Аза дебие ті 7 ар ма н

179
Ті лі ащы шал дың қи қар сө зі не бұрын кү ліп үй ре ніп 
қал ған дар қар қыл дап кү лі сіп ал ды.
– Оның пай да сы де ген шаш етек тен, ақ са қал. Мә се-
лен, со нау Ук ра ина гра нит ті біз ден ала ды. Оны өң деу 
тә сі лін шы ғар ған да біз дің ға лым. Жал пы мұ ның ма-
ңы зы де ген тіп тен ке ремет.
– Қай дам, – де ді Ере кең осы ның ма ңы зы на он ша 
тү сін гі сі кел мей, – осы тас тар дың со ңын да кет тің ғой 
өзің мен-өзің боп. Тым бол ма са, жы лы на үй ге бір ап та 
да тү неп кет пей сің дер.
Са па бек әл де не ге қын жы ла күл ді...
Бұ дан соң Са па бек дүйім жұрт ты ау зы на қа ра тып, 
өзі нің Лон дон ға, Бу да пе шт ке, Ма рок ко ға, Ита лия ға 
бар ған са пар ла рын әң гі ме ле ді. Бө тен, жат ха лық тар-
дың дәс тү рін, мә де ние тін, адам да рын мақ та ды. Ита-
лия да ғы ке дей лер дің ау ыр тұр мы сы на ая ныш біл дір ді. 
Шал дар ға бұл әң гі ме ні тү сі ну тым қи ын еді. Сон дық-
тан олар жас тар ға ара лас пай, өз де рі не тү сі нік ті бас қа 
әң гі ме ге ау ыс ты. Бо са ға да отыр ған То ма мүл де жал ғыз 
қал ды. Қа ла қыз да ры на тән еп сіз дік пен кіш кен тай 
қиық ша көр пе нің үс тін де қа лай оты ра рын біл мей, бі-
ре се қо лы мен жер ті реп, бі ре се бір жам бас тап, жұрт тың 
сөз де рі не то лық тү сі не қой май, әр кім ге бір қа рап үн сіз 
отыр ды. Ке нет ене сі нің са мау ыр кө те ріп ке ле жат қа-
нын кө ріп, жү гі ріп ба рып:
– Аже, бер, дай те мне, дай те, – де ді ел пек теп.
Бұр қы рап са мау ыр кел ді. Қы зыл жо лақ дас тар қан 
жайы лып, майы шыл қы ған кү рең бау ыр сақ тар тө гіл-
ді. Шай ды То ма құй ды. Кем пір он ша се нің кі ре мей, 
қар сы оты рып, қо сар ла нып сүт құй ып: «бы лай, бы лай, 
иә со лай, сүт құй, ақ су, шай» – деп, бір-бі рі не бай ла-
ныс пай тын бір сөз дер ді ай тып отыр. Сөйт се жақ сы рақ 
тү сі не ді деп ой лай тын се кіл ді. Са па бек жас тық қа шын-
тақ тай жа тып:
– Геоло гия ның бо ла ша ғы де ген бо ла шақ ке ре мет 
қой. Әри не, еш бір қо ғам мұн сыз күн кө ре ал мас еді, – 
де ген де, әзіл қой шал дар дың бі рі Ере ке ңе:
– Өле тін ке зің бол ды. Ке зек се ні кі, ен ді не ге өл мей-
сің, – деп қол қа лап отыр ған ке зі еді.
– Иә, иә, Қа зы бай тұ қы мын да жет піс бес ке кел ген 
еш кім жоқ.
– Мы на Бек те міс жет піс ке жа ңа жет ті. Ке зек өзің-
ді кі. Ки ім де рің ді қи май отыр сың ба? Бө рі гің ді, есің де 
бол сын, өзім ала мын, – де ді шоқ ша са қал ды қа ра шал 
Ана­ал­дын­да­–­құр­мет,­
Ата­ал­дын­да­–­қыз­мет.
Ата­жо­лы­–­ба­ла­жо­лы.
Ата­лар­сө­зі­–­ақыл­дың­
кө­зі.

жүктеу 7,01 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: