда 1052 мың адам қызмет істеді, ол республика жұмысшыларынын 22,4 проц. еді.

1970—1985 жж. республиканың индусгриялық потенциалы белгілі дәрежеде өсе түсті. Өнеркәсіпті өркендетуге 40,8 млрд. сом немесе халық шаруашылығына жұмсалған қаржының 32 проц. жұмсалды. Негізгі өндірістік қорлар 3,1 есе артты, оның ішінде химия және мұнай химиясында 6,5 есе, машина жасауда 4 есе дерлік, отын өнеркәсібінде 3,8 есе өсті. 15 жыл ішінде өнеркәсіп өнімінің жалпы көлемі екі есе, ал машина жасау, химия өнеркәсібі сияқты салаларда үш еседен астам өсті. 1000-дай өнеркәсіп орындары мен цехтар қатарға қосылды. Оның ішінде Қазақ газ өңдеу зауыты, Шевченко пластмасса зауыты, Қарағанды резина-техника зауыты, Павлодар және Шымкент мұнай өңдеу зауыттары, Қарағанды металлургия комбинатындағы ақ қаңылтыр цехы, Екібастұз және Ермак ГРЭС-тері, Қапшағай су-электр станциясы, Шымкент және Жамбыл фосфор зауыттары, Жәйрем кен байыту комбинаты және басқалар бар. Өнеркәсіп өндірісінің көлемі жөнінен Қазақстан үшінші (РКФСР мен Украинадан кейін) орын алды. Маңғыстау, Қаратау-Жамбыл, Павлодар-Екібастұз аймақтық-өндірістік комплекстері қалыптасты.

Экономикалық потенциалдың өсуі халық шаруашылық айналымына шикізат және отын энергетикалық ресурстарды тарту есебінен жүзеге асырылды.

Экономиканы басқаруды қатаң орталықтандырудың жағдайында өнеркәсіптің құрылымы шикізат өндіруге бағытталған сипатын бұлжытпай сақтап қалды. Базалық министрліктердің өзімшілдік мүдделеріне бас шұлғи отырып, орталық республика экономикасын дамытуда кен шығаратын салаларға басымдық беріп отырды. Ғылымды көп талап ететін өндірісті дамытудың орнына ірі күрделі қаржы соларға жұмсалды. 80-жылдардың басында республика өнеркәсібінде кен шығаратын салалардың үлесі орта есеппен алғанда елдегімен салыстырғанда 1,7 есе жоғары еді. Республика өнеркәсібінің жартысына жуығы одақтық министрліктің қарамағында болды. Одактық ведомстволар республикадан шикізат ресурстарын сорып алып, аса зор пайда таба отырып, республика бюджетіне инфрақұрылымды дамытуға қаржы жұмсамады деп айтуға болады. Олар өз кәсіпорындары жылына 15 млрд. сом жалпы табыс алып отыраған жағдайда республикалық бюджетке бар болғаны 31 млн. сом немесе 1 проц_. аз қаржы аударды, Одақтық министрліктер жалпы өнім көрсеткіштері мен пайдаға құныға отырып, республиканың әлеуметтік инфрақұрылымын дамыту, ұлттық жұмысшы кадрларын даярлау, қоршаған ортаны қорғау мүдделерін аяққа басты.

70—80-жж. алып кәсіпорындар түріндегі шикізат салаларын дамытуға бағыт ұстау өнеркәсіптің өңдейтін және қайта өңдейтін өндірісінің өсу қарқыны төмен болуына, халық тұтынатын тауарлар, тамақ және жеңіл өнеркәсіп өндірісінің дамуы жеткіліксіз болуына әкеп соқтырды. Тұтынатын азық-түлік емес товарлардың 60 проц. Қазақстанға басқа республикалардан алынып келінді, осының өзінде олардың бір бөлігі Қазақстан шикізатынан жасалды, бірақ ақтық өнімді өткізуден түсетін пайданы оны жасап шығарушылар алды.

Директивалық жоспарлау және монополист-ведомстволардың мүдделері салдарынан республиканын орны толмас ресурстары талан-таражға салынып, тасып әкетіліп жатты. Шығарылған шикізат пен қуаттардың пайдаланылу тиімділігі төмен болды.

Бесжылдықтан бесжылдық өткен сайын индустрияға жұмсалатын күрделі қаржы өсе берді, өндірістік құрылыстын сипаты алып көлеммен белгіленді. Республиканың басшылығы мұндай алыпқа табынушылықты қолдап, КОКП-ның кезекті сьездерінде елдегі немесе Еуропадағы ең ірі өнеркәсіп орнының, шахтаның, мұнай кәсіпшілігінің, комбинаттардың, зауыттардын қатарға қосылғаны туралы есеп беріп отырды. Республиканың жағдайы халықтың тұрмыс дәрежесімен, оның КСР Одағындағы егемен құқықтарының толықтығымен және нақтылығымен, рухани мәдениетінің дамуымен емес, жұмсалған күрделі қаржының сомасымен, шығарылған руданың, көмірдің, мұнайдың және басқалардың тоннасымен бейнеленді.

Экономиканың көкейтесті міндеттері көбінше әміршіл-әкімшілік әдістермен шешілді. Мемлекеттік жоспарлауға қандай да бір елеулі өзгеріс енгізілген жоқ. Кәсіпорындарға директивалық жоспарлы тапсырма еңбек коллективінің келісімінсіз жоғарыдан жіберілді. Іс жүзінде өнімнің барлық түрлері, өзіндік құнның және басқалардың көрсеткіштері жоспарланды. Мұның өзі кәсіпорынды қандай шығынға да қарамай жоспарды орындауға мәжбүр етті, тұтынушыларды өндіріске ықпал ету мүмкіндігінен айырды. Өндірістің теңестірілмеуі, нұсқау арқылы басқарылуы жағдайында жылдық, тоқсандық және айлық тапсырмаларды өзгертіп отыру үйреншікті іске айналды. 1981—1985 жылдары республикада әртұрлі министрліктер мен ведомстволардың жоспарлары 300-ден астам рет өзгертілген. Экономикадағы дағдарысты құбылыстардың өсуі халық шаруашылығының бірқалыпты дамымауына алып келді.

Бекіту сұрақтары

1. 
   1970 жылы Реформаның негізгі мақсаты.
   
2. 
   1970 жылы Инфляциялық процестердің сақталуына не себеп болды.
   
3. 
   1970 жылы-1980 жылы ғылым мен техниканың өндіріске тигізген әсері.
   

1. 
   Жұмысшы кадрлардың дамуы
   
2. 
   Халықтың әлеуметтік дамуы.
   
3. 
   Желтоқсан оқиғасы
   
4. 
   Экологиялық қозғалыстар
   
5. 
   Ұлттық қатынастар
   

Павлодар, Маңғыстау, Қостанай облыстарында өнеркәсіп-өндіріс адамдарының қатары шапшаң өсті, дегенмен дәстүрлі өнеркәсіп орталықтары — Қарағандыда, Алматыда, Оңтүстік және Шығыс Қазақстанда жұмысшылардың саны неғұрлым көп болды.

1970 ж. Қазақстан әйелдерді қоғамдық өндіріске тарту жөнінде Одақта 8-орында еді. Мұнай кейінгі дәуірде әйелдерді өнеркәсіпке тарту едәуір кеңейді, олардың үлес саны 1957 ж. 37,5 проц. 1973 ж. 44,4 проц. дейін көтерілді .

Жұмысшы табы құрамының ұлттық құрамы да өзгерді, бірақ өнеркәсіпке тұрғылықты халық өте нашар тартылды. Мәселен, 1957 - 1973 жж. жұмысшылардың арасында қазақтардын, үлес саны тіпті 17,4 проц. 11,7 проц. дейін азайып кетті. 1970 ж. басында қазақтар тек мұнай шығаратын және газ өнеркәсібінде ғана басым еді. (олар тиісінше 69,5 және 53,6 проц. болды). Ұлттық кадрлардың біршама ірі тобы мұнай өндіруде (36,7 проц.), баспаханада (27,8 проц. тамақ өнеркәсібінде (20,3 проц.), ағаш дайындауда (28,8 проц.) жұмыс істеді. Жұмысшы қазақтардың үлес саны энергетикалық машина жасауда (1973 ж. —2,2 проц.), прибор жасауда (4,7 проц.), электротехника өнеркәсібінде (6,6 проц.), тоқыма (13,6 проц.), тігін өнеркәсібінде (15,7 проц.) төмен болып келді.

Реформаның негізгі мақсаты — кәсіпорындардың шаруашылық дербестігін жоспарлы кеңейту — тек көрсеткіштерді кемітуге және коллективтердің көтермелеу қорларын қалыптастыру тәртібін өзгертуге әкеп сайды. Көптеген кәсіпорындар пайда табудың қызығына беріліп, неғұрлым оңай жолға — өз өнімдерінің бағасын қолдан жоғарылату жолына түсті. Бағаның өсуі есебінен алынған пайда жалақыны көбейтуге мүмкіндік берді, оның өсуі еңбек өнімділігінің өсуін басып озды, мұның өзі 70-жылдың басында-ақ инфляциялық процестердің басталуының себебі болды, бұл экономиканың дамуына теріс ықпал жасады. Реформаның жартыкештігі мынадан көрінді: ол кәсіпорындардың дербестігін кеңейте отырып, министрліктер мен ведомстволардың әкімшілік және экономикалық өкшеттігін күшейтті. Қол жеткен дәреже принциптеріне негізделген жоғарыдан орталықтандырылған жоспарлау сақталып қалды, жалпы өнім көрсеткіштері, олардың жетілдірілмеген деп танылғанына қарамастан, қолданыла берді.

1970—1985 жж. республиканың индустриялық потенциалы белгілі дәрежеде өсе түсті. Өнеркәсіпті өркендетуге 40,8 млрд. сом немесе халық шаруашылығына жүмсалған қаржының 32 проц. жүмсалды. Негізгі өндірістік қорлар 3,1 есе артты, оның ішінде химия және мұнай химиясында 6,5 есе, машина жасауда 4 есе дерлік, отын өнеркәсібінде 3,8 есе өсті. 15 жыл ішінде өнеркәсіп өнімінің жалпы көлемі екі есе, ал машина жасау, химия өнеркәсібі сияқты салаларда үш еседен астам өсті.

Казақ жастарының 1986 ж. желтоқсандағы шеруінің түрі ұлттық болғанмен ұлтшылдық емес еді. Ол басқа халықтарға, оның ішінде орыс халқына қарсы бағытталмаған болатын. Ол саяси сипаттағы бейбіт демонстрация еді, мемлекеттік құрылысты құлатуға шақырған жоқты.

1. 
   Қай жылы КСРО өз әскерлерін Ауғанстанға кіргізді?
   
2. 
   1970 жылы Қазақстан әйелдерді қоғамдық өндіріске тарту жөнінде Одақта нешінші орынды иеленді?
   
3. 
   Невада – Семей қозғалысы кезіндегі белгілі қоғам қайраткері?
   
4. 
   Қазақстан Президенті Н.А.Назарбаев қай жылы Семей полигонын жабу туралы өкімге қол қойды?
   

1. 1985 жж. ортасындағы Қазақстан

КПСС Орталық Комитетінің сәуір

1985 ж. Плениум

2. Демократия мен жариялылық

3. Қайта құрудың мәні

80-жылдардың басында КСРО экономикалык, әлеуметтік, саяси дағдарыс алдында тұрды. Әкімшіл-әміршіл жүйе казіргі заманның нақты жағдайына жауап бере алмайтын еді. Қоғамның барлык жақтарын, оның экономикалық негіздерін, әлеуметтік өмірді, саяси құрылымды, рухани саланы жаңарту қажеттілігі сезілді.

Жеделдету бағыты.

• 1982 жылты 10 караша — Л.И.Брежнев қайтыс болды.

Партия мен үкімет басшылыгына Ю.В.Андропов келді. Ол 80-жылдардың басындағы елде калыптасқан жағдайдың күрделілігін түсіне білді:

• 
  Өкіметтін жоғары эшелонында жүйелі түрде тортіп орнатуды бастады.
  
• 
  Өндірісте реттілік пен тортіпті жолға коюды колға алды.
  

• 
  1984 жылғы акпан - Ю.В.Андропов қайтыс болды. Саяси басшылық КОКП Орталык Комитетінің Бас хатшылығына
  К.У.Черненконы сайлады.
  
• 
  1984 жылғы ақпан — 1985 жылғы наурыз аралығы тоқырау кезеңінің нашар дәстүрлерінің қайта тууымен сипатталады:
  

• 
  Молотовтың партиялылығын қалпына келтірді.
  
• 
  КОКП ОК-нің ғылыми-техникалык, саясат жөніндегі пленумы өткізілмеді. (1984 ж.).
  
• 
  Елді күйзеліске ұшырататын, орасан зор қаржыларды мағынасыз жұтатын гидромелиорациялық жұмыстарды жалғастыруға рұқсат берілді.
  

1985 жылғы сәуір Пленумы әлеуметтік-экономикалык дамытуды жеделдету бағыты.

• 
  Жеделдету бағыты концепциясыз, анық жүргізілді.
  
• 
  Әлеуметтік және экономикалық дағдарысты мемлекеттік жүйені қайта
  құру арқылы емес, жекелеген шаралардың көмегімен, идеялық-саяси
  тәрбиені күшейту арқылы жоюға болады деп есептеді.
  
• 
  Жеделдету бағытының сәтсіздікке ұшырауының негізгі айыптылары
  жекелеген басшылар деп жарияланды.
  
• 
  Мәскеуде - В.В.Гришин; Ленинградта- Г.В.Романов; Қазақстанда - Д.Қонаев; Әзірбайжанда — Г.Алиев.
  

• 
  Жүзім шабындықтары оталып, ішімдіксіз аймақтар жарияланды.
  
• 
  Кафелер жабылып, ресторандар өзгертілді.
  
• 
  Жеке адамдарға өз өнімдерін өсіріп, базарда сатуға рұқсат берілмеді.
  

• 
  Самогон қайнату күшейді. Спиртті ішімдіктерге алыпсатарлық өсті.
  
• 
  Нашақорлық үдеді. Тұрмыстық маскүнемдік артты.
  

Қайта кұру бағытының қарама-қайшылығы.

• 
  Дағдарыстың нақты себептерін көрсете алмады.
  
• 
  Жаппай өзгерістердің символына айналып, сөз жүзінде ғана салтанат құрды.
  

• 
  Тауар-ақша қатынастарының ролі айқындалды.
  
• 
  Мемлекеттік кәсіпорындар дербес тауар өндірушілер ретінде қарастырылды.
  
• 
  Шаруашылықты жүргізудің экономикалық әдістерін меңгеруге
  көшуге негіз жасалды.
  
• 
  Ұзақ мерзімді жоспарлау орнына мемлекеттік тапсырыстар жүйесі енгізілді.
  Алайда бұл шаралар іске асырылмады. Қоғамның саяси құрылымдарын жаңартпайынша, шаруашылықты жүргізудің жаңа әдістері нәтиже бермейтіндігі айқын болды. Халық шаруашылыгындағы жағдай ауырлай түсті. Дүкен сорелерінен күнделікті тұтынатын тауарлар жоғала бастады, азық-түлік түрлері нашарлады.
  

• 
  Тарих «ақтандақтары» жаңа тұрғыдан қаралды.
  
• 
  Сталинизм қылмысты құбылыс деп бағаланды.
  

• 
  1987 жылғы қазан - КОКП ОК-нің Пленумында Мәскеу қалалық партия комитетінің бірінші хатшысы Б.Н.Ельцин қайта құру барысына, реформа баяулығына наразылық білдірді. Алайда оның сөзі «қайта
  құрудың ту сыртынан тиген соққы» деп қабылданып, баспасөзде жарияланбады.
  Б.Ельциннің сөзі толық көлемде 1988 жылдың көктемінде ғана жарық көрді.
  
• 
  1988 жылғы маусым - КОКП-ның XIX Бүкілодақтық конференциясында қоғамның әлеуметтік-экономикалық жүйесіне талдау жасалды.
  

• 
  Саяси жүйеге реформа жүргізбейінше әлеуметтік-экономикалық
  

• 
  Демократияландыру мен жариялылық.
  
• 
  Төрешілдікке қарсы күрес.
  
• 
  Халықтық реформа жүргізу.
  
• 
  Әлеуметтік әділеттілік ұстанымдарын жүзеге асыру.
  

• 
  Жоспарлау және жаңа кен орындарын игеру кезінде республикам мүддесі есепке алынбады.
  
• 
  Ведомстволар меншігіне түскен табыстардан республикаға болмашы ғана бөлігі беріліп, жергілікті халыққа ештеңе тимеді.
  

• 
  Халыққа қажетті тауарлардың 60%-на жуығы шеттен тасымалданды.
  
• 
  Ғылым мен ағарту саласын қаржыландырудың «қалдықты» ұстанымы
  

• 
  Барлық ғылымдар ресми саясаттың елгезек «қызметшілеріне»
  

• 
  Мәдениет ұлттық тамырларынан қол үзіп, өзіндік ерекшеліктерінен
  

• 
  Қазақ тілі қоғамдық орындарда қызмет етуден қалып, тек тұрмыстық тілге
  айналды. Нәтижесінде 1954-1986 жылдар аралығында 600-ден астам қазақ тілінде оқытатын мектептер жабылды. Маңызды саяси шешімдер Мәскеуде қабылданып, ұлттық республикаларға директива ретінде жіберіліп отырды. Жоғары жақтан келіспеушілік немесе қарсылық «партиялық тәртіпті бұзу» немесе «ұлтшылдық» деп бағаланып, қатал жазаланды.
  
• 
  Қазақстан басшыларының көз алдында Арал құрғап, Семей полигонында үздіксіз жарылыстар болып жатты.
  
• 
  Қазақ тілінің қолданылу аясы тарыла түсті.
  
• 
  Парақорлық, маскүнемдік, адамдардың әлеуметтік немқұрайлылығы күшейді.
  

• 1986 16 желтоксан – Қазақстан Компартиясы Орталық Комитетінің V пленумында (18 минуттық) ұйымдастыру мәселесі қаралды. Шешімі:

• 
  КОКП Орталық Комитетінің хатшысы Г.П.Разумовский ұсынысымен
  

• 
  ҚазақстанҮкіметінің басшылығына КОКП-ның Ульяновск облыстық
  комитетінің бірінші хатшысы болып істеген Г.В.Колбин тағайындалды.
  Қоғамда жарияланған мақсаттар мен нақты өмір арасындағы күрделі қайшылық нәтижесі 1986 жылғы Алматыдағы желтоқсан оқиғаларына әкеп тіреді.
  

• Орталықтық өктемдік әрекеттері мен қайта құру жариялаған демократиялық ұстанымдар арасындағы қарама- қайшылықтар.

• 8,5 мыңнан астам адам ұсталып, қаланың сыртына әкетілді.

• 
  99 адам айыпталып, бас бостандығынан айрылды (46-сы кейін ақталды). 2 адамату жазасына кесілді, 83 адам - 1,5 жылдан 15 жылға дейін бас
  бостандығынан айрылды.
  
• 
  52 адам партия қатарынан шығарылды.
  
• 
  787 адам комсомол қатарынан шығарылды.
  
• 
  1138 адам комсомолдық сөгіс алды.
  
• 
  Жоғары оқу орындарының 12 ректоры қызметінен алынды.
  
• 
  271 студент оқудан шығарылды.
  
• 
  Ішкі істер министрлігінен 1200 адам, денсаулық сақтау және көлік
  министрліктерінен 309 адам жұмыстан шығарылды.
  

1. 
   Қайта құру саясатының жеделдету бағыты.
   
2. 
   Қайта құру бағытының қарама-қайшылығы.
   
3. 
   Қайта құру саясатының нәтижесі.
   

1. 
   Желтоқсан оқиғалары.
   
2. 
   Тәуелсіз ұйымдар мен партиялардың қызметі.
   
3. 
   Д.А.Қонаевтың қызметтен кетуі.
   
4. 
   «Невада-Семей» қозғалысы.
   

Халық шаруашылығының салалық құрылымдары да кеселді қалыпқа түсе бастады. Орта машина жасау министрлігі, Қорғаныс министрлігі дейтіндер республика территориясының нағыз қожалары болып алды. Әр түрлі жоспарлар жасау, жаңа кен орындарын игеру кезінде, іс-жүзінде республика мүдделері есепке алынбады. Ведомстволардың қанжығасына түскен миллиардтаған табыстардан республикаға оған титімдей бөлігі ғана бөлініп, ал жергілікті тұрғындарға ештеңе тимеді. Мұншалықты «бұрмаланған, отарлық құрылымды экономикасы» бар ел әлемде сирек еді. Идеологиялық тоталитаризм және ғылым мен ағарту саласын қаржыландырудың «қалдықты» принципі адамдардың рухани дүниесінің дамуына кеселді әсер етті. 1954-1986 жж. 600-ден астам қазақ тілінде оқытатын мектептер жабылды.

Қазақ тілінің жағдайы төзіктіз халге жетті Ол қоғамық орындарда қызмет етуден қалып, тек тұрмыстық тілге айналды. Тілдің өзіндік өрісі де тарыла түсті, өйткені оны жастардың көпшілігі ұмыта бастағаны былай тұрсын, тіпті оларда ана тіліне деген менсінбеушілік пайда болды. Ұлттық мәдениет пен тілден аластатудың осындай ұзақ процесі мәңгүрттердің елеулі тобын дүниеге келтірді. Осындай факторлардың салдарынан қазақ ұлтының көңіл-күйі ауырлай түсті. 1986 жылдың ақпан-наурызында Қазақ Комунистік партиясының XVI съезі болып өтті. Алайда бұл съезд де республиканы қаусатқан әлеуметтік-экономикалық дағдарыстың себептеріне терең талдау жасай алмай, тек жекелеген кемшіліктерді сынаумен шектелді. Республиканың басшылығында ұзақ жылдар бойы отырған дарынды адам Д.А.Қонаевтың өзі де, бүкіл КОКП сияқты, әміршіл-әкімшіл жүйенің өкілі ғана болып қалды.

Анағұрлым маңызды саяси шешімдер Мәскеуде қабылданып, ұлттық республикаларға директива ретінде жіберіліп отырды. Қандай да болмасын жоғарғы жақпен келіспеушілік немесе қарсылық «партиялық тәртіпті бұзу» немесе «ұлтшылдық» деп бағаланып, іле-шала қатаң жазаланды.

Қазақстанда Д.А.Қонаевқа КОКП Орталық Комитеті Саяси Бюросының мүшесі, үш мәрте Социалистік Еңбек Ері ретінде өзіндік табынушылық қалыптасты. Сондай-ақ, Д.А.Қонаев жұмыс барысында принйипсіздік пен өзімшілдікке де жол беріп отырды. Қазақстан басшыларының мкөз алдында Арал құрғап, қазақ тілінің қолданылуы аясы тарыла түсті, Семей және басқа плигондарда үздіксіз жарылыстар жүргізіліп, әкімшіл жүйенің мәңгілік сыңарлары: парақорлық, тамыр-таныстық, маскүнемдік пен халықтың әлуметтік немқұрайлығы кең құлаш жайды.

Д.А.Қонаевтың тағдыры ескі алаңдағы Кремльде шешілді. 1986 жылғы желтоқсанның 16-ы күні таңертеңгілікте Қазақстан Компариясы Орталық Комитетінің V пленумы болды. Плнумда КОКП ОК хатшысы Г.П.Разумовский жүргізді. Күн тәртібінде бір ғана – ұйымдастыру мәселесі тұрды. Пленум бар болғаны 18 минутқа ғана созылды. Республиканы ширек ғасырға жуық басқарған саяси қайраткерді ауыстыру сияқты аса маңызды мәселелердің бірі осыншалықты қысқа мерзім ішінде шешілді. Д.А.Қонаевтың орнына Г.П.Разумовскийдің ұсынысы бойынша бұған дейін КОКП-ның Ульяновск облыстық комитетінің бірінші хатшысы болып істеген, республикаға мүлдем бейтаныс адам Г.В.Колбин тағайындалды.

Желтоқсанның 17-і күні таңертең Алматыда жаппай толқу басталып, кейін ол республиканың басқа да қалаларына тарады. Г.В.Колбиннің республиканың жоғарғы басшылығына тағайындалуы толқу үшін сылтау ғана еді. Наразылыққа жылдар бойы қорланған себептер түрткі болды. Халықты ашындырған Орталықтың дәстүрлі өктемдік әрекеттері мен қайта құру жариялаған демократиялық принциптер арасындағы қарама-қайшылықтар еді.

1986 жылғы желтоқсандағы қазақ жастарының бой көрсетуі ұлтшылдық сипатта емес және өзінің бастапқы кезеңінде құқыққа қарсы сипатта да болған жоқ.

Орталық Комитет пленумының шешіміне алғаш қарсы шыққан Алматы қаласының студент жастары мен жұмысшы топтары еді.

Өкімет орындарының жағдайды болжай алмауы қасіретті салдарларға әкеліп соғып, демонстранттар тарапынан да, қоғамдық тәртіпті сақтаушылар тарапынан да адамдардың қазаға ұшырауына жол берілді.

Демонстранттарды тарату кезінде партия комитеттері мен өкімет тарапынан бақылаусыздыққа жол берілді. Уақытша ұстау бөлмелері мен арнайы бөлімдерге, тергеу бөлімдеріне жеткізіліп, қаланың сыртына әкетілген адамдардың санының өзі 8,5 мыңнан асты. Оқиғаға қатысқандарға қарсы қылмысты істер қозғау, сот-тергеу жұмыстары кезінде көптеген дөрекі заңсыздықтарға орын берілді. Тергеу әдеттегідей асығыс, ойдан шығарылған және айыптаушылық пейілде жүргізілді. Мысалы, айыпталған 99 адамның 46-сы біршама уақыттан кейін ақталды, жоғары оқу орындары мен кәсіпорындарда қудалау жүргізілді. Қысқа мерзімнің ішінде желтоқсан оқиғаларына қатысқаны үшін 787 адам комсомол қатарынан шығарылды, 1138 адам комсомолдық сөгіс алып, 271 адам оқу орындарынан қуылды, жүздеген адамдар жұмыс орындарынан кетуге мәжбүр болды. Алматыдағы желтоқсан оқиғаларын «қазақ ұлтшылдығының көрінісі» деп бағалады.

Қазақстанның егемен мемлекет болуы, КСРО диктатурасының құлауы қоғамдық дамудың табиғи атрибуты боп саналатын көппартиялықтың республикамызда өріс алуына жол ашты.

1993 жылдың соңында Қазақстанда 4 саяси партия тіркелді. Олар – Социалистік партия, Қазақстанның Республикалық партиясы және «Қазақстанның халық конгресі», Комунистік партия. Қоғамдық қозғалыстардан – ядролық жарылысқа қарсы «Невада – Семей» азаматтық «Азат» және «Қазақстанның халық бірлігі» одағы, 11 республикалық ұлттық мәдени топтар тіркелді. Сондай-ақ республикада 300-ден аса қоғамдық-саяси ұйымдар, 68 әр түрлі қорлар тіркеуге алынды. Сонымен қатар саяси процестерге көптеп саналады. Олардың қатарына Қазақстанның демократиялық партиясы, «Желтоқсан» қоғамдық комитеті, Социал-демократиялық партиялар т.б. қосуға болады.

Қазақстанның саяси қозғалыстардың ішінде «Қазақстанның халық бірлігі» Одағы беделдердің бірі болды. Бұл Одақ өз құрамына әр түрлі әлеуметтік топтарды біріктірді.

Қазақстанның социалистік партиясы өзінің ұйымшылдығын нығайту, материалдық-техникалық базасын жақсарту жолында жұмыстар атқарды.

ҚХК-нің төрағасы О.Сүлейменов ресейлік «Азаматтық Одақ» және «Демократиялық реформалар қозғалысымен», еуразиялық, дәлірек айтқанда Ресей мен Қазақстандағы интеграция идеясына сүйене отырып, тығыз байланыс орнатты