ҚазаҚстан Республикасының білім және ғылым министРлігі а и. артемьев, с.Қ. мырзалы ғылым таРиХы және ФилОсОФиЯсы

рек, яғни мәтіннің ар жағынан тұлғаның қайталанбас ерекшеліктерін 

емес,  авторды  толғандырған  мәселені  көре  білуге  ұмтылу  керек.  Бұл 

жерде  біз  Г.Гадамердің  герменевтикадағы  артық  психологизмге  теріс 

көзқарасын көреміз.

Бір  дәуірден  екіншісіне  өткенде  мәдениеттегі  ахуал  өзгереді,  ескі 

көзқарастар,  құндылықтар  мен  нормалар  сынға  ұшырайды,  жаңа 

философиялық,  этикалық,  эстетикалық  және  басқадай  теориялар 

пайда  болады.  Алайда  әлдебір  тұрақты  нәрсе  қалады,  ол  тіл,  соның 

нәтижесінде  өмірлік  тәжірибе  ұрпақтан-ұрпаққа  беріледі,  адамдар 

бір-бірлерін өзара түсінеді. Осы тұрғыдан алғанда, түсінбеу – әртүрлі 

тілдерде  сөйлеумен  парапар.  Сол  себепті  тілге  құнттылықпен  қарау 

арқылы,  ұмыт  болған  сөздерді  «тірілту»,  олардың  құпия,  жасырын 

мағыналарын ашу арқылы, біздің ойымызша, герменевтика мәдениетте 

өзінің делдалдық қызметін атқара алады.

XX  ғасырдың  70  жылдарының  ортасынан  бері  қарай  Еуропа 

елдерінен  өзге,  АҚШ  пен  Канадаға  қозғау  салған  «герменевтика 

дүңкілі» басталды.

Сонымен,  герменевтика  бүгінгі  күні  –  ол  тағы  бір  философиялық 

пән, бірақ ол философия мен ғылым тарихына, логикаға, психологияға 

лингвистикаға  және  т.б.  негізделсе  де,  тіпті  де  философияны 

қайталамайды,  бірақ  оның  назар  аударатын  нысанасы  –  нақты 

шындыққа енгізілген 

түсінетін адам

 болды және бола бермек.